Het hele gedoe bevordert niet het bezig (willen) zijn. Vandaag wel boodschappen gedaan. Dat lukt bijna altijd wel. Aan een lunch bestond alom weinig behoefte. Van die gelegenheid gebruik gemaakt om op bed te kruipen. Uurtje ver, ver weg geweest. Terug gehaald door de honden. Het blaffen maakte duidelijk, dat iemand aan de poort stond. In tweede instantie hoorde ik ook geroep.
Voordat ik mijn zinnen op een rijtje had, aangekleed en op weg was naar de poort, reed een auto weg. Het zij zo. Als het enig belang had, komt de persoon wel terug, denk ik dan. Niks achtergelaten, dus moeilijk in te schatten wie en waarom dat geweest was.
Later in de middag, ik vergeet de afwas, de kettingzaag onder handen genomen. Leek me een goed idee om dat te doen, voordat ik feitelijk het geleverde hout te lijf ga. Het ding is nu schoon, maar functioneren wilde het niet echt. Had iets met een knop te maken, waarvan ik nooit heb gesnapt, waar die voor was. Hopelijk krijg ik het ding morgen wel tot leven gebracht. Nog niet echt om met het hout aan de slag te gaan. We moeten iets in Sibiu. Zondag lijkt me ook niet zo'n kettingzaagdag. Dus maandag gaat het beginnen en dinsdag wordt het direct weer onderbroken. Gaat het me in de huidige toestand in een week lukken? Nu vergeet ik ondertussen de tuin niet? Het is qua tijd, energie en bezigheden een zooitje. Meer kan ik er niet van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten