Het wordt tijd, dat Mariana leert 'Nee' te zeggen. Augurken van de ene buurvrouw, uien van een ander. Nu weer appels en aubergines èn een pan soep. Klinkt allemaal leuk en aardig bedoeld maar doorkruist ons eigen systeem dat oa door dit soort acties steeds maar tot aan de rand gevuld blijft. Volle diepvriezers. Een voorraad inmaaksels die maar langzaam slinkt. Etc.
Ik vergeet dan nog ff het buffelvlees wat Mariana toegestopt kreeg, waarbij dan steeds gezegd wordt, dat het speciaal voor mij is bedoeld. Een behoorlijke hoeveelheid vlees. Zo raakt die diepvries vol varkensvlees nooit leeg bij onze inmiddels minimaal te noemen vleesconsumptie. Benieuwd was ik wel, vooral omdat Mariana er vaker bijna lyrisch over vertelt. Ze zou het liefst een half kalf willen hebben voor in de diepvriezer. Welke diepvriezer??
Ik vrg me ook af waar dat op gebaseerd is. Als iets niet aan haar besteed is, is het rood vlees. Het geheel is kortom tot een stoofpot verwerkt. Een bereiding die afhankelijk van de kruiden zelfs het verschil tussen varkensvlees en vlees van een rund wegvaagt, laat staan een verschil proefbaar maakt tussen rund en buffel of waterbuffel.
Het waren, zoals ook bij het thuisslachten van een varken, onbestemde brokken vlees. Heb er een beetje spijt van dat ik niet een paar mooie delen apart heb gehouden om ze voor mezelf biefstukachtig klaar te maken. Nu eten we er gegarandeerd twee dagen van en zit nog eens zo'n portie in een vrijgekomen gaatje in de diepvries.
Maar hier wilde ik het helemaal niet over hebben. Het gaat om het feit, dat al die cadeau's behalve ons systeem doorkruisen ook werk opleveren. En wie is dan de klos? Niet degene die zich het spul in haar maag laat splitsen .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten