Weer maandag. Net een bui gehad. Nu weer zon. Zoiets als weer door de weerstand heen moeten om aan de week te beginnen. Is dat ooit niet zo geweest? Ik twijfel. Maar niks forceren. Het komt wel. Of ook niet en dan heb ik pech gehad en ligt een slechte week in het verschiet. "Werkt de maandag niet, is de rest van de week als een vergiet!" Ik verzin ze waar ik bij zit.
Doet verder geen afbreuk aan het feit dat een slechte maandag zo z'n weerslag heeft op de rest van de week. Heb je eerst een maandag, dan een dinsdagmaandag en met een beetje pech nog een woensdagmaandag ook. Zo erg heb ik het toch al weer lange tijd niet gehad. Dan is donderdag dinsdag, vrijdag woensdag en komen we bij de eerst volgende echte maandag aan zonder weekend gehad te hebben. Tijden dat je beter in bed kunt blijven liggen. Iets wat ik me dank de honden, gelukkig nooit kon permiteren. Wat dat betreft zijn Sammy en Katrien gigantische steunpilaren geweest en doen de dames dat tegenwoordig dunnetjes over.
En de redenen? Allang 'auf der Strecke' gebleven. Het is allemaal nasleep, restrommel. Het puin waar je doorheen blijft racen dan wel rijden, omdat de baan na de crash nooit is schoon gemaakt. Ik hoor geen bermbommen exploderen, zie ook geen menselijke lichaamsdelen door de lucht vliegen maar met minder blijken naweeën lang te kunnen doorwerken. Wat dat betreft is in 2007 iets aangeslagen wat daarna nooit meer goed is gekomen. Blijkbaar slijt niet alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten