'Krass' van ene Moosbacher. Een kras boek. Vertellen en boeien kan de man, maar om nou 4 of 5 naar een deus ex machina neigende toevalligheden in het verhaal nodig te hebben om tot een eind te komen, is niet sterk te noemen. Al je me nou vrgt wat de bedoeling van het boek/verhaal was, kan ik je dat ook niet vertellen. Ja, levens kunnen raar lopen en mensen erg verschillend zijn en een koe schijt meer dan een geit.
Doe mij maar iets dat meer uit het leven gegrepen is. Waarvan je je kunt voorstellen, dat je er zelf ook mee geconfronteerd kunt worden. Ben benieuwd naar Ferrante. En als je daar van afwijkt doe het dan goed, zoals Carlos Ruiz Zafón. Helaas vorig jaar overleden op relatief jonge leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten