De dag vandaag begonnen met een siësta. Niet de eerste keer inmiddels, maar het blijft raar. Tegen twaalven, naar wat achteraf blijkt, definitief in de benen gegaan. Lunch als tweede ontbijt. en vervolgens de tuin in, waar ik al uren bezig had willen zijn. Van inhalen kan geen sprake zijn, verloren tijd is verloren, maar best aardig wat gedaan.
Het gaat zo stilletjes aan op het winterklaar maken aan. Belachelijk om daar in july mee bezig te zijn. De aandacht in de tuin is niet meer op de planten gericht. Wat er nog in staat wordt natuurlijk in de gaten gehouden. Zoals de rode bieten, die bevrijdt van het meterhoge onkruid, zich aardig herpakken. De uien zijn laat gepoot, dus die mogen nog een maandje. De augurken beginnen net te bloeien en de aardbeienplanten vertonen meer en meer veelbelovend rood.
Ook is er het kneuzenperceel nog met de planten die de broeibak hebben overleeft. Een paar pepers, die nog wat zouden kunnen geven, als het mooie weer aanhoudt. Een meloen met ielige blaadjes maar een hoop bloempjes. Een courgetteplant die in z'n eentje alweer meer produceert dan we weten te verwerken. En wat bonen.
Ik werk me nu voor de zoveelste keer van begin naar einde en hoop bij de kasbak aangekomen met het vullen ervan te kunnen beginnen. Ter afronding van dit jaar waar we mee hadden willen beginnen. Het tekent een beetje het leven van de laatste 2-3 jaar. Alles gaat langzamer dan gepland en zeker langzamer dan gewenst. Hoop dat ik volgend seizoen, ik aarzel bij de blik vooruit, de boel beter op de rails heb, mn die van mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten