Het/een laboratorium weer aan het werk gezet. Aardig wat buisjes gevuld. En zo onervaren als ze leek heeft ze netter geprikt dan veel ervarener lijkende dame van de vorig keeer. Geen, nou ja, minder onderhuidse bloedrestanten. Het heeft wat voeten in de aarde gehad.
Ik, zei de gek, half zeven uit bed, kwart voor zeven in de auto, iets van tien voor acht aan de bedoelde receptie waar ik mijn papieren zou krijgen voor het verdere onderzoek. Geen papieren, dus. De vriendelijke dame aan de andere kant van de balie probeerde nog op allerlei manieren of ik niet verkeerd zat of gek was, belde uiteindelijk de arts (v), die haar belofte helaas was ontschoten. Ze was de papieren helemaal vergeten achter te laten.
We zouden ons over een half uur voor het gebouw treffen waar het bloed afgenomen zou worden. Voor mij nog geen 10 minuten lopen, voor haar bijna 3/4 uur voor ze in een auto voor me stopte. Sorry, sorry, sorry. Hier de papieren. Daar moet je zijn. Resulaten krijg ik direct via het internet. En vergeet de scan niet volgende week. Doeii. Leuke jurk had ze aan.
Het zal kwart voor negen zijn geweest toen ik in de zeer overzichtelijk rij aansloot. Overzichtelijk qua aantal, maar gut, o gut wat ging het langzaam. Nog nooit zo'n trage tantes achter een receptiebalie mogen meemaken. Ik spreek uit ervaring. Heb hier inmiddels toch al menig gezondheidgerelateerde balie mogen frequenteren. Over een kleine week mag ik weer.... Het prikken was zo gepiept en ik kon de stad in opzoek naar een goed verkeerde koffie en wat consistentere maagvulling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten