Diep ademhalen en zien, dat we de keuken weer voor gebruik geschikt kunnen maken. Nwe week, oude kansen. Terug in het spoor en de motivatie erbij slepen. Klinkt erger dan het aanvoelt. Wat ontbreekt is iedere zweem van enthousiasme. Een paar waterige dagen voor de boeg, goed voor de tuin, om vervolgens de mnd zo zonnig af te sluiten als ie tot nog toe al geweest is. Niks geen reden dus om zo sikkeneurig te zijn. En toch ... helaas.
Geen tijd noch zin om lang bij stil te staan. Het moet maar. Vooral geen ruimte geven. Afknijpen dat gemoed. Vanzelf afglijden is geen kunst. Dat omgekeerd echter niet. Da's werken en werken wilde ik niet meer. Ik had nu nog wel een bemoedigende koffie gewild. Het gedoe met de moka is me teveel werk en bederft bijvoorbaat de trek in het tweede bakkie. Tijd dat de Jura weer huiswaarts keert en naar behoren op knopdruk levert waar mijn verlangen naar uitgaat.
Verstoring van bestaande regelmaat en tegenwerking van een probleemloos verloop van het gewenste, dat zijn de twee zaken waar ik de grootste hekel aan heb. En als het niet zo vlekkenloos verloopt heb ik alleen mezelf om tegenaan te mopperen of erger. Misschien is dat wel wat de kroon spant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten