Acht uur van de wereld. Compleet. Helemaal. Totaal weg. Aan toe, dat mag duidelijk zijn. Verwondert me ook voor geen meter. Het had er, net in bed, de schijn van, dat het nog niet genoeg gespookt had in lijf en geest, maar uiteindelijk waren die het net zo zat, denk ik, als ik zelf. Gelukkig maar. Als je daar ook nog over in discussie moet??? Ik kan èn wil dat woord niet meer horen. Niet voor maandag. En dan raad ik hen, die me die richting op willen krijgen, aan om het eerst te proberen met een niet-beladen onderwerp.
De prachtige nacht werd vanochtend in enkele WhatsApp-berichten bijna omzeep geholpen, nog voor ik onder het dekbed vandaan had kunnen komen. Zo wil je je grootste vijand nog niet wakker zien worden. Nou ..... ok, voor de aannemer maak ik een uitzondering. De esthetiek van welke kamervloer vanuit welke kant gezien de ruimte in beslag neemt, waar mensen, die deze discussie liever niet aangaan, gemakshalve een drempel neer plempen....
Die vraag had me gisteren al bijna te laat laten komen op een erg aangename afspraak. Als je dan het idee hebt, dat de boel afgehandeld is en je vervolgens in het genieten van het nagieten verstoord wordt met wat alles weg heeft van een herhaling, dan word ik, hoe zal ik zeggen, een beetje ongemakkelijk. Je dan nog beroepen op je vakkennis en grote woorden als "Esthetiek" uit de kast trekken en ik zou zo instaat zijn om het tegendeel alleen al te willen, om zo iemand dwars te zitten. Nu was dat laatste niet nodig, want de al gekozen oplossing was goed en misschien wel de beste en daarbij was die niet door mij gekozen. Dus gaat fietsen en laat mij mijn koffie in alle rust genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten