Rustig bijkomen. We zijn er nog niet, maar hebben het ergste achter de rug. Dat hoop ik tenminste. Straks de scan van het gewaarmerkte paspoort -op de valreep- naar mijn bank mailen en dan hopen, dat ze ondanks de vooralsnog ontbrekende Engelse vertaling de boel niet blokkeren. En zo ja, wat het de-blokkeren dan weer voor voeten in de aarde heeft en welke kosten dat met zich mee brengt.
De week heeft er ingehakt. Zowel fysiek als mentaal. Het zijn absoluut niet de toestanden waar ik om zit te springen. Irritante, volstrekt zinloze overbodigheden. En passent een hele week in de benen geweest. Ik kan me de laatste keer niet herinneren. Ik had probleemloos de hele dag in bed kunnen liggen en ws het grootste deel daarvan slapend doorgebracht. Maar dat is ook weer zo iets. Niet dat er veel uit mijn handen gaat komen vandaag, enkel om het moreel enigszins een steuntje in de rug te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten