Inmiddels in deel 2 beland van Ferrante's vierdelige boekenset. D'r wordt aardig wat af gedacht in die boeken. Geen idee of de boeken (deels) autobiografisch zijn. Voorin (deel 1) wordt geclaimd, dat alles verzonnen is en eventuele gelijkenissen op toeval berusten. Het zou dus eigenlijk niet moeten kunnen. Maar stel wel, nou dan heeft de vertelster de eerste 17 jaar van haar leven (en ws langer, maar dat moet nog blijken) vnl lopen tobben over wat ze nu van zichzelf vond en mn van haar vriendin, haar beweegredenen en daden. Als ik zo mijn leven aangegaan was, was ik gek geworden voor mijn eindexamen.
Het verhaal boeit nog steeds. Verwonderlijk eigenlijk bij zoveel getob, gefantaseer en geïnterpreteer. Ondertussen neemt ze met wisselend gemak de schoolse kennis op, die haar aangedragen wordt op de diverse schoolniveau's. Vrgt zich naarmate het voortschrijden van het opleidingsniveau af waar ze eigenlijk bijhoort. Bij de wereld van de arbeiderswijk waaruit ze vandaan komt of bij de wereld van de kennis, die ze in toenemende mate opdoet.
De boeken kennen meerdere verhaallijnen, alle opgehangen aan de rode draad met de twee vriendinnen, die elkaar aantrekken en afstoten. Het is nog net niet zo erg als de Russische romans met al hun driedubbele namen en eindeloze familieverwevenheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten