Weer een dag verkloot. Een zondag heeft vaak al iets hangerigs. Als je jezelf meer dweil dan mens voelt, is d'r helemaal niks aan. Mag hopen, dat hier binnenkort paal en perk aan gesteld wordt. Het was al een ramperig jaar, het hoeft niet op de spits gedreven te worden.
Het totale desinteresse om iets aan te pakken is het ergste. De situatie, dat ik aangeduwd moet worden, is me bekend. Dit is een slag erger. Het idee om iets aan te pakken staat me niet alleen tegen, het is ook een en al sloomheid, dufheid en een algeheel leeggetrokken gevoel. Het geloof, dat ik iets langer dan een paar minuten kan volhouden, ontbreekt. Een schroevendraaier optillen is als idee al vermoeiend.
Gelukkig verdwijnt de mentale afkeer en het fysieke onvermogen ook weer. Ineens kan het dan weer. Eerst voor een korte tijd, maar al snel voor steeds langere perioden. Wonderlijk heen en weer gezwalk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten