Zo'n dag op jezelf terug geworpen zijn, gooit meer overhoop dan de heisa, die de aanleiding is. Het vervreemd je in een mum van tijd van de wereld, waar je uitgegooid bent. Alles krijgt ineens iets moeterigs, een zweem van in te halen achterstand, een laagje weerstand dat overbrugt moet worden. De weg terug om je alles weer eigen te maken kost energie en laat dat nou net zijn wat er ff niet is. Niet fysiek en ook de geest heeft niks te missen. Met het tempo van vandaag zou je de 10 km zitten nog niet weten te winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten