Het was wachten op maandag. Ondertussen voort gegaan met het samenrapen van de gangen voor de feestdagmaaltijden. Je zou op dergelijke momenten geen keuzes willen maken. Vrees dat ik dan eindig zoals in de Monty Python sketch waar de overmatig dikke gast uiteindelijk explodeert. Bovendien moet het allemaal gemaakt worden. Waarbij het ook prettig is als het allemaal een beetje op elkaar is afgestemd. De hele dag mee bezig geweest en vroeg in de veren. Rustiger voor morgen dan verwacht.
Eenmaal in bed een paniekerige Mariana die niet het donker in durfde om Prada te zoeken, die het al uren verdomde om terug op het honk te keren. Het dier stond ergens bij de beek tegen iets te blaffen en leek van geen ophouden te weten. Ik zag me niet weer uit bed komen. Uiteindelijk is ze de hele nacht buiten gebleven en heeft het grootste deel van de nacht geblaft. Waar de ander honden dan weer op reageerden. Rustig is anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten