Uitsmijter

 De laatste voor 2023. Daarna ga ik proberen iets voor en van de avond te maken. Eerst maar eens aan de afwas. Ruimte maken en de tafel z'n feestelijk karakter terug geven. Dan de hapjes. Veel meer dan dadels gevuld met roomkaas heb ik me nog niet bedacht. Dan zijn daar nog de kwarteleitjes, minitomaten, diverse kazen, Mariana's marktaankopen, pesto's, avocado's, toast, divers groenvoer en wat ik verder vergeet.

 Of ik het bubbelmoment ga halen is een groot vrgtkn. Maar misschien valt dat ontzettend mee. Niet te lang vooraf mee bezig zijn. Dat is vermoeiend en daar heb ik ook zonder gepeins voldoende last van.

Afwachten

 Weinig terugblikanimo. Het is ronduit een beroerd jaar geweest. De meeste tijd doorgebracht in bed. Ook net weer. Vaak verzeild in een toestand tussen slaap en werkelijkheid. Zware ledematen en een romp die wil opstijgen. De positieven zijn ver te zoeken. Het willen wordt me onmogelijk gemaakt. Een bel (die we niet hebben), het roepen van mijn naam, een hard klap of zoals vanmiddag iemand die aan mijn voeten schud en iets onverstaanbaars mompelt, haalt me terug in de werkelijkheid en geeft het willen weer ruimte.

 Volgende jaar moet een breekpunt gaan worden met de jaren vanaf 2018. Zie ik tegen het jaar op? Ja, en niet zo weinig ook. Eerst het gesnij in mijn lijf en vervolgens zien of dat tot een verbetering van de toestand leidt. Ik heb daar een hard hoofd in. Vrg me niet waarop dat is gebaseerd. Gewoon een gevoel.

 Behalve dat ik nauwelijks de conditie heb om dingen aan te pakken, is er ook de neiging om de hele bliksemse boel van het huidige bestaan voor me uit te schuiven. Heeft het zin om de was te doen? Op te ruimen? Eindelijk de administratie op orde te brengen? Ik heb zo mijn twijfels.

Pré-finale

 Het zat er na de dag van gisteren dik in. Een slepende dag. Boodschappen en dat was het dan weer. Zelfs het uitpakken van de tassen bij terugkeer achterwege gelaten, schoenen uit getrokken en op bed geploft. Een paar uur later de boel alsnog opgeruimd en wat geknutseld in de keuken. Vroeg het nest opgezocht. Vraag me af wat ik van de dag van morgen weet te maken. De (culinaire) energie laat te wensen over. De feestdagen als nachtkaars.

Afsluiter

 Laatste tour naar Sibiu in 2023. De hondenbrokken zijn aan aanvulling toe. Van die gelegenheid gebruik makend ook ff langs de kerstmarkt. Mariana wilde iets met salami's en zo en ik had het meer op echte goudse belagen kaas gemunt. Helaas geen kaas. Dat huisje was -met vele anderen- al verdwenen. Niet rendabel om de hele periode te blijven staan. Knap trouwens dat er geen gaten zichtbaar waren in de huizenrijen. Ze schuiven de boel blijkbaar steeds bij elkaar of vrgn ondernemers te verhuizen.

 

 Mariana had meer geluk met haar behoefte aan verschillende salami's en ander geconserveerd cq gerookt vlees/vet/spek.

 

 Ook qua vaccins en ander operatie gerelateerd spul was het armoe troef. Hadden ze het al, wat meestal niet het geval was, dan hadden ze niet voldoende aantallen. Ze nemen hier schijnbaar de nodige risico's voor lief als ze je open halen. Hopelijk meer succes na O&N.

Bodem

 Een dag om snel te vergeten. meer in bed gelegen dan er naast gestaan. En zo beroerd als de dag in z'n geheel al was, waren er momenten die er nog een schep op deden. Momenten waarop het geringste beetje activiteit of zelfs maar aandacht direct alle zekeringen liet doorbranden. Op momenten als deze mist hier een bank of luie stoel. Gevolg is dat dan altijd weer het bed het enige alternatief is. Gestrekt en met oogleden te zwaar om open te houden. Waarna het dan even beter gaat om snel weer afgebrand de wereld de wereld te laten.

 Morgen is het de bedoeling om de laatste keer dit jaar naar de grote stad te gaan. Hondenvoer en iets met vaccins, mocht ik me ertoe aan kunnen zetten. Dat betekent ws zaterdag uitgeteld en oudjaarsdag hopelijk weer een beetje meer mens. Niet dat ik middernacht ga halen. Dat zou een klein wonder zijn.

Schikken

 Er zit weer wat mens in de mens. Niet vandien aard dat de vlaggen uit mogen. De lat ligt bij de tevredenheid inmiddels zo laag, dat je er eerder over struikelt dan voor moet bukken. Een ontwikkeling die gelijk opgaat met je leeftijd en bijkomende gebreken. Hoelang nog en het opslaan van de oogleden in de morgen is het toppunt voor die dag? Wat is de lol van de tegenwoordig vergevorderde leeftijd voor de gemiddelde mens? Het is kwalen verzamelen totdat de rek er eindelijk uit is. Je zou je eind bijna als verlossing gaan zien. Jammer, dat je van het moment suprême weinig mee krijgt. Al het afzien zou een feestje waard zijn.

Slapjes

  Vrees dat het vandaag niks wordt. Na een koortsige, chaotisch en vrijwel slapeloze nacht begint deze dag als een natte dweil. Waar gisteren enkel de salade het kerstmenu niet heeft gehaald zou het hele menu vandaag tot een salade beperkt kunnen blijven. Gisteren zakte de dag in slowmotion in elkaar en was het tegen achten in de avond einde oefening. De nacht heeft daar weinig verandering in gebracht. Wil het vandaag nog iets worden moet het van diep, heel diep komen.

 Nu eerst weer plat. Misschien dat het straks bij de herstart allemaal wat minder stroef aanvoelt.

Vroeger ...

 

Kerst?

 Kerst en ook weer niet. Het gevoel van iets speciaals mist. Behalve dat de regen van vannacht de daken ontdaan heeft van de sneeuwlaag voelt het meer als een gewone maandag dan eerste kerstdag. Het kerstmenu is gewoon werken en koken heeft al tijden iets onvoorspelbaar qua enthousiasme. Vandaag is dat niet anders. De aanloop wordt aanduwen. Het is dat ik uitzie op een prachtig gedekte tafel vol kerstattributen. Ik zal het er qua 'kick' mee moeten doen.

 Het is niet eens, dat ik ingewikkelde hoogstandjes voor elkaar moet krijgen. Goulash vereist geen culinaire fijngevoeligheid. Ook het maken van een tonijntartaar is weinig meer dan letterlijk verhakken van alle ingrediënten. Misschien is de salade nog de meest ingewikkelde gang. Het is de innerlijke weerstand tegen alles denkbare die met regelmaat op de voorgrond weet te treden. Eigenlijk kan alles aan mijn reet roesten. Een deur achter me dicht kunnen trekken en de wereld de wereld laten. Kan niet. Is tenminste niet de bedoeling. Dus, hop, die spekjes in de pan. De bal aan het rillen brengen.

Afronding

 Uiteindelijk nog een heel eind gekomen. Tafel vrijgemaakt, gedekt en versiert. De eerste etappe was voornamelijk mijn zaak, mijn zooi. De rest was meer voor een vrouwenhand. Later ook nog de tussenraam-decoraties aan de straatkant van het huis aangebracht. Van ramen lappen is het niet meer gekomen. Ook geen lichtjes op de binnenplaats of aan de voorgevel. Zonder sneeuw was het d'r misschien nog wel van gekomen. Wie weet morgen wel nog iets met versiering op de poort. Moet dan wel de doos weer van de zolder halen. Die hebben we (7 stuks) vandaag uit de weg geruimd. Kunnen we weer een beetje normaal in huis bewegen.

 Nu zou ik in feite de keuken kerstmenu-klaar moeten maken. Geloof niet, dat dat er nog in zit. De energie die voelt alsof ie aanwezig is, verdwijnt als sneeuw voor de zon, zo snel ik iets aanpak. Dat moet morgen dan maar in de aanloop.

 Het is voor dit jaar de meest haalbare Kerst. Geen zelfgebakken ontbijtkoek, geen zelfgemaakt toetje. Wel mandarijen en bonbons. Mn de Raffaello's van Ferrero zijn erg verleidelijk. Jammer van het kokosschraapsel dat massaal tussen de tanden blijft steken. Gaan we het volgend jaar beter, uitgebreider doen? Ga ik uberhaupt (umlaut wil niet) nog een volgende Kerst meemaken? Het is geen irreele optie.

Afstraffing

 Sneeuw (!) en niet zo zuinig ook  Het deed me gisterochtend al aarzelen of naar Sibiu gaan wel zo verstandig zou zijn. Zelfs met Mariana's auto waar winterbanden op liggen maakte me weinig enthousiast. Uiteindelijk wel gegaan in de hoop dat het streven naar de gewenste boodschappen ons niet ergens in de berm zou laten belanden. Gelukkig bleef de sneeuw beperkt tot de eerste tigtal kilometers. Hoogteverschil Coves vs Sibiu?

 Terug thuis bleek het sneeuwen ter plekke niet gestopt en was de parasol bezweken onder het gewicht van de natte zooi. Eigen schuld, dikke bult. Het spul had ook allang weggezet moeten zijn in afwachting van het voorjaar. Vrees dat dat een nwe parasol wordt. Zou niet weten of en hoe de verwrongen buis gerepareerd kan worden.

 Vannacht opnieuw sneeuw. D'r ligt nou een aardig pakket. Ziet erg kersterig uit al zal het maar van korte duur zijn met verwachte temperaturen van 13º op de kerstdagen.

5555

 Behalve dat 5555 een aardig getal is, weet ik niet wat ik denken moet van een dergelijk aantal pageviews in 24 uur tijd. Een paar honderd was al schrikken een paar wkn geleden. Nu met bijna 3000 uit de USA en behalve voor Japan en Nederland allemaal buiten proportionele aantallen maakt me wantrouwig:

 Verenigde Staten 2,71K, Duitsland 760, Finland 628, Canada 430, Tsjechië 237, Verenigd Koninkrijk 218, Zuid-Korea 135, Australië 97, Frankrijk 52, Zweden 43, Japan 9, Nederland 2, Overige 227.

 

 Dit doet vermoeden, dat het blog voor andere zaken gebruikt wordt dan het lezen van de stukjes. Maar wat is dat en hoe kom je er achter?

Tegenvaller

 Geen marsepeine aardappeltjes meer, geen wild bij de Metro, geen gerookte eendeborst bij Mega Image. Vergeleken met een jaar geleden was mn Mega Image een aanfluiting. Het zat er in. Enthousiast beginnen met allemaal extra's en inmiddels terug gezakt in de middenmoot. Geen gerookte steur, geen Seranoham, geen ontbijtkoek meer, gekrompen kaasaanbod, etc. Het is inmiddels een winkel voor de omwonende werkenden, die geen zin hebben in koken. Een uitgebreid aanbod van wat ze hier (semi)preparate noemen. Allemaal in plastic bakjes die je ook bij de afhaalChinees krijgt. Magnetron geschikt??

 

 Het was een hoop schuiven en aanpassen. Volgend jaar gewoon boerenkoolstampot met worst? Boerenkool kennen ze hier niet en rookworst idem dito. Dan maar hutspot? Met wortels en aardappelen wordt je hier dood gegooid.

Circus_02

 Waar het maandag voor mij de bedoeling was om de koe in alle rust bij de hoorns te vatten, dachten de heren medici daar anders over. Mn de chirurg leek diezelfde middag nog het mes in mij te willen zetten. Ho, ho, ho. Geen gesnij voordat mij de hele procedure helder is en daar schort het nog steeds aan. Weinig concrete situatie gerelateerde info. Ja, het gaat me 3-4 dagen kosten met een duidelijke slag om de arm. En dat betreft enkel de chirurgie. Verder iets met vaccins die ws niet te krijgen zijn en dan iets met vervangende pillen, het vervangen van gebruikte medicatie en vooral snel bellen in het begin van het nwe jaar om de operatie vast te leggen. Ik weet niet. Ik word niet enthousiast van de stroomversnelling waarin we terecht zijn gekomen.

 

 Er wordt door de heren een hoop als vanzelfsprekend aangenomen, terwijl mij door de overval niet alles duidelijk is geworden. Een tweede info-ronde is nodig om wat en wanneer ondubbelzinnig op een rijtje te krijgen. Geen zin in misverstanden en/of improvisaties op het laatste moment.

Op stoom

 Voor het eerst weer een redelijk normale dag qua activiteit. Het aanrecht is voor 98% opgeschoond. Nog niet voldoende om de kerstdeco tussen de ramen op te hangen. Daarvoor zouden die ramen ook gelapt moeten worden. Of dat dit jaar gaat lukken is de vrg. Mocht dat niet lukken zou dat een zware dobber voor Mariana zijn. De niet-schone ramen nog erger dan de ontbrekende versiering. Het dorp 'doet' de ramen tweemaal per jaar. In aanloop naar de Pasen en nu voor de Kerst. Men neemt er elkaar de maat mee als ik Mariana mag geloven.

 Na een zomer vol vliegen en dito poep mogen de ramen wel een beurt krijgen. Helaas staat er steeds weer een hoop zooi in de weg, die op het aanrecht is gestrand en nog geen betere plek heeft gevonden. De keuken is bepaald niet klein en toch komt er ruimte te kort. D'r moet rigoreus opgeruimd cq weggedaan worden en dat niet alleen in de keuken.

Doorstart

 De fenix herrijst ... voor zolang het duurt.

 Nog vijf dagen en dan is het de bedoeling om een groot deel van de dag in de keuken te staan ipv in bed te liggen. Het wordt doseren. Vrijdag de laatste boodschappen en dan twee dagen om bij te komen alvorens aan de slag te gaan met de kerstmenu's. In de tussentijd moet ook nog het nodige werk verzet worden voor de kerstversieringen en mn de lichtjes. Het zullen momenten van 1 à 2 uur zijn/worden afgewisseld met eenzelfde hoeveelheid rust in de hoop, dat de motor het bij- en vol weet te houden.

Aftermath

 Na de dag van gisteren was het bijkomen. Het zat er in. Na de overrompelende ervaringen in het ziekenhuis, die ruim twee uur in beslag namen, boodschappen gedaan voor wat geen serieuze houdbaarheids datum heeft. De rest komt dan vrijdag.

 Eerst aan de koffie met appelgebak en vervolgens tot na zessen in twee supermarkten lopen zoeken en beslissen. Op vers en groente na een eind gekomen. Ook aan mijn eind gekomen. Benen wilde niet meer. De laatste gang naar de geparkeerde auto had wel wat van een martelgang. Een derde supermarkt zat er niet in.

 Gevolg: na een nauwelijks doorwaakte nacht vanochtend pas om half twaalf boven water. Na de koffie de kerstboom van verlichting voorzien en weer plat. Drie uur wederom. Ook nog iets met de afwas gedaan. Met een beetje goede wil zou je het een actieve dag kunnen noemen. Proest!!

Circus

 Vòòr of na de Kerst .....

 -Wordt vervolgd-

Drukte

 Het was wachten op maandag. Ondertussen voort gegaan met het samenrapen van  de gangen voor de feestdagmaaltijden. Je zou op dergelijke momenten geen keuzes willen maken. Vrees dat ik dan eindig zoals in de Monty Python sketch waar de overmatig dikke gast uiteindelijk explodeert. Bovendien moet het allemaal gemaakt worden. Waarbij het ook prettig is als het allemaal een beetje op elkaar is afgestemd. De hele dag mee bezig geweest en vroeg in de veren. Rustiger voor morgen dan verwacht.

 Eenmaal in bed een paniekerige Mariana die niet het donker in durfde om Prada te zoeken, die het al uren verdomde om terug op het honk te keren. Het dier stond ergens bij de beek tegen iets te blaffen en leek van geen ophouden te weten. Ik zag me niet weer uit bed komen. Uiteindelijk is ze de hele nacht buiten gebleven en heeft het grootste deel van de nacht geblaft. Waar de ander honden dan weer op reageerden. Rustig is anders.

Beweging

 Het passend maken van de voet van de kerstboom om die in de standaard te kunnen wurmen kostte vrijwel mijn hele energievoorraad voor vandaag. En dat met een net gepasseerd middaguur. Ding direct naar binnen gezet. Dit jaar was ie omwikkeld met van die vershoud- dan wel inpakfolie. Prettiger en handiger dan het net waar de bomen de andere jaren in verkocht werden. De lichtjes erin hangen zag ik niet zitten. Het was ruimschoots bijtanktijd.

 In de tweede ronde het internet afgestruind naar onderdelen voor de menu's van de feestdagen. Dit jaar geen aanjagend enthousiasme. Ook geen tegenzin. Gewoon werken. Na het weekeinde zou ik graag de boodschappenlijst compleet hebben om in étappes het nodige in te slaan. Proberen om dit jaar overdaad te voorkomen muv de bonbons en andere chocola.

Rondjes

 We blijven proberen. Het is een auto aanduwen waarvan de motor maar niet wil aanspringen. 's Avonds eenmaal in bed kan ik de vergane dag nauwelijks voor de geest halen. Iets gedaan? Mocht dat zo zijn, dan is daar niks van blijven hangen. Het is een sjabloon, dat perfect passend over de huidige dagen gelegd kan worden: te laat op, na de koffie de tegelkachel aansteken en weer plat, in tweede instantie op gang proberen te komen, wat gerommel in de keuken, rondje wereld en retour onder het dekbed voor een grootdeels doorwaakte nacht.

 Niks trekt. Geen zin in digitale moordorgies ondanks het downloaden van het eerste deel van Dishonored. Ook de trucksimulator lijkt z'n beste tijd qua aantrekkingskracht gepasseerd te zijn. Het streven om het percentage bereden asfalt terug op 85 en meer procenten te rijden is ver te zoeken. Een drukke dorpstraat, een groot venster, een stel geraniums, een luie stoel en een plaid en dan de dagen voort laten glijden.

Gesukkel

 Vanuit bed weer naar bed. Het schiet nog steeds niet op. In de namiddag voldoende energie verzameld voor een rondje Agnita. Kopieën maken, papierwwerk van de huisarts voor medicatie en de afspraak van maandag, bewijs van leven aangetekend versturen en boodschappen doen. Voordat ik aan het laatste taakje toekwam was de pijp in feite al leeg. Maar ja, d'r staat geen bed op mij te wachten in de Penny.

Toestand

 Het blijft duidelijk niet bij één dag. Ook vandaag was het hommeles. Mis ik de supplementen? De een schrijft ze voor, een hoop andere medici zeggen, dat het nul komma nul effect heeft. Vitaminen en mineralen zijn in hun meestal ruime overdosering eerder nadelig dan van voordeel voor het lijf. Maken die twee die nu alweer bijna twee wkn 'op' zijn daar een uitzondering op? Ze zijn aan de prijs en toch meermaals op momenten als deze wederom voor aanschaf gekozen. Deze keer ga ik het consult van maandag afwachten en zien wat daar gezegd wordt. Wordt om meerdere redenen spannend maandag. Het begint al met de plek van de afspraak. Belangrijker is natuurlijk of het operatietraject ingeleid gaat worden en het verkrijgen van meer dan de huidige summiere informatie.

Inleveren

 Eén dag op betekent tenminste één dag af. Nog steeds. Hoe soepeltjes het maandag in Sibiu ook leek, vanochtend zat ik al bij de koffie te slapen voor het scherm. Nauwelijks twee uur uit bed en nog een eind van het middaguur verwijderd. En niet dat na drie uur extra slaap de wereld ineens blaakt van activiteit. Ben je gek. Sloom sukkelend richting de avond. Het idee om iets te doen was me al teveel. Verloren dagen. En niet alleen dat. Van slag af, draai weg, draad kwijt. Het is niet ff uitschudden en verder waar we waren gebleven. Het is steeds weer terug naar 'Af' en over nieuw beginnen. Ik kan dat zo godsgruwelijk zat zijn.

Stads

 De vreemdelingen politie (of is het doaune?) hebben me weer leven en wel verklaard. Na bijna twee wkn op het beloofde telefoontje te hebben gewacht gewoon maar weer langs gegaan in de hoop dat de betreffende persoon nu wel aanwezig was om te tekenen. Wat het geval was.

 

 Direct door om een kerstboom te scoren. Niet te groot, niet te klein en vooral niet te breed maar ook weer niet te ielig. Zijn er dit jaar vroeg bij. Keuze te over. Maar niet op de prijzen gelet. Geloof, dat ik een aardig exemplaar heb weten uit te kiezen. Een meter of twee. Paste net in de auto.

 Verder de shopping City in opzoek naar kerstkransjes. Had me bedacht die dit jaar mede in de boom te hangen. Kan me niet herinneren in de afgelopen jaren ooit zo'n grote oppervlakte met kerstspullen in de supermarkten te hebben aangetroffen. Helft decoraties, helft chocola maar geen kerstkransje te vinden. Wel marsepein aardappeltjes, maar die hangen niet lekker op.

Culinairs

 Koken/bakken, de strohalm waaraan ik me boven water hou. Ondanks een zekere afkeer gisteren toch de prei bij de horens gepakt. Aardappelpuree met gestoofde prei in roomsaus, geroosterde pijnboompitten, vers gesneden bladpeterselie en geraspte Padano. Het vleesloze pré-Kerst tijdperk valt me dit jaar niks tegen. We zijn pas halverwege volgens mij, maar toch. Afgezien van wat voorbewerkte Italiaanse deegwaren alles huisgemaakte gerechten met, al zeg ik het zelf, weinig tot geen dubbelingen.

 

 Probeer me ondertussen een beeld te vormen van de gerechten voor de feestdagen. Dat wil nog niet zo. Pogingen stranden in flarden à la 'Iets met ...' De bedoeling is simpel en smaakvol in de juiste porties zowel qua inkoop als bereiding op het bord. Niet dat we in februari nog bezig zijn met de laatste resten van de Kerst- en Oud & Nieuw inkopen. D'r is ook een neiging om de gang of gangen persoonsgebonden te maken. Na een jaar (en langer) vnl tot uitsluitend varkensvlees gegeten te hebben, verlang ik naar een stuk rood vlees. Tartaar, carpaccio en/of een sappige, mooi dooraderde steak. Dat is echter niet aan Mariana besteed, tenzij doorbakken en dat zie ik dan weer niet zitten. Ik ben er nog niet uit.

Gemist

Omslaan

 Het kwakkelende fysiek en mankerende moreel hebben elkaar weer gevonden. Slechte combi. Daar kan ik de tijd van het jaar nog bovenop doen al is die invloed kleiner dan je zou denken. Het is worstelen. Een winterslaap zou niet verkeerd zijn. In de loop van de dag en dan mn de avond lijkt alles in gewenste banen terug te keren om 's ochtends bij het wakker worden de banen weer gemist te hebben. Bedenk ik 's avonds dat ik de volgende dag zin heb om iets bijzonders met prei klaar te maken, staat me dat idee de volgende ochtend tegen.

 

 Voor dat 'iets bijzonders met prei klaar maken' kun je willekeurig wat invullen; tafel opruimen, administratie bijwerken, keuken extra beurt geven, binnenplaats winterklaar maken, etc, Vol goede moed de nacht in om met een soort kater wakker te worden. Steeds weer de hoop het handvat gevonden te hebben om de spiraal te verlaten en toch weer met lege handen eindigen. Is het van het moe-zijn of word ik er moe van?

Terugval

 Het is weer minnetjes. Het fysiek gaat als in een achtbaan tekeer. De siësta is geheel in ere hersteld. Gisteren zowaar 2 stuks op een dag. Niet bepaald de omstandigheden om netjes op de rails door te tuffen. Het activiteitenniveau is gekrompen tot een paar namiddagse uurtjes. Met een beetje geluk net genoeg om de keuken op orde te houden en voor de innerlijke mens te zorgen.

 

 Nog dikke drie wkn tot de Kerst en d'r moet nog wel het een en ander gebeuren. Weer tijd voor een Atb-kuurtje? Nog maar ff aanzien.

Verleden

Toen onze Mop een Mopke was.

Blunder

 Van het kookblog 'the greencreator.nl': "Marsepein is eigenlijk een zoete pasta. Het wordt ook wel amandelspijs genoemd. Het is misschien populair in Europa, maar ook buiten Europa in landen als Italië, Griekenland en Cyprus is marsepein een traditioneel recept dat op feestelijke dagen wordt geserveerd." 

 Dit terzijde. Ik was benieuwd naar het verschil tussen marsepein en amandelspijs. Zoals zelf al bedacht, zit het verschil 'm voornamelijk in de verhouding amandelen en suiker. Spijs is bovendien grover maar dat hoeft niet.

Dwalen

 De persoonlijke APK, hier ITP geheten, zit er weer voor 6 mndn op. De bedoeling was geweest om per deze keer de switch naar Sibiu te maken ipv de dubbel zo lange rit naar Targu Mures. Maar het is ondanks pogen sinds eind september niet gelukt om een afspraak te maken met de betreffende cardiologe in Sibiu, Dus maar weer weer de heuvelen over naar Mures. Het blijft een wanverhouding: bijna 4 uur rijden voor een royaal gerekend 15 minuten durend consult.

 Na afloop de Shopping City ter plekke bezocht om tenminste een beetje het gevoel te hebben, dat de weg zich heeft geloond. Grote constructie. Gezien de naam en het logo ws van dezelfde investeerder als van de City in Sibiu, maar groter en vluchtig bekeken veel andere ondernemingen. Met het oog op het vullen van Mariana's schoen me beperkt tot de Carrefour. Ook die leek groter en alles natuurlijk op andere plekken dan ik van Sibiu gewend ben.

 Geen echt succes en me teruggetrokken in de Starbucks. Inmiddels toe aan maagvulling en zitten. Hoewel niet zo erg als een tijdje geleden maar de balans in mijn bewegen begon zoek te raken.

Aanzet

 In alle stilte tussen de bedrijven door een stap gezet, die ik meer dan een jaar voor me uit heb geschoven. 'De stoute schoenen aangetrokken' zo gezegd. Nu is het even niet meer aan mij maar hangt het verdere verloop van de officiële instanties af. Het zal uiteindelijk nog wel een paar mndn duren, maar dan gaat het mes erin. De stap doet geen afbreuk aan de onaantrekkelijkheid van het idee.

 D'r zijn nog een hoop open vrgn en er zal nog in menig zure appel gebeten moeten worden. De teerling is geworpen maar de kogel is nog lang niet door de kerk. Vooral verder maar niet teveel bij stilstaan. Het hele gedoe duwt je haast onvermijdelijk in de richting van hopen en vooral bidden. Je zou er kerkelijk van worden. Een mogelijk beter 2024 is het risico inmiddels wel waard.

Schrikbeeld

 Al jaren inmiddels iets met hoogten. Leeftijd? Trauma? Tegen hoge gebouwen op zien laat me het evenwicht verliezen en de voorliefde van wegenbouwers om steeds meer op palen ipv op de grond een weg aan te leggen doet afbreuk aan mijn lol voor autorijden. Sinds enige tijd is daar een nw schrikbeeld bijgekomen. Eentje waarvan de kans gelukkig klein is, dat ik er zelf ooit nog eens in verzeild zal raken.

 

 Een tijdje geleden op het internet een situatieschets gezien van een grotverkenner, die onderste boven klem zit. De beste man is op die manier na 27 uur overleden. Het idee!! Ik krijg het beeld niet uit mijn hoofd. Telkens als de gedachte er aan voorbij glijdt, krimpen mijn ballen spontaan ineen.

Leegloop

 Gisteren slecht 267 pageviews. Nog altijd 5x zoveel als twee wkn geleden normaal was, maar minder dan 20% van de afgelopen dagen. De mens wil altijd meer terwijl het overduidelijk een uitzonderlijke situatie was. Een oprisping. Misschien blijft er iets van hangen en misschien keert de boel terug naar normaal.

Kerstmarkt

 Je gaat er niet overdag naartoe omdat dan de sfeer ontbreekt. Of de keuze voor de avond nou zo geweldig was, daar kun je vrgtkns bij zetten. Het was een kwestie van over de koppen lopen. De sfeer ging in feite in de massa ten onder. Erg veel tentjes met etenswaren, zoetigheden en warme wijn. Het leek erop, dat de meeste mensen daar voor gekomen waren. Niet voor de kraampjes met non-food spul.

 Sibiu wil op spitsuurtijden vastlopen in files. Nu kon je rustig praten van een verkeersinfarct door het structurele tekort aan parkeerplaatsen. We hadden het geluk, dat net voor ons een auto uitparkeerde. Weliswaar voor een garagedeur maar zonder parkeerverbodsbord. Ook de parkeermeter wilde niet werken. Hopen, dat de politie hun handen vol hadden met het doen van andere dingen.

 Na anderhalf uur het wurmen door de massa zat. De nationale feestdag was ws niet de beste keuze voor een bezoekje. Later in de mnd een nwe poging ondernemen.

Overval

 Een wereld van verschil:

 

 Vandaag 128, voorlopig

 Gisteren 1416

 Deze maand 4589

 Vorige maand 717

Jacht

 Ik lijk Verstappen wel. Breek het ene record na het andere. Na het maandelijkse 'all time high' groter dan 4000 pageviews, nu ook het dagtotaal naar onbekende hoogten gestouwd. Vandaag over de 1000 bezochte pagina's (and counting). Nog nooit voorgekomen sinds de start in 2012. Ook niet in de tijd, dat er meerdere blogbijdrages per dag verschenen. Wat dat betreft ben ik wel lui geworden.

Stormloop

 Het interesse in de blog blijft overweldigend. Dank de laatste dagen, en nog steeds, stomen we deze mnd op naar een 'all time high'. In de jaren 2018-2021 weliswaar met regelmaat de 2000 pageviews/mnd aangetikt dank interesse uit Italiaanse hoek met een stuk of 100 pageviews om de andere dag. Inmiddels zitten we op 3,5 duizend bezochte pagina's en nog een kleine twee dagen te gaan deze mnd. Bovendien minder eenzijdig qua bezoekers.

 Je kunt je dan een hoop afvragen, wat ik een paar jaar geleden ook gedaan heb, maar verder dan oorsprong (VPN buiten beschouwing gelaten) en aantal kom je niet. Ben en blijf qua interesse ook erg dubbel. Wat zou ik meer willen weten? Woonplaats misschien? Maar wat zegt het als je dan plaatsnamen als Kumamioto of Rovaniemi ziet staan? Zou ook niet weten wat ik met reacties zou aan moeten. Kortom ik blijf lekker mijn inmiddels ruim 10 jarige gang gaan.

Opbergen

 De komst van de winter valt niet meer te ontkennen. In de loop van de komende tien dagen daalt de nachttemperatuur onder minus 10. Tijd om binnen te zetten wat beter binnen kan staan. Het is weer op de valreep, maar daar is weinig meer aan te doen. Morgen lijkt de laatste geschikte dag om met dat soort dingen aan de slag te gaan. Tegelkachel voor het eerst dit jaar aansteken. De appels die inmiddels een paar wkn buiten staan naar binnen halen èn met de verwerking beginnen, maar dat niet direct morgen. Bosmaaier naar tuinkamer. Ding is nauwelijks gebruikt dit jaar. Gastenhuis ordenen zodat de deur dicht kan. Waterleiding aftappen en waar nodig isoleren. Schommelstoel demonteren en wegzetten. Kruiwagens naar binnen halen. Parasol inklappen en wegzetten. Tafel en banken in schuur verstouwen. Reden genoeg om morgen voor de afwisseling eens op tijd uit bed te komen.

Parasieten

 Het wagenpark is weer compleet. Nu geen schade meer oplopen, want indien door eigen schuld wordt het dokken uit eigen zak. Hoewel de dealer weer een mooie verzekeringscent verdiend heeft, probeerde hij Mariana nog een aantal zg noodzakelijke vervangingen aan te praten en dat voor bedragen waarvan je achterover slaat. Remmen voor en achter en iets met het rubber bij de reactiearm wielophanging aan de voorkant. 5000 Lei. Dat is grosso modo 1000 euro.

 Kosten remschijven voor: 80-100 euro voor set van 2

 Kosten remblokken voor: 20-40 euro per set van 4

 Kosten remschijven achter: 50-60 euro voor set van 2

 Kosten remblokken achter: 20-30 euro per set van 4

 Kosten draagarmrubber minder dan 10 euro per stuk.

 Dan kom je dus op 250 euro aan materiaalkosten. Waar blijven die andere 750 euro dan?? Eerst maar eens rondkijken, noodzaak en prijzen checken.

 Had bij het wegrijden thuis nog ff de schrik te pakken. Na verwijderen van de sneeuw van de vooruit wilden de ruitenwissers niet. Vastgevroren. Losgewrikt. Nog steeds geen schoege. Geen motorgeluid, niks. Allebei de motoren ter ziele?? Moeilijk voorstelbaar maar pas in Sibiu na een uurtje op een zonnige plek kon ik het ijs helemaal verwijderen en viel alles gelukkig mee.

Voortzetting

 Mijn verbazing raakt vermengd met het idee, dat er iets niet met rechte dingen toegaat. (Is dat goed Nederlands?) Gisteren op 313 pagevieuws geëindigd. Vandaag staat de teller inmiddels 474 bezochte pagina's uit minimaal 20 verschillende landen:

 

 Verenigde Staten 212, Finland 154(!), Duitsland 41, Japan 20, Australië 15, Verenigd Koninkrijk 13, Canada 12, Zweden 10, Nederland 9, Frankrijk 8, Zwitserland 4, Singapore 4, Brazilië 3, Noorwegen 3, Polen 3, Spanje 2, Hongkong 2, Italië 2, Rusland 2, Overige 17.

 

 Waar heb ik het aan te danken? Het blog bevat nauwelijks beeldmateriaal, geen porno of ander bloot. Enkel tekst. Niks opruiends. Gauw 98% en dat dan ook nog in het Nederlands. Met de nodige moeite weet ik welgeteld twee hits op google te vinden. We gaan zien hoe het zich ontwikkeld.

Winters

 Wit. Alles wit bij het ontwaken vanochtend. Het was me al opgevallen, dat de Karpaten in hun geheel met sneeuw bedekt waren en niet alleen de toppen. Ook de weerberichten uit de omringende landen gaven sneeuwverwachtingen. Toch was het ff slikken. Behalve wit ook goed koud. Op daken en bomen is de sneeuw vandaag ook niet gesmolten.

 Je zou d'r zo van terug onder het dekbed willen kruipen. Maar niet gedaan. Die paar minusgraden is niks van wat mogelijkwijs nog komen gaat. Dat wegkruipen onder het dekbed kan altijd nog.

Schrikken

 Op 'goede' dagen wil het aantal pageviews in de laatste 24 uur nog weleens de 40 overstijgen. De laatste tijd met uitschieters die daar nog overheen gaan. Dan is er steeds als land de categorie 'Overige' aangegeven. Iemand die moeite doet om zijn/haar herkomst te verbloemen. Jammer maar iemands goed recht.

 Vandaag stond de teller op 124(!) en de verwachting was, dat het merendeel uit de categorie 'Overige' zou komen. Niks daarvan:

 Verenigde Staten 66, Finland 36, Canada 9, Duitsland 4, Japan 4, Nederland 4, Australië 3, Verenigd Koninkrijk 1, Hongkong 1, Polen 1.

 

 Normaal gesproken komen de bezoekers in de afgelopen mndn uit de Verenigde Staten, Nederland, Duitsland en Japan. Zou wel willen weten wat die plotse interesse betekent. Meer dan toeval? Heb de laatste dagen niks speciaal uitgehaald op het blog 

 Update: Inmiddels op 247 pageviews en bezoekers uit Tsjechië, Servië, Singapore, Slowakije en overige

Dip

 Het wil nog niet echt. Moeheid blijft toeslaan. Zitten weer rechtop te slapen.

Kanteling

 Ergens is een verkeerde knop omgegaan. Geen energie meer. Zat ineens weer rechtop te dutten. Moe en vervolgens choas in hoofd en buik. Een erg onprettige toestand. Mocht je doodgaan bewust beleven, dan stel ik me zoiets voor als wat in de loop van de middag speelde. De goede tijden ten einde? Het einde van een marathon zonder deze gelopen te hebben. Afgebrand zonder iets gedaan te hebben. Kan ook de afgelopen dagen nauwelijks ter verantwoording roepen.

 Hebben de 'kwade machten' de laatste resten van de antibioticakuur om zeep geholpen en het heft in handen genomen? Inzinking of afslag? Hoelang is het nu goed gegaan? Vier wkn? Alles was net weer een beetje in z'n normale doen.

Rechts?

 Het is een beetje raar in feite om er mee bezig te zijn, maar de verkiezingen in Nederland hielden me al dagen bezig. Gaan ze van de ene ramp (Rutte) naar de andere (Timmermans)? Zijn de kiezers het eindelijk zat? Had me voorbereid op een lange nachtelijk zit om de resultaten van de stemmingen te volgen. Het was echter bij de eerste exit-poll bekeken. Wilders PVV van 17 naar 35 zetels en veruit de grootste partij. Dat was weliswaar niet de definitieve uitslag, maar duidelijk genoeg. Geen zin om voor wat verschuivingen in de marge op te blijven en in bed gedoken. Nederland heeft voor een andere koers gekozen na ruim 12 jaar afbraak door Rutte. Nu zien hoe dat vorm krijgt in een nw kabinet.

Afronding

 Het waarmerk-verhaal is eindelijk rond. Vandaag voor de vierde keer naar Sighisoara gereden voor de vertaling van de begeleidende tekst. Een volgende keer kan het sneller maar het is te hopen, dat men geen gewoonte maakt van dergelijke geintjes.

 Vanwege het prachtige weer en om niet direct weer terug te rijden op een terras in de zon gaan zitten en de passanten gade geslagen. De laatste keer voor dit seizoen? Met de koffie was niks mis. Het verbaasde me, dat het bestelde stuk taart langer op zich liet wachten. Een stuk taart op een bordje leggen kost beduidend minder tijd dan het maken van een latte macchiato. Het stuk taart bleek bij aankomst nog deels bevroren. Het was de magnetron die het zo lang liet duren.

 

 Met het verdwijnen van de zon opgestapt en opzoek gegaan naar een supermarkt. De keuze was beperkt. Een Kaufland in gedoken en me erover verbaasd, dat de indeling niet hetzelfde was als die in Sibiu. Dat is meestal toch wel het geval. Dat was zoeken dus. Het leek ook een grotere versie dan de al enorm grote winkel in Sibiu. Ook het assortiment was niet identiek, maar ook weer niet afwijkend genoeg om er blijvend de boodschappen te doen.

Veranderingen

 Het was alweer de nodige tijd geleden dat we Sibiu ondergronds zijn gegaan voor een traditionele Roemeense maaltijd. Geen speciale reden. Op de valreep van Mariana's all-risk verzekering voor haar kever haar auro weggebracht voor een reparatie van de achterbumper. Daar had iemand tegenaan gezeten. Was het van metaal geweest, was niks aan de hand geweest. Nu is dat onderdeel meestal van plastic en betekent repareren in feite domweg vervangen. Dus een paar dagen zonder auto en om te voorkomen, dat Mariana terug moest lopen naar Coves (50 km) met mijn auto er achteraan gereden en van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de innerlijke mens te versterken.

 Hoewel op het eerste oog alles als vanouds leek, waren er toch tekenen die me deden denken, dat er een andere wind waaide. Andere borden op tafel. Ander personeel. Andere menukaarten. Ander gevoel. Qua maaltijd was het moeilijk om verenderingen in de keuken waar te nemen. Itt andere keren moest het deze keer vegetarisch zijn. We zitten in de vasten-periode in aanloop naar de Kerst. Moeilijk vergelijkbaar met de vleesschotels die normaal de revue passeren.

 

 Ik had wel een rundvleesspies van de grill gewild. Met iemand die -onvoorstelbaar maar waar- geen rundvlees lust is het niet vanzelfsprekend om met enige regelmaat bloederige lappen vlees te eten. Het moet steeds weer door en door gegaard varken zijn of ev. kip.

Bijkeutelen

 Zondag. Verstappen blijkt ook te kunnen winnen als ik niet kijk. Geen zin om vanochtend al om acht uur voor mijn Pc-scherm te zitten. Minimaal een half uur eerder het bed uit om de innerlijke mens te verzorgen. Daarvoor moet ik een half uur voor het opstaan mijn ogen proberen te openen èn open weten te houden. Alles kost tijd tegenwoordig. Daarbij gaat het fysiek al een tijdje heel redelijk. Achtien van de 22 races gewonnen. Dat kunnen er negentien worden en dan zit het er voor dit seizoen op. Een score die nauwelijks te verbeteren valt. Zelfs niet door Verstappen zelf.

 Kortom de dag in alle rust begonnen. Het wereldnieuws tot me genomen en bedacht of en zo ja wat ik van deze dag zou maken. Vooral kunnen maken. Wat dan feitelijk uitgevoerd wordt blijft een verrassing. Bijna vanzelfsprekend te lang voor het scherm blijven hangen. Uiteindelijk wel de keuken deels aan de kant geruimd en voorbereidingen voor de maaltijd van de avond getroffen. Veel snijwerk. Maar op tijd begonnen en meer verzorgd dan de inhoud van een blik of zakje uit de diepvries. Niks mis mee trouwens en vooral lekker snel. De verhouding tussen de tijdsinvestering van het koken en het feitelijk veroberen van de maaltijd is een stuk gunstiger dan als je de kok uithangt.

 Vanavond mezelf getrakteerd op het eerste deel van Dishonored incl twee DLC's. Alles voor een prikje. Kan ik de komende tijd mijn moordlust weer botvieren, al valt die de laatste tijd best mee. Afgezien van dat waarmerken-verhaal dan.

Uitgekakt

 Rustig bijkomen. We zijn er nog niet, maar hebben het ergste achter de rug. Dat hoop ik tenminste. Straks de scan van het gewaarmerkte paspoort -op de valreep- naar mijn bank mailen en dan hopen, dat ze ondanks de vooralsnog ontbrekende Engelse vertaling de boel niet blokkeren. En zo ja, wat het de-blokkeren dan weer voor voeten in de aarde heeft en welke kosten dat met zich mee brengt.

 De week heeft er ingehakt. Zowel fysiek als mentaal. Het zijn absoluut niet de toestanden waar ik om zit te springen. Irritante, volstrekt zinloze overbodigheden. En passent een hele week in de benen geweest. Ik kan me de laatste keer niet herinneren. Ik had probleemloos de hele dag in bed kunnen liggen en ws het grootste deel daarvan slapend doorgebracht. Maar dat is ook weer zo iets. Niet dat er veel uit mijn handen gaat komen vandaag, enkel om het moreel enigszins een steuntje in de rug te geven.

Extraatje

  Verrassing! Ik kan me niet heugen, dat ik de meid van het vertaalbureau heb gevraagd om het paspoort behalve te vertalen ook te laten waarmerken. Toch is dat wat gebeurd is. Ze zal het uit mijn verhaal opgemaakt hebben, waarvoor ik de vertaling nodig had. Ik had het niet eens direct door. Pas bij de notaris werd duidelijk dat de waarmerking al was toegevoegd. 

 Had het mens dat direct gezegd, had ik haar duidelijk gemaakt, dat die waarmerking in het Engels moest. Nu moet er weer een vertaalslag gemaakt worden, Weer 100 km rijden, waarmee het resultaat voor het waarmerken van het paspoort op een kleine 400 km uitkomt. Iets van 16 liter diesel of te wel 25 euro. De kosten van het vertaalbureau en het tijdsbeslag buiten beschouwing gelaten.

 Het hele gedoe gaf me een vreemd gevoel van ontevredenheid. Een koffie met gebak en later een halve pizza wisten dat gevoel niet de kop in te drukken. Thuis in bed geploft, waarna het een stuk beter ging.

Miscommunicatie

 Grrrr. Het is, dat ik het had kunnen weten, als ik iets verder gekeken had dan mijn neus lang is. Anderzijds was het handig geweest als de meid van het vertaalbureau direct had gewezen op de aangeven tijd ipv enkel de datum te noemen. Stond ik daar om een uur of twaalf om de vertaling van het paspoort op te halen, was die pas na vieren beschikbaar. Even overwogen om te wachten, maar om vier uur sluiten alle notarissen hier hun tent. Zinloos kortom.

 Geen zin om direct weer terug naar huis te gaan wat door het stadje lopen struinen. Waar ik in de Franse jaren rustig een paar uur kon stuk slaan in een stadje van niks als Perigueux, wilde de rust daarvoor niet verschijnen. Misschien het jaargetij? Waarschijnlijker het ontbreken van gunstig gelegen café's. Café's überhaupt. Het is een stadje voor een hapje. Vnl restaurants. Toch maar in de auto gestapt.

Leegte?

 Mijn leven is zo enerverend, dat de routine om 's avonds de dag in een paar woorden samen te vatten langzaam maar zeker een stille dood sterft. D'r is gewoon steeds vaker niks het vermelden waard. Dat de slaapkamer inmiddels bijna op koelkastniveau zit qua temperatuur heeft daar ook wel wat mee te maken. Lekker weggedoken onder het dekbed verleidt niet tot het recapituleren van de dag. Zo krimpt het bestaan steeds verder.

Déja vu

 Het kan prettig zijn als de dingen lopen naar verwachting en soms ook absoluut niet. Waarmerken van iets doe je niet ff, tenminste niet hier. Aangezien de ene notaris in Agnita er geen zin in had en de andere notaris gewoon niet aanwezig was, bleef als alternatief Sighisoara over. Kleine 50 km verderop. Uit eerdere ervaring wist ik, dat de Roemeense wet blijkbaar voorschrijft, dat wat gewaarmerkt moet worden in het Roemeens moet zijn. Nu kan ik me dat bij een lap tekst goed voorstellen, maar bij een paspoort ... Staan er 10 woorden op het paspoort? Ik zou het moeten checken. Desondanks niks geen soepelheid: vertalen!

 Gelukkig blijkt in Sighisoara ook een dependance van een vertaalbureau te zitten. Het vertalen van het paspoort gaat twee dagen duren. Twee dagen!! Je krijgt het niet bedacht. Mezelf maar getrakteerd op een koffie en een gebakje. Donderdag kan ik een nwe poging wagen om mijn paspoort te laten waarmerken. Het is, dat het een prettige weg om te rijden is, anders zou je de boel toch het liefst opblazen.

Papierwinkel

 Na iets van 50 jaar wil mijn bank weten of ik wel ik ben. Hoe krijgt men het bedacht. Ik ben natuurlijk die ene crimineel, die onder dekmantel zijn inkomen probeert wit te wassen. Als je het bijgeleverde verhaal moet geloven, is de procedure een fluitje van een cent. Paspoort scannen en een selfie meeleveren. Pas in tweede instantie blijk je daarvoor wel een recente telefoon te moeten hebben met een nfc chip.

 

 Mijn Iphone SE van een tigtal jaar geleden mist zo'n ding. Het is de zoveelste keer, dat iets wat je vrijwillig voor eigen gebruik hebt aangeschaft verworden is tot iets wat vanzelfsprekend aanwezig moet zijn. Alles gaat met app hier of app daar. En dan nog in de nieuwste hardware en software versies. En dat met al het gelul over duurzaamheid. Mijn oudje doet het nog perfect. 

 Kortom niks geen fluitje van een cent. Ze willen nu een gewaarmerkte kopie van mijn paspoort en dat in het Engels. Ik zie donkere wolken boven me samentrekken.

Griezelig

 In een FAS van begin oktober een artikel over laberatoria die klooien met virussen. Dat men die ziekmakers probeert te begrijpen, snap ik. Dat men probeert om ze gevaarlijker te maken qua besmetting en fataliteit, snap ik niet. En als het nou één zo'n lab zou doen, bleef ondanks alle beveiligingen het risico een stuk overzichtelijker dan met een 50-tal van die labs verdeeld over de wereld. En het worden er blijkbaar nog meer. Je voelt aan je water dat daarmee de kans op een ongeluk in de beveiliging groter wordt met alle rampzalig tot apocalyptische gevolgen vandien.

 Brr. Geen vrolijk stemmend idee. Iets om niet te lang bij stil te staan. Of Covid zo'n aan de beveiliging ontsnapt virus is, daar blijft men over stechelen. Maar het kan en zal statistisch gezien ook ooit gebeuren en dan mag men zich gelukkig prijzen als het geen ebola-achtige killer is.

Moeizaam

 De machinerie begint haperingen te vertonen. De wasrekjes vol moet de aandacht verlegd worden naar andere activiteiten. De bekende schakelproblemen. Het blijft een stroeve bezigheid. Geen soepele ommezwaai van het een naar het ander. Geen vanzelfsprekende richtingverandering ondanks het feit dat die voor de hand ligt. Het is nou niet zo, dat het 'To do'-lijstje leeggestreept is. Ook niet dat het vol staat met nwe onbekende zaken. Het zijn vnl oude koeien, die eindelijk eens uit de sloot getrokken moeten worden.

 Het weekeinde benutten voor een pas op de plaats en volgende week de zoveelste poging ondernemen om de boel niet alleen op de rails te zetten, maar ook op de rails te houden.

Terugkeer

 De stapel FAS kranten groeit. Tijd om ze 'weg' te lezen. Een onderwerp dat na bijna een jaar rust weer terugkeert is Covid. Mn de long-versie. Het houdt me bij en tijd en wijle bezig. Waar komt de last van mijn lijf nou feitelijk vandaan? Is het een immuniteitsprobleem of de nasleep van twee Covid-infecties? Mocht je het symptoomspectrum van die laatste kunnen geloven dan heeft die mogelijkheid duidelijk de overhand. Anderzijds zijn die symptomen zo algemeen en omvangrijk in aantal, dat je nauwelijks van een eenduidige diagnose kunt spreken.

 Het zijn in feite twee partijen. De ene die zo ongeveer iedere klacht onder het kopje 'Covid' schuiven en de andere partij die daar grote vrgtkns bij zet. De vervelende naweeën zijn evident, alleen getalsmatig verre van wat de gelovigen ervan maken. Meer pschychosomatisch dan concreet aantoonbaar (pathologisch?). Een eenduidige checklist bestaat niet.

 Ik ga me daar iets meer in verdiepen. Ga ergens de komende tijd ook voor een vaccinatie. Niet overtuigd. Puur het voordeel van de twijfel. Vrg is alleen waar beginnen? Van voren af aan of kan ik instappen met de zg booster van het seizoen. Zou de huisarts het weten?

Wankel?

 Het zal deels gelegen hebben aan de onrustige nacht maar vast niet alleen. Vier uur in twee siëstablokken van 2 uur geslapen als een blok. Dan blijft weinig van de dag over. Weinig waarin wel wat gedaan is, maar dat mag verder geen naam hebben. Het is te hopen, dat dit niet betekent, dat we weer afscheid gaan nemen van de betere periode van de afgelopen tijd.

 Hoewel de dagen niet overlopen van activiteit hebben ze wel een zekere vanzelfsprekendheid op dat vlak. De aanzet blijft moeite kosten maar ontlopen doe ik het in elk geval niet al blijft het wel bij noodzakelijkheden en komen extraatjes niet of nauwelijks aan bod. Er is zowaar een neiging tot meer, die mij tevreden stemt. Afkappen zou me teleurstellen.

12345

 Het getal spreekt voor zich.

Inzichtelijk

 Alles kost moeite. Niet zozeer energie. Bed, bad, (af)was, boodschappen, in feite zelfs niksdoen. Zonde, want fysiek gaat het niet verkeerd op het ogenblik op een bijna dagelijkse 2-urige siësta na. Misschien is de oplossing wel om gewoon met minder activiteit per dag tevreden te zijn. Niet alleen de leeftijd ook de 'drive' heeft zijn beste tijd gehad. Het 'ff dit' en 'ff dat' is niet meer wat ooit vanzelfsprekend was. Veel ledige momenten. Lange omschakelmomenten, zeg maar gerust perioden. Een hoop tijd gaat verloren aan afronden en weer opstarten. Ondertussen ontstaat een stuuwmeer(tje) van wat niet gebeurd en vooruit geschoven wordt. Als iets niet stimuleert is het dat ophopen van achterstallige activiteit.

Lachen

 Vanwege de matige opkomst van oudjes uit Coves op de gezamelijke maaltijd op kosten van de gemeenschap, vroeg Mariana vandaag een van de buren waarom ze niet aanwezig waren. Kreeg ze het antwoord 'Wij hebben eten thuis!'. Een manier van denken die ws bedoeld is om zich boven hen te verheffen die wel gegaan zijn. Allemaal armoedzaaiers of zoiets.

 Nu hadden voor mij best meer inwoners van het dorp acte de presence kunnen geven. Weet zo een stuk of tien die verstek hebben laten gaan, maar dat mens met haar eten thuis kun je in gezelschap beter kwijt dan rijk zijn. Een stem die door beton heen gaat en rancuneus als de pest. Die is na bijna een jaar (of is het al langer?) nog steeds bezig met het akkefietje met onze honden.

Oudjes

 Op kosten van de gemeenschap naar het restaurant. Alle gepensioneerden van de gemeente Agnita, dat is incl. Coves en Ruja, waren uitgenodigd voor een gemeenschappelijke maaltijd. Geen idee wat de bedoeling daarvan zou kunnen zijn. Een avondje peptalk met het oog op de herverkiezing van de burgemeester? Verbetering van de onderlinge contacten? De oudjes eens de deur uit krijgen? Nou, dat laatste kon het niet zijn. Wat aanwezig was, waren dan wel oude van dagen maar dan het actievere deel daarvan. Ook van de burgervader zelf geen spoor te bekennen.

 Als extraatje was er een optreden van een lokale zang- en dansgroep en een manager van de Penny als soliste. De maaltijd was de voorspelbare koffie, soep en hoofdgerecht. Ja, de koffie gaat hier altijd vooraf aan de maaltijd.

 In totaal waren er iets van 150 personen. Dat op een bevolking van ruim 12.000 zielen (wiki) mag gerust niet representatief genoemd worden. De doelgroep had er grotendeels dus weinig zin in of er moeten meerdere avonden zijn geweest, wat ik niet geloof.

Weekeinde

 Zometeen de F1-race in San Paulo volgen via een VPN en dan hebben we voor vandaag de dag weer gehad. Zondag. Een dag van niks. Gekookt. Dat wel. En niet slecht al zeg ik het zelf. Het is toch steeds weer een teken dat er iets meer pit in me zit dan op de momenten, dat ik een overdrachtelijk blik open trek. Een teken dat het morgen wel eens het begin van een goede week zou kunnen zijn.

 Bedenk me, dat we in feite de hele week aan het vlees moeten. Vanaf komend weekeinde is het weer vleesloos tot aan de Kerst. Zo komt dat varken van dik twee jaar geleden, of is het al langer (?), nooit op. Als het minderen van de vleesconsumptie de wereld gaat redden, hebben wij daar ons bijdrage ruim aan geleverd. De volgende stap zou het weglaten van dingen als pasta, aardappelen en rijst moeten zijn. Echt alleen nog maar konijnenvoer met wat noten. Ik geloof niet, dat dat er ooit van gaat komen.

Oplopen

 Het stapelt weer. Morgen  erger zien te voorkomen. Als achter de feiten aanlopen ook de afwas insluit gaan zo weer de nodige dagen verloren aan inhalen van de achterstand. Het zal trouwens wel maandag worden. Zondag blijft een vrijbrief voor niks doen houden. Ook zonder kerkbezoek.

 Het gaat ondertussen niet slecht. De werking van het antibioticum is op z'n hoogtepunt. Op wat kleine dingen na is er rust in de tent. De vrg is voor hoelang. Ik geef het nog twee wkn. Dan zakt het kaartenhuis weer in elkaar. Twee wkn en dan is het bijna december, komen de zg feestdagen er aan en heeft 2023 zijn beste tijd gehad. Niet dat het zo'n best jaar is geweest, maar dat is voor een andere keer.

Inleveren

 Moe! De tol voor de dag van gisteren. Een dag die 100% beter ging dan de voorlaatste keer, dat ik in Sibiu verwijlde. Had me het een en ander voor vandaag voorgenomen. Zie daar niet veel van terecht komen. Het weer kruipt langzaam richting herfstige omstandigheden. Ik heb daar op zich niet zoveel mee te maken. Toch stimuleert het als de zon schijnt en de deur open kan. Dat kan van de miezer van vandaag niet gezegd worden.

 Je zult in Gaza wonen of in de loopgraven zitten in het zuid-oosten van de Oekraïne. Dan ben je vast niet bezig met dit gezeur. Ik zie me in geen van beide situaties een serieuze tijd overleven. Ook zonder raketten van de Hamas of artillerievuur van de Russen lukt het me om vrgtkns te zetten bij de zin van mijn bestaan. Ik zou tevredener moeten zijn. Heb tenslotte nog een huis waarin goed toeven is en een bed ipv een thermomatje ergens in een modderige loopgraaf.

Freewheelen

 Mezelf uitgelaten vandaag. Moest iets met de auto. Dat betekent naar Sibiu of tenminste daar in de buurt. Vroeg op. Snel klaar. Het grootste deel van de dag nog voor de boeg. Zonder specifiek doel een aantal van de standaard supermarkten afgeklapperd. Nog nooit zo weinig geld uitgeven op een dergelijk strooptocht langs uiteenlopende verleidingen. Mag ook eens een keer.

 Uiteindelijk in 'mijn café' in de shopping-City terecht gekomen en onder het genot van enige consumpties de mensen bekeken die het winkelcentrum in kwamen of net verlieten. Bijna allemaal hadden ze haast. Haast op weg naar hun doel. Haast op weg naar buiten. Komen met lege handen, hooguit een hand- of schoudertas (mannen tegenwoordig ook) en verlaten de tent weer zonder zichtbare aankoop. Je vrgt je nippende aan je latte af wat ze gedaan hebben.

Helder!

Bubbels

 Dubbelslag. Eindelijk aan de afwas geraakt.èn wat minstens zo belangrijk is; de 10 literfles met druivensap is begonnen met wijn worden. Gisteren leek het er al op, al wilde het waterslot niet in beweging komen. Na enig denkwerk geconcludeerd, dat de fles ws niet goed afgesloten was. Dat herstelt met bloem en water. Soort van kleien en knoeien. Eenmaal afgedicht en uitgehard kwam ook het gistingsproces opgang. Netjes op tijd. Inmiddels borrelt het waterslot dat het een lieve lust is. Nu het suikergehalte van de 25 literfles aanpassen. Iets van 2 kg suiker oplossen. Echt oplossen deze keer. Hopelijk gaat dat zonder geëmmer qua gisten. Blijk nog een aantal porties echte wijngist in de koelkast te hebben liggen. Twee jaar oud ....  maar koel, droog en donker bewaard. Op hoop van zegen.

Variatie

 In het laatste deel van de nacht al wkn erg druk met dromen. Vanochtend, het is altijd ergens tussen 04:00 en 07:00, liep ik eerst rond met een kalfje. Vrijwel helemaal wit en van het formaat van een gemiddelde hond. Netjes aangelijnd over het trottoir ergens in een stad. We werden door iedereen nagekeken. Verder gebeurde er weinig.

 Voor het ontwaken nog ff door een grote stad gedwaald. Meest door vervallen wijken met hier en daar plekken waar het verval nog geen grip op had gekregen en het een drukte van jewelste was. Itt wat de regel is bij dit genre wist ik wel de weg te vinden naar waar ik heen wilde. Normaal gesproken dwaal ik wat rond en ben ik de weg kwijt.

Zorgenkindje

 De 10 liter fles met geperst druivensap vertikt het om te gisten. Dat wordt geklooi in de hoop het gistingsproces alsnog opgang te krijgen. Tegelijkertijd moet ook een partij suiker toegevoegd worden om het toekomstige alcoholniveau op acceptabel peil te krijgen. Je moet er maar het geduld voor hebben en dat is maar mondjesmaat het geval.

 De suiker in een goede halve liter druivensap goeddeels opgelost. Had beter gekund, maar het moest maar genoeg zijn. Zakje droge bakkergist toegevoegd, wat geen succes leek. Het spul wilde niet oplossen. De vloeistof eerst laten afkoelen om de gistcellen niet bijvoorbaat kastje wijlen te laten gaan, maar toch. Zooi terug in de gistingsfles gegoten en alsnog een paar keer geroerd om de suiker beter op te lossen. Nu rest enkel hopen op activiteit.

Feitje

Schrik

 Had de hoop dat het beter ging. Langzaam, erg langzaam, maar toch. Daar vanmiddag van terug moeten komen. De condities gaat eerder in de min dan dat vooruitgang wordt geboekt op dat vlak. Moest iets met het graf van Mariana's ouders en daarvoor moet je steil omhoog via een betonnen trap. Ben tig-keer moeten stoppen voordat ik boven was. Ik ben daar lelijk van geschrokken. Hoewel het voor de hand ligt, heb ik niet het idee, dat de pomp problemen heeft. Dat maar weer eens laten controleren.

Vreemd!

 Wat is er simpeler dan het vinden van een muizenval? Zou je denken. Zo werkt dat hier niet. Is er recentelijk iets veranderd in toepassingsregels? Dat er iets op het vlak van vergif gaat veranderen of al veranderd is, staat me wel bij. Maar met vallen??

 Sindskort weer last van een muis of meerdere. De kou drijft ze naar binnen en ergens is een doorgang die dat mogelijk maakt. En niet alleen naar binnen maar ze klimmen ook steeds weer omhoog en zitten dan in de vloerverwarming van de badkamer en amuseren zich met het piepschuim. De vrees is echter, dat ze aan de buis van de vloeerverwarming knagen met alle rampzalige gevolgen vandien. Inmiddels al vanalles ondernomen om dat onmogelijk te maken, maar ergens moet een doorgangetje zitten wat steeds weer gevonden wordt. Steeds weer door een andere muis, want als ik het weer een keertje in de gaten heb, gaat een stevige portie gif in het controle luik van de water- en verwarmingsinstallatie van de badkamer. Ergens wijst zich dus een weg. Richtingsaanwijzers?

 Nu is de volgende stap om een potentiële toegang vol te storten met cement en vallen te zetten voor het geval ze simpelweg door de deur de tuinkamer binnen komen  Maar nergens vallen te krijgen, Diervriendelijke als het kan. Gif strooien kan niet met de honden, Wat wel te krijgen is zijn plakmatten, waar een muis letterlijk op vastloopt. Dan mag gif niet diervriendelijk zijn, maar zo'n plakmat is puur sadisme.

Uitstellen

 

Uitbreiding

 De nwste DLC aangeschaft. De uitbreiding van ETS2 met wat ze de West-Balkan noemen. Na wat geklooi met de betaalkaart van de BT was de installatie een fluitje van een cent. Je wordt ook enkel maar naar de Steam-wolk doorverwezen en niet geconfronteerd met megabytes aan te downloaden bestanden. De wegenspoeling is verdund tot iets meer dan 76%. 

 Bij de poging om een eerste blik op het resultaat te gooien, moeten constateren, dat ik het spel zolang links heb laten liggen, dat een groot deel van de speltoetsen hun betekenis voor mij hadden verloren. Ook de snelheidsbeleving was weer wennen alsof ik het spel voor het eerst speelde. Gelukkig went zoiets snel. Het is een soort geheugen in je vingers, die na een eerste aanzet de rest van de toetsen weet te gebruiken zoals het hoort.

Suikertekort

 Druiven geperst. Krap 40 liter. Teveel voor één grote gistflas, te weinig voor twee. Het is een 25/28 ltr fles en eentje van 10 ltr geworden. Voor die laatste letterlijk de laatste druppels uit de druiven geperst. Helaas te laat het suikergehalte en dus het potentiële alcoholgehalte gemeten. Gewenst zijn minimaal 12%. Aanwezige suiker voor 7%. 850 gram suikertekort in de kleine fles en 2,25 kg in de grote fles. Zien dat we dat nog kunnen corrigeren. 

 Het zal een donkere rosé worden ipv een lichte rode wijn en ws te zoet, veel restsuiker. Dwz dat we die 7% niet eens gaan halen. Het toevoegen van een externe gist zou dat kunnen voorkomen, Die had ik echter niet in huis. Het zijn van die dingen waar mijn hoofd dit jaar niet naar staat. Jammer, maar het zij zo.

Nasleep

 Nog steeds uit balans. Minder rampzalig dan de dag van gisteren, maar voldoende van slag om tot weinig in staat te zijn. Boodschappen doen lukte net. Struikelend achter de kar door de paden van de Penny. Van die dagen als gisteren gooien zoveel zand in de machinerie dat de wil om bezig te zijn geheel bedolven raakt. De ene keer is het de afwas, dan het wecken en nu de afhandeling van de wijnproduktie. Ergens is de wil er nog wel, maar fysiek trek ik het dan gewoon niet. Dan is de stoel voor het Pc-scherm mijn wereld. Wereldje. De enige afwisseling vormt het bed. Ik kan mezelf dan goed beu zijn.

Overtreffend

 Dacht dat beroerder niet meer kon. Na de APK voor de Citroën naar het ziekenhuis in de hoop een afspraak te kunnen maken voor de APK van de ingebouwde apparatuur. Wisseling van Targu Mûres naar Sibiu. Kortom alles onbekend en de hoop naast de afspraak ook uit te vinden waar ik dan precies zou moeten zijn.

 Auto geparkeerd op de parkeerplaats voor het Intercontinental hotel. Van daaruit is het een kilometer of zo lopen naar waar ik heen wilde. Was het maar lopen geweest. Het was meer strompelen met de voortdurende neiging voorover te willen vallen. Een lichaam dat voor de voeten uit wilde en dat met een conditie van nul komma nop. De wereld om me heen zal het als het loopje van iemand gezien hebben, die te diep in het glaasje heeft gekeken.

 Gelukkig staan er op dat stuk weg op regelmatige afstand banken. Van bank naar bank dus en dat voor niets. In het ziekenhuis afgescheept met een tel. nummer. Niet hetzelfde als waar ik al dagen naar gebeld had, maar toch;. Terug dus. Kan rustig stellen, dat ik me nooit zo beroerd heb gevoeld.

Leegte

  ...... een dag waar niks van is blijven hangen. Bijkomen van weekeinde? Dat zou 25 jaar geleden het geval geweest kunnen zijn. Nu is het idee een lachertje. Gewoon het begin van een week waar ik bijvoorbaat al weinig zin in heb. Warmlopen. Jezelf een beetje voor de gek houden. Er het beste van willen maken terwijl je weet dat dat zeer ws niet gaat lukken. Beginnend met het uitstel van het begin van de week.

Slaaprijk

 De druiven doorgedraaid. Werkje van niks. Het schoonmaken van de hakselaar kost meer tijd. Verder weinig uitgespookt. De nodige uren geslapen dank een tamelijk beroerde nacht. Diep weg. Kostte bijna een half uur voordat alles naar behoren wilde samenwerken en opstaan tot de mogelijkheden behoorde. Enige voordeel was, dat ik de F1 race ws wel zou kunnen bekijken op een tijdstip, dat ik tegenwoordig normaal gesproken in bed lig.

 Is dat interessant? Nee, dat is niet interessant. Het zou een feit kunnen zijn en die moet je nemen zoals ze vallen. Verstappen gaat ws weer winnen al verschijnen een aantal kapers steeds nadrukkelijk in zijn achteruitkijkspiegels. Volgend jaar ws geen wedstrijden meer waarbij hij 20 seconden of meer voor de rest uit over de finish gaat.

Plukken

 In de druiven gedoken. Ontstelen. Mariana was er al dagen mee bezig. Ze had beter kunnen wachten tot ik met mijn inmaakactiviteiten klaar was. Maar ja, eenmaal geplukt, moet je er wat mee. De wijn maakt zich niet vanzelf. Wie ons dat van het ontstelen gezegd heeft kan ik me niet herinneren. Het eerste jaar hebben we de boel met steel en al door de hakselaar gehaald en dat doen de mensen hier om ons heen nog steeds zo. Wel zo makkelijk.

 

 Na een uur of vier op de betontreden gezeten te hebben om het ontstelen af te ronden, zo stijf als een plank opgestaan. Kon in eerste instantie nauwelijks rechtop komen, laat staan lopen. Gekkewerk? Morgen doordraaien en dan volgende week ergens persen. Verder dan rosé gaat het niet komen. De komende dagen nog een tweede partij druiven op sap inmaken en dan met de appels aan de slag, die nu in de wacht moesten.

Blèk!

 Beroerde dag. Bijkomen? Waarvan? Bovendien een lijf dat meer dood dan levend aanvoelde. Nauwelijks te omschrijven. Ik weet niet hoe dat zou zijn, maar het gaf me het idee bedorven voedsel genuttigd te hebben. Een definitef vertrek zou me niet verbaasd hebben.

Ontwikkeling

 Nieuwe bezigheid ontdekt. Het is nog te vroeg om van een hobby te spreken, maar ik had het rustig nog een paar uur kunnen volhouden: Parkeerplaats lol. Het zal geen winterse bezigheid worden maar zo met het herfstzonnetje op de autoruiten was het nu goed te doen.

 

 De auto geparkeerd met vrij zicht op de ingang van de Penny en ineens geen zin om uit te stappen. In plaats daarvan het af en aan rijden van de grote verscheidenheid aan auto's en de daarmee aankomen dan wel vertrekkende mensen bekeken. Deed nauwelijk onder voor terrashangen. Het was, dat er geen bediening van drankjes en hapjes beschikbaar was. Verder variatie genoeg aan auto's, mensen en meer dan wel minder gevulde boodschappenkarren.

West-Balkan

 Eindelijk, eindelijk, het werd tijd. De nwe uitbreiding van ETS2 is beschikbaar. West-Balkan, vnl bestaand uit de landen die voorheen tesamen Joegoeslavië vormden. Naast een hoop ge-OOt en geAAt natuurlijk ook direct de nodige kritiek. Behalve technisch getint geleuter is menigeen het niet eens met de gemaakte keuzes qua steden en wegen. Met een kritiek kan ik het wel eens zijn als het klopt. Ondanks de lange kust lijn van Kroatië en de roem-ruchte kustweg is daar weinig of niets van in de nwe uitbreiding terug te vinden. Verder maakt het me allemaal niet zoveel uit. Ergens volgende week aanschaffen en dan zelf zien, mn de verwatering van het percentage bereden wegen. Bij een laatste update is het al gezakt van 86 naar 83 procent en dat zal nu natuurlijk nog een stuk verder zakken. Kortom werk aan de winkel.

Zomers?

 De kou is gekeerd. Buiten is het inmiddels warmer dan binnen. De deur open ipv de verwarming aan. Het heen en weer geslinger alvorens definitief voor een paar mndn richting de nul en verder te duiken. Tijd voor binnenshuisvlijt: weven, borduren, houtbewerking en wat d'r vroeger nog meer gedaan werd. Veel verder dan punniken kom ik niet.

 Ik zou het meer bij koken en bakken houden maar dat is voor de korte termijn, inmaaksels uitgezonderd. Vandaag bijvoorbeeld de laatste hand aan de sambalproduktie gelegd. Drie soorten, vier kleuren. Moet genoeg zijn voor een jaar.

Kou

 Het is, laat ik het eufemistisch zeggen, fris in huis. In de nacht duikt het kwik buiten onder nul en overdag komt het met moeite boven de 10º C. Het is de periode voordat de verwarming aan het werk wordt gezet. Het zal in eerste instantie beperkt blijven tot de namiddag en de avond als je meer stil zit dan bezig bent. Vanaf vrijdag ziet het beter uit. Zaterdag zelfs 28º C. De lokale weerboer geeft echter voor half november winters weer en temperaturen tot -15º C in de nacht. Moeilijk voorstelbaar, maar weer hè.

 Kortom tweede paar sokken, bodywarmer en een plaid over de knieën met een kat erop. Oud wordt je vanzelf. Bovendien zal mijn fysieke toestand zich ook niet onbetuigd laten. De weg van badkamer naar bed is een uitdaging. Het dekbed wordt ff niet weggetrapt maar opgetrokken tot onder de neus. Zeker het eerste uur. De slaapkamer wordt in de winter trouwens nauwelijks verwarmd. Wat tegenvalt is de vloerverwarming in de badkamer. Staat op 25 en met je voeten voel je wel wat maar de ruimte op zich heeft daar weinig profijt van.

Beslommeren

 Het kostte moeite vandaag. Moe en inwendig rillend. Twee uur geslapen. Blijft raar om 's nacht een uur of meer wakker te liggen en overdag als een blok in slaap vallen, als het bed wordt opgezocht. De tweede helft van de middag benut om de minder scherpe variant van de groene oelek te maken. Nog twee potten te gaan: één scherp en één zacht tussen aanhalingstekens. Het schiet niet op. Iedere keer komt er iets tussendoor. Vandaag was het het ontbenen van de nu wel goed gegaarde soephanen. Bovendien is Mariana met het plukken en schonen van de druiven begonnen. Voor mij had dat beter tot volgende week kunnen wachten. Inmiddels wel nachtvorst maar de druiven zijn te zoet om bij die paar graden onder nul te bevriezen. Bovendien zitten ze tegen een op het zuiden gerichte muur wat als een temperatuurbuffer in de nacht zorgt. Het verwerken tot wijn gaat een paar dagen kosten en ten koste van het wecken van mn appels (en misschien ook druiven). Morgen in elk geval de laatste pepers.

Herpakken

 Het wil vandaag nog niet zo maar dat mag na het afgelopen weekeinde niet verwonderen. Ik ben voor minder uitgeteld geweest. Het is zaak weer in een functioneel ritme terecht te zien komen. Eerst zometeen de hanen ontbenen en de overgebleven frisdrank en wijn uit de auto halen. Dan zijn er nog steeds de te verwerken pepers en appels en de druiven, die nu aan het geplukt worden toe zijn. Moet zeggen dat ik tegen die laatste verwerking opzie. Wijn maken is in feite de enige optie naast het inmaken van een paar potten. Dat laatste is een werkje van niks. Dat kan niet gezegd worden van het schoonmaken, kneuzen, persen van de druiven en het in gistflessen gieten van het sap. Dat gaat alles bij elkaar wel een weekje kosten. Een tijdspanne waar ik mijn handen niet voor in het vuur kan steken qua beschikbaarheid.

Gedenken

 Ondanks een zeer beperkt drankgebruik op het bruiloftsfeest was het vanochtend moeilijk wakker worden. Maar we moesten wederom in de benen. Nu voor de herdenkingsbijeenkomst van de sterfdag van Mariana's moeder. Half twaalf in de kerk een aparte dienst na de wekelijkse mis. Daarna frisdrank, sterke drank en een speciaal soort broodje voor de kerkbezoekers. We bleken niet de enigen. Een andere familie deelde zakjes uit met daarin een blik bier, een verpakte croissant, een reep chocola, verpakte koekjee en een pakje appelsap.

 Aansluitend naar het restaurant voor de gemeenschappelijke maaltijd met de genodigden. Mariana's moeders lievelingssoep, teveel vlees, koffie en notenbrood. Mariana had de hanen geleverd voor de soep incl. de door haar vriendin Ica gemaakte vermicelli. Wij hadden ook de wijn geleverd. Haar broer de obligate sterke drank waarvan hijzelf de grootste gebruiker was. De hanen kregen we achteraf weer mee terug nadat ze hun dienst in de soep hadden bewezen.

 Alle uitgenodigden waren aanwezig. Dat mag uitzonderlijk heten en daar was Mariana erg mee in haar sas. 35 personen en geen lege plekken. In het begin was het ff wachten op de priester en aan het eind vertrok iedereen na het afsluitende gebed. Na het afruimen en wegbrengen van wat overgebleven was, neergeploft en een drankje besteld. Uitblazen. Terug naar normaal.

Omvangrijk

 De eerste buiten-de-deur activiteit van het weekeinde: bruiloft. Bruiloften zijn hier ivm de opzet over het algemeen redelijk massaal en worden sinds een aantal jaar oa gehouden in speciaal daarvoor opgezette permanete tenten. Daarvoor (en nog steeds) had ieder hotel en menig restaurant van de ongezellig grote zalen voor dit soort feesten.

 

 Nu blijf je grote en kleinere gezelschappen houden en waar we nu waren (zijn) is een idioot massale toestand. Vluchtig gezien 28 tafels à 12 personen en weinig lege plekken. Aan niks was bespaard. Je betaald het uiteindelijk zelf, maar toch. Als recente ontwikkeling natuurlijk de cocktailbar. Nieuw was het gebak per tafel en daarvoor een soort fruitbuffet als zelfbediening. Muziek een beetje karig met zanger en het standaard trio van keybords, sax en clarinet. Natuurlijk een Dj. Tussendoor optredens van dansgroepen en folklore artiesten.

 Eten verder weing bijzonder. Beginnend met een overvol bord met hapjes wat hier aperitief heet, soep, hoofdgerecht met teveel vlees, bruidstaart en voor hen die het tot de ochtend gaan volhouden om 02:00 nog eens sarmale. Dan lig ik lang en breed in bed.

Gepeperd

 Groen en rood. Oelek en Badjak. Een deel van de pepers verwerkt tot een houdbare versie. Oelek met zout. Badjak oa met suiker. Voor de badjak maakt het niks uit want bruin van de ketjap en bruine suiker, maar waar de oelek rood behoort te zijn is ie voor een deel groen geworden bij gebrek aan rode pepers. Staat eigenlijk best aardig zo'n pot rode naast een pot groene smeurie.

 Niet alles al verwerkt. Moet nog aan het deel voor mezelf werken. Waar de pepers voor de versies bedoeld voor Mariana met alles erin verwerkt zijn, is mij dat te scherp. Voor mijn deel moeten de pitjes èn het binnenste wit eruit geschraapt worden, dan is het qua scherpte te doen. Watje, maar toch. Zou daarvoor in feite rode pepers moeten kopen. Zelf groene genoeg. Eens over nadenken.

Midden-oosten

 Israel en de Palestijnen (of moet ik Hamas zeggen?) blijven elkaar naar het leven staan. Raketten van de een beantwoord door bommen van de ander. Vreemd genoeg wordt de aangevallene meer en meer gezien als agressor. Steunbetuigingen voor Israel zijn er mondjesmaat itt de massale steunbetuigingen vanuit de wereldwijde moslimgemeenschap ter ondersteuning van de aanval op Israel.

 Miljarden westerse ontwikkelingsgelden die zeer ws vnl gebruikt zijn voor opbouw van het militaire complex van Hamas en anders verdwenen zijn in de zakken van hun leiders, die er goed van leven in dure hotels in Qatar ver van het geweld. Door het Westen gefinancierd waterleidingssysteem dat weer opgegraven is door Hmas en gerecycled tot raketten..... Een verhaal te gek voor woorden. Schijnbaar bekend maar nooit iets tegen gedaan.

 Een conflict zonder rationele oplossing. Verheerlijking van het leven tegenover het nastreven van het martelaarsschap. Leven tegenover dood, waarbij de laatste in feite niks te verliezen heeft.

Najaar

 Bijna een tweede dag zonder rustpunt doorgekomen. Tankje was tegen vieren echter leeg. Vandaag na de aardbeien in het voorjaar de pepers kunnen oogsten, zeg maar redden. Het loof had al een tik gehad van de lage temperaturen in de nacht. Helaas is het merendeel van de pepers nog groen. Ze zijn er niet minder scherp om, maar als je aan chili of sambal oelek denkt, is het toch rood wat je voor je ziet. Er blijkt, kan nauwelijks anders, ook een groene sambal te bestaan: sambal ijo. Het aantal groene pepers is echter zo groot, dat ook andere sambal-versies ws als groene versie in de pot zullen verdwijnen. Bij een sambal-badjak maakt de kleur trouwens niet zoveel uit.

 Pepers, appels en druiven. Het wordt druk met in het weekeinde een bruiloft en de herdenking van Mariana's moeder. Het is de vrg of ik dat ga volhouden. Lijkt me sterk, maar ik sta er voor open.

Voorbereiding

 Over een paar dagen is het 7 jaar geleden dat de moeder van Mariana is overleden. Het is voor de orthodoxe kerk het laatste officiële herdenkingsmoment. Het begint natuurlijk met de dag van de begrafenis (cremeren is uit den boze), dan na 6 wkn, 6 mndn, één jaar en 7 jaar. De feitelijke invulling wisselt nogal, is streekgebonden. Je trekt niet enkel de priester aan z'n toga en laat een mis opvoeren. Daar komt iets meer bij kijken. Vijf grote broden, een fles witte wijn, een bord, een lepel en een kop. Dat is voor de priester en onderdeel van de mis.

 

 Vervolgens deel je na de mis kleine ronde, gevlochten broodjes uit en geeft mensen iets te drinken. Water, fris of sterk spul naar wens en believen. De kinderen van de zigeuners, die achter de kerk wonen, delen dan mee op de sterke drank na. Dan zijn we er nog niet. Je nodigt ook een x-aantal mensen in dit geval 35, mn familie, uit voor een maaltijd in een restaurant. Soep, hoofdgerecht, salade, koffie, gebak, fris, water, wijn, sterkers, ev. bier naar wens. Gelukkig kun je dat laatste grotendeels uitbesteden. De rest moet je zelf regelen. Waarom dit alles? Geen idee ..... omdat iedereen het zo doet!

Beestachtig

 De Russen staan erom bekend maar de Hamasstrijders kunnen er ook wat van. Willekeurige civilisten overhoop schieten, vrouwen verkrachten, families uitmoorden, huizen plunderen, de boel in brand steken.... Wat voor militaire opleiding gaat daaraan vooraf? En dan al die juichende Palestijnen en hun aanhangers in steden ver weg van het oorlogsgeweld.

 Dat er het nodige valt af te dingen op de manier waarop Isreal is ontstaan en de Palestijnen het leven zuur wordt gemaakt, staat als een paal boven water, maar legitimeert dat de steeds weer terugkerende moordpartijen van de Palestijnen? Het geeft de Israeli's enkel een excuus om de Palestijnen steeds verder terug te dringen en het leven onmogelijk te maken. Denkt Hamas werkelijk Israel te kunnen verslaan en het oude Palestina te kunnen herstellen? Dan mogen ze door Iran ondersteunt worden, dat gaat ze niet lukken. Dit gaat alleen een hoop doden aan beide zijden opleveren

Woordvloed

 Lange dag. Niks geen siësta. Sociale bezigheid op zondag. Mariana uit gelaten. Zo voelt dat als we weer eens bij familie, vrienden of bekenden terecht komen. Half twee ter plekke na een uurtje rijden en half vijf weer weg. Drie uur waarin geen seconde niks is gezegd. Een waterval aan woorden mn van Mariana. Dat is thuis wel anders. Engels klept niet zo lekker. Bovendien gaat het steeds weer over dezelfde zaken. Herhaling is niet echt aan mij besteed.

 Het huis waar we op bezoek waren wemelde van de jonge katjes. Allemaal fris en gezond. Dat is wel eens anders geweest. Had zo een tweetal mee naar huis willen nemen, ware er geen vijf honden geweest die je wkn in de gaten moet houden totdat ze de diertjes niet meer zien als op te jagen speelgoed. Waarna hetzelfde nog eens op de binnenplaats moet gebeuren en later in de tuin en verder. Dat is al eens tweemaal mis gegaan. Ik heb daar de tijd en energie niet (meer) voor over. We houden het maar bijna Sissi.

Bijna

 Nog een paar uur en dan is de grootste drijfveer om de F1 te volgen verleden tijd. In wat een jaar of wat geleden als extra aan een aantal race-weekenden werd toegevoegd, de sprintrace is het zeer ws, dat Verstappen zijn derde opeenvolgend wereldkampioenschap binnen haalt. Dan zijn er nog 6 of 7 races te gaan waar hij in feite voor spek en bonen meerijdt. Hij kan dan steeds weer verliezen zonder dat het kampioenschap in gevaar komt. Dat maakt het kijken stukken minder spannend al zal hij zelf, ambitieus als hij is, zijn voormalige concurrenten geen cadeautjes geven. Voor mij als kijker is er dan echter de lol cq spanning af. Geen echte race-fan. Dat klopt.

Escaleren

 De volgende oorlog. Als dat maar geen ordinair bloedbad wordt. Het Israel-Palestijnen conflict past niet onder mijn pet. Snap zo'n organisatie als Hamas of Hezbollah niet. Ze weten inmiddels, dat ze iedere keer weer lik op stuk krijgen, als ze zo nodig weer een keertje een aanval op Israel lanceren. En de Israeli zijn daar als behalve zachtzinnig in.

 Het zijn beide geen lieverdjes. Het is een beetje 'de pot verwijt de ketel, dat hij zwart ziet'. De oorzaak van het conflict is me bekend. Ook dat geen van beide partijen veel moeite doet om het conflict uit de wereld te helpen. De Palestijnen grijpen iedere gelegenheid aan om weer stennis te schoppen en Israel maakt dan gretig gebruik van de gelegenheid om daar stevig tegen aan te gaan.

Beloning

 Eindelijk!!! Na twee jaar wachten vanwege het cancellen van de uitbreiding met Rusland nu eindelijk wat ze noemen de West-Balkan, vnl voormalig Joegoeslavië. Nog niet de uitbreiding zelf maar een verschijningsdatum. Eindelijk weer de moeite om in de truck te stappen en nieuwe wegen te bewandelen/berijden. Het is te hopen dat een volgende uitbreiding niet weer zo lang op zich laat wachten. Het is niet de enige factor, die het virtuele truckeren tegen maakt, maar het stimuleert het rijden niet.

 Voormalig Joegoeslavië en Albanië maar dan weer zonder Griekenland wat toch een beetje als één geheel oogt. Koper, Split, Zader, Mostar .... Jeugdherinneringen. Dubrovnik mist vreemd genoeg op de voorlopige kaart. Nu valt in Dubrovnik weinig te doen met een truck en aanhanger, maar dat geldt voor de meest plekken. Het zijn steeds weer industrieterreinen, havens, e.d. die je aandoet, de rest dient als entourage en achtergrond.

Opleving

 De AB (Antibioticum) doet zijn werk. Je zou er bijna permanent aan willen/moeten. Waar met testen en onderzoeken niet de vinger op te krijgen is, wordt chemisch wel bereikt èn aangepakt. Helaas niet op een afdoende manier. Het duurt ff maar na een AB-kuur keert de fysieke onwil langzaam maar zeker terug. Een soort van guerilla zeg maar.

Eenkennig

 Weer vaccinatietijd. Ditmaal is Rosa aan de beurt. Sinds Mopke rij ik daarvoor niet meer naar Sibiu maar laat het door iemand uit Agnita doen. Geen gediplomeerde dierenarts maar zoiets als een assistent. De dierenarts zelf is zo'n onbehouwen bijna onbeschoft persoon, die zich bovendien nooit aan afspraken houdt en kleine huisdieren eerder als last dan als inkostenbron ziet. Met Benny is dat anders. Kost hetzelfde maar bespaart me de rit naar Sibiu. Twee uur tijdwinst en besparing van 40 Lei aan diesel.

 Wat bij Mopke al opviel, was nu weer het geval. Zo gedwee als de honden bij de dierenarts in Sibiu zijn, zo dwars en aggressief zijn ze hier. Het verbaasde me eerst maar eigenlijk is het logisch. Sibiu is vreemd. Daar komen/kwamen ze 1x per jaar. Nu komt iemand voor hen maar dan op hun grondgebied. Dat is andere koek.

Opsplitsing

 Lichamelijk gaat het al een paar dagen heel redelijk. Nu is het zaak om de geestelijke gesteldheid zich daar aan te laten aanpassen. Het is met de meeste dingen, die gedaan moeten worden, nog steeds iets van afkeer, weg schuiven, ontlopen. Het is omcirkelen in afwachting van het goede moment om toe te slaan. Alsof de afwas daar op zit te wachten.

 Het is jammer van die tweespalt. Op die manier vergaat nog steeds veel tijd in ledigheid. Je staat erbij en kijkt ernaar ... en laat het voor wat het is.

Beestjes

 Bedwantsen zijn 'in'. Eerst een artikel over Frankrijk, waar de beestjes inmiddels op vele plaatsen in de openbare ruimte te vinden zijn, Vervolgens ook een stuk over de situatie in Nederland. Zoals de naam al zegt vind je ze mn in bedden, maar daartoe beperken ze zich schijnbaar niet. Als je de verhalen leest begint het vanzelf overal te kriebelen.

 In Frankrijk zou je er paranoïde van worden. Het openbaar vervoer schijnt ervan vergeven. In hotels moet je de bedden inspecteren, koffers in de badkamer stallen en vooral geen kleren in kasten hangen of op de grond laten liggen. Misschien maar goed, dat we op het moment nauwelijks of niet aan reizen kunnen denken.

 De beestjes, die van menselijk bloed leven, ontstaan niet spontaan. Je sleept ze ergens vandaan je eigen leefwereld binnen. Bestrijden blijkt een crime. Zoals bij al het ongedierte is het scala aan verdelgingsmiddlene tegenwoordig erg beperkt. Beddengoed wassen op 60º. Ik zou niet op het idee komen het voor minder te doen, maar met een matras, waar die krengetjes mn zitten, gaat dat een stuk lastiger. Ook de diepvriezer is in dat geval geen alternatief. Bovendien beperken de beestjes zich, zoals al gezegd, niet tot het bed alleen. Lijkt erop, dat als je ze eenmaal rijk bent ze nauwelijk meer kwijt raakt. Het jeukt!

Vochtig

 In mijn zoektocht naar iets drinkbaars, wat je door de dag heen kunt gebruiken, inmiddels bij die toestanden terecht gekomen, die mijnsinziens onterecht de naam melk dragen. Na de breuk met alcoholische drankjes moet ik met regelmaat constateren, dat mijn vloeistofinname beperkt blijft tot de LM in de ochtend. Al dat gehamer op minimaal 2 liter water per dag is nonsens, maar die ene kop is wel erg krapjes, dat snap ik ook.

 Helaas is er weinig wat me aantrekt en helemaal vrijwel niks wat ik de hele dag door zou kunnen drinken. Twee liter sec water is bijna vergelijkbaar met martelen. Thee is enkel per uitzondering te pruimen en dan mn kruidenversies. Melk vult te zeer maar is verder goed te doen. Frisdranken te zoet. Dat geldt ook voor de vruchtensappen, Etc., etc.

 Een tijdje geleden op die manier bij havermelk uitgekomen. Prijs bij de Penny ongeveer gelijk aan echte melk. Een beetje zoetig. Schijnt natuurlijk te zijn. Dat is ws waarom paarden het eten? Ook andere varianten zoals rijst-, amandel- en sojamelk geprobeerd. Driemaal zo duur en smaakt naar behangplaksel. 

 Ooit was er mineraalwater met een vleugje limoen of citroen en zonder suiker. Dat was bijna perfect, maar kan ik nergens meer vinden. Kun je natuurlijk ook zelf maken, wat me niet altijd uitkomt. Zo zoeken we verder.