Het lezen doet goed. Het is een soort massa, die de dag tot een geheel smeedt, gaten opvuld, ontbrekende voldoening aanvult, de motor smeert. Dooie momenten worden niet meer verdrenteld. Richting- en beginnende radeloosheid krijgen niet de kans om zich breed te maken. Draad gevallen, ff het boek gepakt! Rust. Herschikking. Nwe start. Beter zelfs dan de nacht, waar je iedere keer maar moet afwachten wat je voor de kiezen krijgt.
Het heeft de dag van gisteren gered en stimuleert de opstap voor vandaag. Gelukkig leest het boek niet echt lekker weg. Het is deels werken. De associaties die te volgen zijn. Het onbekende van de literatuur, die met regelmaat wordt aangehaald. Zelfs het terugkoppelen naar de eigen herinneringen van het geschetste tijdsbeeld.
Je zou er in feite de dag mee moeten beginnen en eindigen. Het heeft bijna iets religieus. Tijdelijk dan want na 500 pagina's is het einde oefening. Gelukkig is er nog een vierde deel van een zelfde omvang, maar ook eindig dus. En dan? Het zwarte gat? Misschien is het meer een kwestie van een welkome verslaving dan een substituut voor religie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten