Met mij was geen feestje te vieren vandaag. De begrafenis was niet eens zo emotioneel. Met wat in mijn hoofd rond tolde en nog rond tolt was het net teveel van het goede om de stemming boven het nulpunt te houden. Terwijl de rest van het dorp aan het begin van de middag weer hun normale bezigheden oppakten, liep ik wat met mijn ziel te zeulen.
Na een redelijk uitgebreide siësta ging en gaat het iets beter. Ik had vanalles in de tuin kunnen doen, maar kon me daar vanochtend niet toe aanzetten en ook nu kom ik niet verder dan een meewarrige blik in de richting. Doelloosheid voert de boventoon. Vragen worden niet beantwoord. Richting ontbreekt. Besluiten krijgen geen vorm. Kunnen niet als gedane arbeid aan de kant worden geschoven.
Ws zijn het bovendien verwachtingen, die te hoog gegrepen zullen blijken. Antwoord, eventueel zelfs helderheid zal niet als vanzelfsprekend de neerwaartse druk van de hele toestand verlichten. Tot de volgende datum zal onbestemdheid mijn dagelijkse deelgenoot zijn. Wat gaat het worden? Gaat het iets opleveren en zo ja opluchten of deprimeren? Waar staan we, waar gaan we?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten