Alleen. Mariana is op stap met een bus vol dorpsgenoten. Nat. Het is niet meer nodig maar de regen gaat buigewijs rustig door. Mineur. Ik voelde de stemming vanochtend haast fysiek wegzakken. Reden is mij onbekend. Ga me er ook zo min mogelijk mee bezig houden. Gewoon doen wat gedaan moet worden. Top down. Het geen niet zozeer een kwestie van meer naar minder urgent is maar van minder naar meer afkeer. Oa de wasmachine weer een paar dagen laten rammelen. De rest gaat zich vanzelf wijzen. Boodschappen. Peulen inmaken. kazen verzorgen, noem het op. Als ik het zat ben is er hopelijk de tuin nog. Wat afhangt van de mate van waterverzadiging.
Ondertussen is de knik in het bloggen nog niet glad gestreken. De vaart cq doorstroming laat nog te wensen over. Aan het aantal onderwerpen kan het niet liggen. Ook aan rust geen gebrek. De fysieke hik van deze weerk heeft het een en andere overhoop gegooid. Hoe die vork in de steel zit is me niet duidelijk. Weet enkel dat het schort aan schrijfmotivatie. Geen idee hoe dat te compenseren ondanks de ruime ervaring met dit soort momenten. Ik wacht altijd maar af en tot nog toe heeft dat altijd weer gewerkt. Ondertussen bezig zijn, bezig blijven. Doorgaan, altijd maar weer doorgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten