Bloggen wilde vandaag niet. Geen gebrek aan onderwerpen. Ook niet aan woorden. Het schortte in de zinsbouw. Vaker last van de laatste tijd. 's Morgens gun ik me de rust niet om te zien of en wat er in me opborrelt. De tuin trekt. De tuin moet. En als het dan avond is, laat de energie het afweten. Dan duik ik in een boek. Nee, niet het vierde deel van Hahn. Dat heb ik terzijde geschoven.
Mag zeggen, dat ik hard gewerkt heb vandaag. Zelfs ff een twijfel mbt de haalbaarheid van mijn bezig zijn moeten relativeren. Ineens was daar de dood weer. Het idee, dat de kas nooit tot voltooiing zou geraken, omdat ik onkruid trekkend ten onder zou gaan. Het zijn weing subtiele overvallen, die ik al doende het hoofd moet bieden.
Het was de tweede ronde onkruid in de kasbak. Dat waar ik de vorige keer niet aan toe ben gekomen. Toen nog klein en overzichtelijk. Inmiddels alweer de meter gepasseerd. Nu is de bak kaal. De vlag mag uit! Enigszzins egaliseren van hoofd- naar voeteneind, en dan vullen maar. We vorderen gestaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten