Grrrr. Het is, dat ik het had kunnen weten, als ik iets verder gekeken had dan mijn neus lang is. Anderzijds was het handig geweest als de meid van het vertaalbureau direct had gewezen op de aangeven tijd ipv enkel de datum te noemen. Stond ik daar om een uur of twaalf om de vertaling van het paspoort op te halen, was die pas na vieren beschikbaar. Even overwogen om te wachten, maar om vier uur sluiten alle notarissen hier hun tent. Zinloos kortom.
Geen zin om direct weer terug naar huis te gaan wat door het stadje lopen struinen. Waar ik in de Franse jaren rustig een paar uur kon stuk slaan in een stadje van niks als Perigueux, wilde de rust daarvoor niet verschijnen. Misschien het jaargetij? Waarschijnlijker het ontbreken van gunstig gelegen café's. Café's überhaupt. Het is een stadje voor een hapje. Vnl restaurants. Toch maar in de auto gestapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten