Nat, natter, het natst. Het was soppen vanochtend en ik heb het me niet aangedaan. De dames er alleen op uit gestuurd in de hoop, bijna zekerheid, dat ze ook niet gecharmeerd waren van de regen. Dat leek in eerste instantie tegen te vallen. Het rende dat het een lieve lust was. Rolden wat over elkaar heen, maar vijf minuten heeft het niet geduurd en de eerste twee kwamen alweer naar binnen. Gevolgd door Bobby, die ook de nacht al op de binnenplaats had doorgebracht. Ik heb soms het idee, dat hij aanvoelt waarneer het een beroerde cq natte nacht gaat worden en de binnenplaats opzoekt voor onderdak.
Prada liet zich de vrijheid natuurlijk weer een minuutje of wat langer aanleunen, maar kwam al ras naar binnen, toen ze zag, dat ik de poort wilde sluiten. Ik heb ze niet zoveel geleerd, maar het valt me steeds weer op, dat ze ontzettend goed alle routines kennen en weten wat welke handeling of klank tot gevolg gaat hebben. Net zoals hun klokgevoeligheid.
Na de dames afgedroogd te hebben kon ik aan de koffie. Koffie met de laatste stroopwafels. Die verleiding is alvast weggewerkt. Nu liggen er nog twee pakjes met Belgische wafeltjes. Zolang als ze dicht zijn is niks aan de hand. Mijn koekjesbehoefte is tot hanteerbare proporties gedaald. Geen neiging kortom om een van de pakjes open te scheuren en de koekjes in mijn mond te proppen. Als ik dat wel zou doen en ook het twee pakje zou aanbreken, zou de kans bestaan, dat ik de hele hang naar die zoetigheid de nek om draai. Overvoeren en afgelopen. Helaas ben ik me daar niet 100% zeker van. Gewoon voorlopig maar dicht laten dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten