Onrust in mijn lijf. Geen idee waar het vandaan komt. Geen idee waar het heen wilt. Moeilijk kananliseren. Rommel stapelt zich om me heen op. De keuken is de beste indicator. Het aanrecht is een hindernisbaan waar een hamster slechts met de grootste moeite een weg zou weten te vinden. Ik mis mijn koffiemachine, voel me schuldig naar de tuin toe en vrg me bij iedere dwarsigheid, hoe klein ook, af wat met mijn lijf aan de hand is. Weet ondertussen niet wat ik wil. Start de Pc op om 'm vrijwel direct weer af te sluiten. Zou de bestelde boeken al in huis willen hebben. Tijd om aan het boekenrek te beginnen? Heeft het nog zin? Kan ik me niet beter met de overdracht bezig houden?
Anderhalf uur geslapen vanmiddag. Het enige rustpunt vandaag ondanks de 12 potten jam, die tenslotte niet uit de lucht zijn komen vallen. Na de laatste pot de keuken bijna uitgerend. Alles uit mijn handen laten vallen en het ligt nog waar het terecht is gekomen. Niet op de grond. Zo'n ramp was het nou ook weer niet.
De draad kwijt? Uit de rails geschoten? Controle verloren? Adem in, adem uit. Moet het weer? Heb dat gevoel de laatste tijd wel vaker. Probeer ik me die rust te gunnen en ga plat, dan slaap ik tegenwoordig ipv aan mijn adem toe te komen. Daal diep af en kan maar met moeite terugkeren. Rust levert het nauwelijks op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten