Snap niet, dat Ferrante's cyclus zo geprezen wordt als het verhaal van een vriendschap tussen twee meisjes. Het zijn meer twee verhalen over hoe moeilijk je het jezelf in het leven kunt maken. De een in woord en gedachten, de andere in onbezonneheid en onaangepastheid.
Net in deel drie begonnen. Het blijft pakkend en leest lekker weg. Het boek heeft nu een snijpunt met Hahn's boeken. De studentenopstanden in Europa en mn Frankrijk. De naam van Rudi Dutschke en Cohn-Bendit valt. Een van beide, inmiddels jonge vrouwen, de tobber, staat op het punt om Napels definitief te verlaten. Waardoor hun wegen zich net zo definitief zullen scheiden.
In feite lopen ze beide wat te kloten met het leven. De tobber weet niet wat ze met al haar opgedane kennis aan moet. De wildebras is al een tijd op een dood punt aangekomen en ondergaat het leven enkel nog. Geen idee waar dit heen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten