De rode bieten hebben hun vrijheid herwonnen, voordat ze 'm weer helemaal verloren waren. Anderhalfuur bukken, knielen, trekken en opstaan en ik had het wel weer gezien. Een conditie van lik me vestje. Maar goed, dat heeft zo zijn oorzaak of oorzaken. Uit de resultaten tot nog nog is voor de zoveelste keer duidelijk, dat mijn lichaam reageert op een infectie. Een niet-lullige infectie die inmiddels chronisch mag heten.
Dit gegeven is mij vrijwel van begin af aan duidelijk. Waarom is het zo moeilijk om die bron te lokaliseren? Ook nu weer via de zoveelste omweg vooralsnog geen vinger op de zere plek. Ja, ik kan 'm daar wel leggen. Letterlijk. Vreemd genoeg wordt daar weinig mee gedaan. De interniste beet zich vast op de nieren. De huisarts op de longen. En deze dame heeft weer een ander orgaan op het oog, waarvan bij een kleine info-check direct bleek, dat het nooit de oorzaak kon zijn, hooguit collateral damage.
Ik had al niet zo'n hoge pet op van de medische wereld en die krimpt enkel verder. Alle fiches voorlopig op morgenmiddag. Wie weet hebben we eindelijk de jackpot. Dat denk je in het casino ook bij elke ram, die aan het balletje wordt gegeven. Toch is het maar zelden het geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten