Doorgezet en afgeknapt. Drie-en-een-halfuur bezig, van inspanning geen sprake, en twee uur van de wereld. Moe? Nee, het is meer dat bezigheden me in recordtempo weten te vermoeien. En dan heb ik het niet over houthakken of greppels graven. Gewoon maaien met een bosmaaier, hetgeen betekent dat je een apparaat van links naar rechts bijna over de grond beweegt en ook weer terug. Bepaald geen slopende bezigheid en zeker niet als je het krap 45 minuten doet. Ik heb dat wel eens hele dagen gedaan en dat in de volle zon.
Als afronding een grote kom peulen geplukt. Weer dik een half uur bezig maar nu helemaal absoluut inspanningsvrij. En toch, toch om half elf afgebrand. Op mijn wenkbrauwen ging het. Daar is geen lol aan en dus maar weer plat. Druk gedroomd. Geëindigd met mijn eerste vlam. Een vlam op afstand. Geen terug in de tijd maar +/- nu, kortom op leeftijd, maar goed geconserveerd, die me gerust probeerde te stellen, dat nu alles in orde komt .... Wat daar in orde ging komen werd mij niet duidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten