Slepende dagen. Lunch verzorgd, afwas gedaan en de 40 aardbeienplanten in de grond gestopt. That's it. Nu twijfel ik over koffie en heb last van de moeilijk weerstaanbare drang naar koekjes. Het is soms wat minder. De laatste dagen is het weer een ramp. Het is, dat ik niks in huis heb en de Penny inmiddels is gesloten. Het gaat in me tekeer als een net gevangen wild dier in een bewust te kleine kooi:
Koekjes. Ik wil koekjes. Liefst de wafeltjes van Delhaize. De stroopwafels is ook goed. Ik heb nog een paar mndn om deze neiging definitief de kop in te drukken, anders vrees ik met grote vreze de aankomende kersttijd. Vliegen de kilo's er weer op, die ik er met veel moeite vanaf heb weten te halen. Je zou je toch afvragen waar het voor staat. Suikertekort? Dat ken ik alleen van mensen met diabetes als hun bloedsuikerspiegel voor de afwisseling 'ns te laag is.
Ik zoek niet alles af. Ik weet dat het er niet is. Zou dat wel het geval zijn en bijv. Mariana ze weggestopt hebben, dan weet ik het nog niet. Dan zie ik me zo in trommels, potten, kasten, etc. kijken opzoek naar het verlangde zoet. Klinkt als een verslaving. Eentje zonder afkickverschijnselen, enkel met de drang om te scoren. Mijn kingdom voor een koekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten