Soms zie je dingen niet, die er wel zijn en als je oog er wel op valt, is het net alsof iets uit het niets te voorschijn is getoverd. Een van de doorzetters uit de broeibak was een meloenplant. Een type plant waar ik al jaren mee probeer iets te produceren wat op een meloen lijkt. Niet steeds dezelfde plant natuurlijk. Ieder jaar weer opnieuw. Tot voor dit jaar steeds met gekochte plantjes. Grootste resultaat tot nog toe een handbal grote meloen. Dat was afgelopen jaar.
Nu dus zelf gezaaid èn overleeft. In de tuin geplant. Weer bijna ter ziele en ineens wilde de plant wel groeien. Relatief kleine bladeren, die net als de augurken een geel-bruine aantasting vertonen. Veel bloemen, maar geen vrucht. Tenminste dat idee had ik. Ondanks er met regelmaat naar gekeken en met brandnetelgier besproeid te hebben vanwege die vlekken, is me de groei van een aantal potentiële meloen(tjes?) ontgaan totdat ik ze van de week waarnam. Inmiddels de grootte van een ei voorbij. Had makkelijk op moeten vallen, dus.
Spannend. Het zijn in potentie van die meloenen, die het formaat van een handbal nauwelijks overstijgen. Een wit-groene buitenkant met daarop de portieverdeling al aangeven. Dat itt de watermeloen van vorig jaar. Nu hopen dat het wil lukken en ook inwendig alles naar wens verloop en geen smaakloze waterballen het resultaat is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten