Hahn's boek zit inmiddels vuistdiep in de studentenprotesten in de aanloop naar 'hèt' jaar 1968. Brugklassertje was ik toen bijna.. En hoewel de inmiddels slechts 'en passent' aangehaalde gebeurtenissen, muziek, boeken en personen me veelal niet onbekend zijn, is de hele studentenprotesttoestand een ver van mijn bed show geweest en gebleven. Niks met Vietnam, atoomwapens, het omvergooien van bestaande machtsstructuren, revolutie van het proletariaat, etc. Ik moet het ff hebben van het verliefde, germanistiek geöriënteerde geneuzel van beide hoofdpersonen. Nauwelijks meer dan een zijlijn in het boek.
Het boek houdt me desondanks goed bezig. Loop al dagen vrijwel continu Duits te bazelen in mijn hoofd. Grammaticaal korrect maar verder van vrijwel iedere betekenis gespeend. Associatief woorden en zinnen op elkaar laten volgen. Geen idee waarom. Valt slechts met moeite te stoppen om niet veel later als vanzelf opnieuw beginnen te reutelen. Het heeft wel iets komisch, maar heb me ook al afgevraagd of ik niet gek aan het worden ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten