Dreigend

 Kan me niet herinneren ooit zo'n lucht te hebben gezien. Zo barstensvol draiging. Bizarre lichtval. Donkergrijs, oranje en geel met een doorkijkje naar het blauw, zoals je je de toegang tot de hemel zou kunnen voorstellen. Aanzwellende strijkers, een paar trompetten en het materialiseren van een Hollywood-waardige trap en het plaatje was compleet geweest. Bliksenflitsen recht boven Coves. Krakende donderdslagen waar je onwillekeurig eventjes van in elkaar kromp.

 

 De onweerskaars aangestoken. Alle digitale toestanden van het electriciteitsnet afgekoppeld. De noodzakelijke opfrissing vol opgesnoven en in stilte de kracht van de regen en wat hagel aanschouwt. Wat uiteindelijk hier naar beneden kwam was niet niks maar viel gezien het voorspel alleszins mee.

 De kern van de bui hebben we volgens mij gemist. Die moet in Agnita of verder naar beneden zijn gekomen. De lucht klaarde net zo snel op als ie betrok. Kunnen we opgefrist weer verder.

Zijpaden

 Hahn's boek zit inmiddels vuistdiep in de studentenprotesten in de aanloop naar 'hèt' jaar 1968. Brugklassertje was ik toen bijna.. En hoewel de inmiddels slechts 'en passent' aangehaalde gebeurtenissen, muziek, boeken en personen me veelal niet onbekend zijn, is de hele studentenprotesttoestand een ver van mijn bed show geweest en gebleven. Niks met Vietnam, atoomwapens, het omvergooien van bestaande machtsstructuren, revolutie van het proletariaat, etc. Ik moet het ff hebben van het verliefde, germanistiek geöriënteerde geneuzel van beide hoofdpersonen. Nauwelijks meer dan een zijlijn in het boek.

 Het boek houdt me desondanks goed bezig. Loop al dagen vrijwel continu Duits te bazelen in mijn hoofd. Grammaticaal korrect maar verder van vrijwel iedere betekenis gespeend. Associatief woorden en zinnen op elkaar laten volgen. Geen idee waarom. Valt slechts met moeite te stoppen om niet veel later als vanzelf opnieuw beginnen te reutelen. Het heeft wel iets komisch, maar heb me ook al afgevraagd of ik niet gek aan het worden ben.

Verdraaiing

 Zo'n dag op jezelf terug geworpen zijn, gooit meer overhoop dan de heisa, die de aanleiding is. Het vervreemd je in een mum van tijd van de wereld, waar je uitgegooid bent. Alles krijgt ineens iets moeterigs, een zweem van in te halen achterstand, een laagje weerstand dat overbrugt moet worden. De weg terug om je alles weer eigen te maken kost energie en laat dat nou net zijn wat er ff niet is. Niet fysiek en ook de geest heeft niks te missen. Met het tempo van vandaag zou je de 10 km zitten nog niet weten te winnen.

Feesten

 Een uitnodiging voor een bruiloft drukt ons met de neus op de Covid-feiten. Geprikt zijn we niet. Mariana iets meer vanwege de minder reële verhalen die op het internet circuleren. Ik hou het op het ontbreken van zicht op de lange termijn effecten èn de onzin van een centrale Europese registratie. Door het leven op het platteland kunnen we ons dat permiteren. Ook de uitstapjes als uit eten of boodschappen in Sibiu zijn niet het probleem. Veel is in de buitenlucht en mensen hebben altijd al afstand gehouden, volgens mij. Dat gaat hier enkel mis als je in een rij staat, dan is er het idee, dat het sneller gaat als je zo ongeveer over elkaar heen kruipt. Maar rijen kun je mijden.

 Wat je ook kunt mijden zijn feesten en partijen. Bruiloften zijn hier grootse aangelegenheden met honderden gasten. Sindskort mag dat ook weer  ......  als iedereen gevaccineerd is. Moeilijk af te dwingen. De bruiloft waar wij de uitnodiging voor hebben gekregen is met 100 gasten. Dat betekent dus zonder de eis van vaccinatie.

 De bruiloften hier kennende wordt het een zweterige toestand met veel gedans in kringetjes, waarbij afstand het laatste is waar men aan denkt. Geen probleem voor mij. Ik doe daar niet aan mee. Het probleem ligt bij Mariana, die op zo'n avond bijna continu op de dansvloer staat. De vrg is nu of het slim is om het risico van besmetting te lopen. Vaak geen groot probleem maar dodelijk kan ook. Reden genoeg om de discussie over wel of niet opnieuw aan te zwengelen. Niet gaan heeft meer positieve kanten dan nog ff niet met de vaccin-vraag bezig te hoeven zijn, het bespaart ook een hoop geld.

Opkrabbelen

 Na bijna 24 uur uitgeteld geweest te zijn en merendeel van de tijd geslapen, komt er weer iets van leven in het systeem. Het zegt niet alles, maar ws kunnen we morgen de draad van gisteren oppakken. Alles met de noodzakelijke terughoudendheid. Volgende week verder in het medische circuit.  Vooralsnog doorverwijzingen ipv conclusies. Het gaat allemaal erg traag en dat ligt niet alleen aan mij.

 Ik moet afspraken maken. Daarvoor moet ik naar Sibiu. Daar had ik afgelopen week niet zo'n zin in. Het ging lekker in de tuin. Zonde om het te onderbreken. Komende week zal het toch moeten. De berg komt in dit geval niet naar Mozes.

Misstap

 Alles naar wens tot na de lunch. Ineens alle energie met de noorderzon vertrokken. Moe. Drie uur diep geslapen. Na vijven boven water. Koud. Rillerig. Koorts. Niet goed. Helaas geen schuldige aan te wijzen. Dorst gelest. Een trui aangetrokken. Een trui (!) bij 33º C in de schaduw. Gaat dit weer dagen kosten of ketst het af en blijft het bij wat gebibber.

 Ik heb het niet overdreven, niet van de daken geschreeuwd, maar het ging net stap voor stap beter. Altijd weer hetzelfde liedje. De wasmachine legen, ff niet meer vullen, de inhoud te drogen hangen en dan zit er volgens mij weinig meer in dan op bed gaan liggen. Misschien lukt lezen. Hoewel. Bij dit boek moet je er met je hoofd bij zijn. Het is geen stuiverromannetje., waar iedere twee bladzijden rustig eentje overgeslagen kan worden.

Ontsporend?

 De boekenwereld van Hahn blijft boeien al is het tijdsbeeld wat op de achtergrond geraakt. Rudi Dutschke komt er aan. Het is nu meer wat je een 'Bildungsroman' noemt. En dat naar mijn idee enigszins op de spits gedreven. Maatschappelijk hadden de beide hoofdpersonen niet verder uit elkaar kunnen liggen en beiden hebben een jeugd achter zich die op mij bijna karikaturaal overkomt.

 

 In beide gevallen is een grootvader de belangrijkste persoon geweest in hun jonge leven. Hildegard heeft achtereenvolgend een alcoholverslaving, een verkrachting te overbruggen gehad en nu een maatschappelijke kloof. Hij, Hugo, is geboren met een bochel, heeft een vader die hem op z'n tiende dwong zijn knuffel in de Rijn te gooien om eindelijk eens man te worden en leeft in een wereld van geld en pretenties die hem helemaal niet aan staat.

 

 En dan het voortdurend verkeren in een wereld van woorden en ideeën, schrijvers, dichters en filosofen. Een studie Germanistiek zou aan te bevelen zijn, voordat je je waagt aan dit derde deel. Ik probeer het, mn vanwege de wijze van beschrijven, te volgen, maar het zijn niet de pakkende delen van het boek.

Vervolgen

 Lijkt alsof we in een ander seizoen terecht zijn gekomen. Grijs, fris, een paar druppels en gerommel in de verte. Schijnt bij te trekken in de loop van de dag. Voor de ochtend is het perfect tuinwerkweer. Net, na het nodige geaarzel een partij aardbeienplanten besteld ter compensatie van wat vorig jaar te laat geplant is en de winter niet heeft weten te overleven.

 Het is zoals momenteel met alles in de tuin mn de blik naar volgend jaar, die het doen en laten dicteert. Wintervoorbereidingen is misschien nog een misplaatst woord, maar ik kijk verder dan het einde van dit seizoen. Zoals trouwens in eerste instantie ook de bedoeling was voor dit jaar. Structurele verbeteringen. Minder kans op achterop raken, zoals het dit jaar het geval is geweest.

 

 Paden en de laatste percelen, dat zijn de bottlenecks bij het verkrijgen van voldoende greep op het tuinonderhoud. Daar gisteravond vanwege het weer geen steentje aan kunnen bijdragen, geen decimeters aan weten toe te voegen. Maar de winter is nog ver, lijkt dat tenminste, dus we houden moed.

Verkazing

 Me over de lunch gebogen ipv over de tuin. Vandaag had ik me bedacht om de kaas te proeven. Nu ongeveer vier weken geleden dat we de boel van de wei naar huis hebben gedragen en provisorisch hebben geperst. Vervolgens gepekeld. Laten drogen en drie van de vier kaasjes, eigenlijk 2 kaasjes en 2 twee tussen kaas en kaasje, ingesmeerd met een soort was, die eerst maar moeilijk wilde smelten en vervolgens nauwelijks aan te brengen was.

 Een kleine kaas onbehandeld gelaten om te zien of en zo ja, hoe dat gaat. De eerste twee weken dagelijks keren en het onbehandelde kaasje met regelmaat van beginnende schimmel ontdaan. Het werkte in eerste instantie enigszins hopeloos makend. Naar verloop van tijd kreeg het kaasje echter een mooi, natuurlijke korst en was het verwijderen van de beginnende schimmel geen probleem meer.

 De omhulling van die andere kazen was oa om het indrogen te beperken en had de schimmel helemaal moeten weren, maar deed dat laatste niet. Na een week of twee het tweede kleine kaasje van zijn washuid bevrijd en verder behandeld als het ding wat van begin af aan niet behandeld was.

 Vandaag de langst onbehandelde en een van de 'ingepakte' kazen doormidden gesneden. Het kleintje was duidelijk droger, steviger met een mooie korst. De grotere versie had wat kleine luchtbellen in het binnenste en was overduidelijk zachter, smeuïger. Op het oog mocht ik niet klagen en de proef op de tong onderstreepte dat. Succesje.

Slecht getimed

 Verstoringen kunnen prettig zijn, maar het blijven verstoringen. Bezoek om een uur of half elf toen ik net lekker op dreef was in mijn wijngaard. Had me nog anderhalf uur gegeven, voordat de zon zou wijken. Het was me niet gegeven. Leuke, vriendelijke mensen. Vriendin van Mariana. Je zou ze alleen een uur later moeten kunnen wensen. Verwensen in feite.

 Het druivenperceel is al diverse keren bewerkt en ligt verhoogt. Dat scheelt enorm in de energie, die het kost om de ongewenste planten te verwijderen. Meters maken was het, waar ik gisteravond met decimeters tevreden moest zijn. Een waar genot. Begon het net bijna leuk te vinden toen de boel onderbroken werd.

 Eerst de tuin bewonderd. Durfden ws niks te zeggen van al het onkruid links en rechts. De aardbeien maakten het een en ander goed. Vervolgens op de binnenplaats verder over chemo's en bypasses in de tijd dat ik me over de verzorging van de gewenste consumpties ontfermde. Het gesprek heb ik verder niet gevolgd. Soms heb ik geen zin om daar moeite voor te doen. Kijk dan wel quasi geïnteresseerd het gezelschap rond en zit niet verveeld op mijn mobiel te klooien.

 Tegen twaalven trokken ze verder. Ze waren van Beclean bij Fagaras op weg naar Sighisoara via Birghis en Biertan. De tuintijd was toen verlopen. Helaas. Heb wel iets van een drijfveer om morgen verder te gaan. Het perceel moet schoon kunnen morgenochtend. Bezoek loopt hier gelukkig niet de deur plat.

Continueren

 Nwe dag. Geen onoverkomelijke bergen verrezen gedurende de nacht. Kortom aan de slag .... zometeen. Terug in het ritme van ochtend- en avondsessie. Nog bedenken, wat ik ertussenin ga doen. Iets constructiefs zou wel leuk zijn. Iets wat vooruitgang de weg vrij maakt. Eerst maar weer het onkruid. Verstand nog ff op nul houden en die blik op het te bereikene ergens ver weg in de verte. Het gesukkel op dat terrein is bar en boos. Het is al eens beter gegaan. Snap wel deels waar het vandaan komt.

 De tuin wil gewoon iedere dag aandacht en verzorging, dat moge duidelijk zijn. Door het fysiek gerommel dit jaar zat dat er niet altijd in. Een paar dagen hier weg, een paar dagen daar de mist in en het is nauwelijks meer in te halen. Worteldoek, ik ga het proberen, mn op de paden. Nu een mooie ochtendklus bedenken. Ik denk, dat het de zoveelste poging wordt om de wijngaard schoon te krijgen. Allez, attacker le jour!

Aanduwend

 Vanmiddag gelezen. Vanmiddag geslapen. Omgekeerde volgorde. Vanavond pas de tuin in. Had er eigenlijk geen zin in. Aantrekkingskracht gaat soms snel verloren. Gelukkig doorgezet en de smaak weer te pakken gekregen. Morgen verder en niet weer de boel onderbreken. Het 'smaak'-tankje zal niet veel verder reiken dan morgenochtend. Dan moet het net als een accu door bezig zijn weer opgeladen worden.

 Het klusje waar ik mee bezig ben, hoort niet tot de meest aantrekkelijken. Een platgetrapt looppad, halve meter breed, ontdoen van onkruid (met wortel en al), dat daar afgezien van kortwieken jaren z'n gang heeft kunnen gaan. Een braakliggend perceel in het klein. Een voorproefje van het echte werk later in het jaar.

 Gezeten op een grote baksteen, zo eentje met van die gaten er in, was het mijn kont, die er eerder genoeg van had, dan ik me weg liet jagen door de muggen. Morgen verder. Niet dat ik me er op verheug. Ik zie er echter ook niet tegen op. Nog niet.

Stimulus?

 Het lezen doet goed. Het is een soort massa, die de dag tot een geheel smeedt, gaten opvuld, ontbrekende voldoening aanvult, de motor smeert. Dooie momenten worden niet meer verdrenteld. Richting- en beginnende radeloosheid krijgen niet de kans om zich breed te maken. Draad gevallen, ff het boek gepakt! Rust. Herschikking. Nwe start. Beter zelfs dan de nacht, waar je iedere keer maar moet afwachten wat je voor de kiezen krijgt.

 

 Het heeft de dag van gisteren gered en stimuleert de opstap voor vandaag. Gelukkig leest het boek niet echt lekker weg. Het is deels werken. De associaties die te volgen zijn. Het onbekende van de literatuur, die met regelmaat wordt aangehaald. Zelfs het terugkoppelen naar de eigen herinneringen van het geschetste tijdsbeeld.

 Je zou er in feite de dag mee moeten beginnen en eindigen. Het heeft bijna iets religieus. Tijdelijk dan want na 500 pagina's is het einde oefening. Gelukkig is er nog een vierde deel van een zelfde omvang, maar ook eindig dus. En dan? Het zwarte gat? Misschien is het meer een kwestie van een welkome verslaving dan een substituut voor religie.

Protest

 Eind jaren zestig. Het begin van de tijd van massale demonstraties tegen atoombewaping en de Vietnamoorlog. Ik ergens op de middelbare school heb dat wel meegekregen, net als alle veranderingen in de kerk, alleen nooit iets actiefs in ondernomen. Ook later niet als het qua leeftijd meer voor de hand liggend was geweest om me er druk over te maken.

 

 Hebben al die demonstraties iets van een effect gehad? Is dat ooit onderzocht? Ik geloof niet, dat het terugtrekken van de Amerikaanse troepen uit Vietnam ingegeven werd door de protesten. De situatie daar was gewoon onhoudbaar. De protesten zijn hooguit gebruikt om het gezichtsverlies te beperken. En atoomwapens .... ze liggen overal in Europa opgeslagen.

 

 De hoofdpersoon in Hahn's boek laat zich er wel in meeslepen (We shall overcome, en zo) en is anderzijds druk bezig met het zich openen voor de liefde. Een vreemde mix van tijdsbeeld en stuiverroman staande gehouden door de manier van beschrijven. Kitsch krijgt geen kans.

Omgooien

 Tegen het middaguur aardig op dreef. Vervolgens strijkt iets tegen mijn haren in, gaat het schema overhoop en had het best gekund, dat de hele middag naar de kloten was geweest. Me aan Hahn's boek opgetrokken en ipv de tuin in te trekken de wijn overgeheveld in 0,7 ltr flessen. Te licht voor een rode wijn, te donker voor een rosé, mooi helder en goed van smaak. Had perfect kunnen zijn, als het spul niet iets te zoet zou zijn.

 Dit jaar een nog alcohol-tolerantere gist proberen in de hoop, dat ook die laatste suikers er voor een deel, liefst een groot deel uitgehaald worden. Meer dan één portie rood van de markt ga ik dit jaar niet doen. Om te beginnen geen zin in 2x 25 ltr te zoete rode wijn, als het idee niet blijkt te werken, maar ook omdat de muurdruif in 13 (en 24) zo volhangt, dat we daar alleen al een heel eind mee kunnen komen als alles een beetje fatsoenlijk rijpt.

 Goed gekoeld is de net gebottelde wijn best te verteren.  Maar bij de kaas, die bijna toe is aan een eerste proeverij zou ie naar mijn idee niet passen. Meer iets voor de apèritief met niet al te zoute en/of pittige snacks. Voor het zomerse borreluurtje. Zou nog minstens een mnd moeten kunnen.

Startprocedure

 Allez! In de benen. Tegen de klippen op. Mezelf onder de arm, in het nekvel, achter de kont aan en aan de slag. Geen kabouters, geen HB, geen drie wensen vrij. Zelf doen! Dat wat ik altijd zo belangrijk heb gevonden, maar daar inmiddels, naar het zich laat aanzien, de neus van vol heb. Dit klinkt erger dan het is. Heerlijk een beetje drama in de pap. Zometeen gewoon met de vuile was in de tas naar 24 en de dag in beweging zetten. De maandag is het voorbeeld voor de rest van de week. Dus niet nu al verknoeien. Dat kan altijd nog verderop in de week.

Vrijheid

 Het er gisteren van genomen. Dan krijg je dit. De touwen nooit laten vieren. Het wekt verlangens, die beter slapende gehouden kunnen worden. De creatieve twist bij het koken was: er op uit! Voor het eerst sinds de nodige weken naar Sighisoara. Beetje voor de drukte, want toeristenseizoen, verder voor de afleiding en voor de rest voor een meer dan gemiddelde maaltijd.

 

 D'r worden nog steeds miljoenen Europese euro's in de verbetering van de weg van Agnita naar Sighisoara gestoken en het resultaat is voorlopig mn veel stof en kuilen. Het is niet voor niks, dat we alweer een tijdje niet die kant op zijn gegaan.

 Eenmaal ter plekke bleek Mariana hetzelfde restaurantidee te hebben als ik. Dat betekende de heuvel op naar het hoger gelegen deel van de stad. Op de marktplaats naar rechts, de toeristendrukte links laten liggen en na een paar honderd meter links de hoek om. Et voilà: Casa Kraus. Voor meer dan het dubbele van wat je in de andere 'betere' restaurants betaald een uitstekend maal en dito middag genoten. Zelfs een toetje genomen. Dat gebeurd nog maar zelden. Verderfelijk aangenaam.

 Terug berg af een beetje de toerist uitgehangen. Winkeltje in, winkel uit. Masker op, masker af. Hoewel het meeste winkelpersoneel zich er helemaal niet mee bezig scheen te houden. Nog extra geld uitgegeven en terug door het stof. Tweemaal door het stof gegaan gisteren. Dat zouden politici vaker moeten doen.

Wringen

 De avonden worden langer of te wel de nachten korter. Alles heeft z'n voor en z'n tegen. Zelfs het blog protesteert. Maar hé, mag het ff? Weekeinde en voor het eerst sinds mndn weer een fatsoenlijk boek onder handen. Vandaag alles netjes in en op de rij krijgen. Tuin, huishouden, mezelf. Je zou soms willen kunnen opgeven, als je er uiteindelijk niet jezelf zo mee bij de neus zou hebben. Vakantie heet dat, geloof ik.

 

 Stilstand is achteruitgang. Het is helaas maar al te waar, mn bij de zaken waar je niet zoveel boodschap aan hebt. Onkruid, vuile was, vieze borden, bevingerde glazen, etc. Ik moet er niet te lang bij stilstaan. Lol is er niet in te ontdekken. In het eindresultaat wel. Schone lakens, leeg aanrecht, strak schone perceeltjes. Niet in de weg erheen. Maar laat die laatste nou wel mooi de meest tijd in beslag nemen. Tijd die je liever aan andere zaken, aan meer resultaat zou willen besteden.

 Het leven zit krom in elkaar. Of heb ik domweg van iets rechts iets kroms gemaakt? Was ik gelukkiger geweest als vuilnisman, met een stel koters, een bank, bier en tv, gekijf met het wijf achter het fornuis en me druk maken over de buren en de standen in de eredivisie? Ik zou me een hoop niet afvragen, maar nee, ik geloof het toch niet.

Combineren

 Vooralsnog geen domper op de opleving. Respijt? We gaan het zien. Laat de dag maar komen. Het bedachte programma wil niet echt van de grond komen. Een beetje chaos kan geen kwaad. In eerste instantie graag een activiteit waarbij mijn hoofd zich bezig kan houden met andere zaken, zoals koken. Zal wel weer een eenpansgerecht worden met de laatste groenten uit de koelkast, hoewel ik een creatieve twist op het allerlaatste moment niet uitsluit.

 Dat wordt dan toch even de tuin in. Met oordoppen tegen het kerkelijke gejammer. Hoelang moet me dat nog dwars zitten, voordat ik er echt iets van ga zeggen?

Tijdreis

 Genoten! Ruim twee uur verdiept geweest in de start van het derde deel van de Hilla Palm en toen maar verstandig in bed gekropen. Het is niet zozeer de draad oppakken van het verhaal of het tijdsbeeld, het is vooral de manier waarop alles beschreven wordt. Prachtig.

 Het is, bedacht ik me in bed, naast tuinieren de enige activiteit die voor rust onder het schedeldak en in de fysieke coulissen zorgt. Het moeten ontbreekt. Bij het lezen van een goed boek in z'n geheel. Bij de tuin is het minder duidelijk maar het moeten wordt daar volledig overschaduwd door het willen. Waar de rust bij het lezen als vanzelfsprekend opduikt, wordt ie bij de tuin meer afgedwongen.

 Maar hoe dan ook, we zitten er weer in. Middenin. Keulen. Tweede helft jaren zestig. Het ouderlijke huis net verlaten. Niet direct voor de leeuwen gegooid maar in een soort pension voor katholieke meisjes. En het dorp waar ze vandaan komt dat langzaam opstoomt naar de moderniteiten van die tijd: wasmachine, supermarkt en flats.

Opvoerbaar

 Had vandaag een schepje op het tempo kunnen gooien. Niet gedaan, maar het had gekund. Ws is het tempo ook iets versneld zonder daar bewust voor te kiezen. De afgelopen tijd was het meer een kwestie van sneller willen, maar dat zat er dan gewoon niet in. Goede tekenen of is het weer die opleving voor de afknapper?

 Niet teveel mee bezig zijn. Het noodlot is als een slapende hond. Niet wakker maken. Morgen verder met waar het vandaag is blijven steken. Weliswaar zondag maar daar heb ik vooralsnog schijt aan. Hoe dat morgenochtend uitpakt is afwachten. De beslommeringen van Hildegard zouden dermate pakkend kunnen zijn, dat ik vanuit het bed de neiging zou kunnen hebben om in het boek te duiken. Daar moet ik me sowieso vanaf weten te houden. Het in één ruk uitlezen klinkt prachtig maar is ook een beetje zonde van het boek. Niet in de laatste plaats omdat ik geen herlezer ben.

 Maar er kan veel meer dwars gaan liggen tussen nu en morgenochtend. De nacht kan hele bergen scheppen, beren loslaten, mijn moraal ondermijnen en meer van dat ongewenste gedoe. Ik ga me lezend ontspannen, relaxt onder het dekbed kruipen, de nacht uitrusten en o wee als er dan iets zand in de machinerie durft te gooien! Ik kom het aan de oren.

Calcuul

 Heb ik mijn leesuurtje verdiend vandaag? Een end gekomen maar niet het hele lijstje kunnen wegstrepen. Hoe gaan we dat doen? Niet helemaal dus niks beloning? Delen we de geplande tijd door het aantal geplande activiteiten en vermenigvuldigen we het resultaat met wat feitelijk gedaan is? Zeg het plan was drie uur lezen. D'r stonden vier activiteiten op het lijstje, waarvan ik er slechts drie heb voltooid. Dat is 3 gedeeld door 4 maal 3, rest 2 uur en 15 minuten leestijd ipv de geplande drie uur, als ik die al zou halen. 

 

 Zou de meest eerlijke aanpak zijn. Komt wel een beetje klein-grutterig over. Ik ga gewoon beginnen. Ik ben gewoon stik benieuwd. Eerst maar eens zien of ik twee uur weet te halen zonder in slaap te vallen boven het boek. Ik heb goede hoop. Daarna zie ik wel verder.

Gevaarlijk

 Telefoon. Een koerier met de aankondiging van een pakket. Zou dan uiteindelijk toch die ruitenwissermotor boven water komen? Voor de deze week bestelde spullen lijkt het me aan de vroege kant. Koerier doet er lang over om van Apos naar Coves te komen. Volgens mijn rijdt ie over Nocrich of misschien zelfs Sibiu. Het voert de nieuwsgierigheid wel op.

 Bij aankomst blijkt het pakket van Amazon. De boeken!! Allemaal. De doos ziet er gehavend uit. Gelukkig hebben de boeken niks te lijden gehad. Weing zo erg als gebutste of vuile nwe boeken. Dat leest niet lekker.

 Bij het openen van de doos ligt deel drie van Ulla Hahn bovenop, alsof ze weet hadden van mijn nood. Natuurlijk direct de neiging om de boel de boel te laten en me in deel drie te vergraven. Het kost enig doorzettingsvermogen om de stapel aan de kant te schuiven en het toch al moeizame begin van de activiteiten voor vandaag voort te zetten. Maar ik ben verstandig. Akelig verstandig. Calvinistischer voor een katholiek kan volgens mij nauwelijks.

Meten

 Gisteren voor mezelf een vrg kunnen beantwoorden, die ik me steeds weer stel als ik met 'ontsappen' bezig ben. Het sap ontrekken we in zo'n driedelige pan. Onderste deel met water dat aan de kook wordt gebracht. Een middendeel waar het sap wordt opgevangen. En een bovenste deel, een soort vergiet, waar de vruchten in komen, waar je het sap van wilt hebben.

 Het principe is dat waterdamp van de onderste pan via een gat in het midden van de middelste pan het sap uit de vruchten in de bovenste pan 'perst'. Mij leek, dat het sap wat daar uiteindelijk uitkomt aardig met water verdund moet zijn. Die waterdamp moet tenslotte ergens blijven. Bij de bosbessen, zwarte aalbessen of vlier is het moeilijk te zien, daarvoor zag het frambozensap wel erg waterig uit.

 Van de gekocht hoeveelheid frambozen, door een ex-leerling van Mariana in het bos geplukt, had ik ruim een kilo apart gehouden zonder direct te weten, wat ik er mee wilde. Die kilo heb ik mechanisch/persend van het sap ontdaan. Resulaat was een krappe halve liter, dik sap. Van de vruchten in de sappan was de opbrengst 0,7 ltr per kilo. Helder vocht. Dat betekent volgens mij, dat  het sap uit de sappan met meer dan 200 ml per halve ltr sap is aangelegd met gecondenseerde waterdamp. Da's toch bijna de helft. Misschien toch maar eens naar een goede sapcentrifuge omzien? Pech is dat we twee van die sappannen hebben. Zowel Mariana's inboedel als de mijne was zo'n pan rijk.

Wisselend

 Stemmingen. Ze zouden ze moeten afschaffen. Het zou het leven een stuk aangenamer maken. Nu ga je vol goede moed de nacht in en moet 's ochtends beginnen met het afgraven van bergen. Het is met plezier en enthousiasme op vakantie gaan en bij aankomst maar één ding willen en dat is naar huis. Werken voordat het werk is begonnen.

 Gisteren bedacht, dat de tuin vandaag maar ff achteraan moet sluiten en vanochtend direct de tuin in willen om vooral maar niet met de rest bezig te hoeven zijn. Daarbij is die rest niks bijzonders, geen rioolputten die geleegd moeten worden of een week oud kadaver ruimen. Gewoon het huishoudelijke gesukkel en wat betalingen.

 Moe word ik van mezelf en dan ben ik vandaag best aardig uitgeslapen. Gelukkig is het een innerlijke aangelegenheid. Je zou er de buitenwereld mee lastig vallen.. Die zou goed gek worden van het gewissel.

Ziektebeelden

 Weer een dompertje in de tuin. Op de een of andere manier zie ik steeds weer over het hoofd dat planten aangetast kunnen worden door ziekten. De een meer dan de ander maar eigenlijk zonder uitzondering. Beestjes, schimmels, bacterieën. Bij aardbeien: Witrziekte, Bladvlekkenziekten, vruchtrotschimmels, bodemschimmels, bacterieziekten, bladluizen, tripsen, Aziatische fruitvlieg, spintmijten, aardbeimijt, wantsen, witte vlieg, rupsen, aardbeibloesemkever, aaltjes, bodeminsecten, slakken, loopkevers en knaagdieren. Vogels zijn ze volgens mij vergeten. Daar heb ik ook geen last van, net zoals (gelukkig) van de meeste andere aantastingen.

 Ik heb een paar planten waarvan de aardbeien dof zijn, de pitjes op de buitenkant ipv in de buitenkant lijken te zitten en de aardbeibuitenkant barst rondom de kroon. Dat hier iets niet deugd lijkt me evident. Vrg is 'Wat is het?' en vervolgens 'Is het bemettelijk voor de andere planten?'. Op beide vrgn heb ik nog geen afdoende antwoord. Het zou meeldauw kunnen zijn, hoewel ik daar maar één symptoom met een beetje fantasie kan herkennen. De drie bladdelen van het aardbeien blad staan omhoog ipv dat ze plat in het horizontale vlak liggen. Zo duidelijk als op de foto's is het echter niet. Dan hebben we nog de trips. Daar heb je een vergrootglas voor nodig. Ergens moet je een grens trekken.

 Belangrijker is de vrg of ik de ogenschijnlijk aangetaste planten moet verwijderen of verdwijnt het seizoen- en weergebonden vanzelf? Oplossingen die aangedragen worden zijn roofmijten of roofwanzen bij trips en verdunde melk bij meeldauw. Ga ik dobbelen?

Voorvreugde

 De bezorging van de ruitenwissermotor heb ik inmiddels afgeschreven. Nog wel een andere poging ondernomen, maar daar komt helemaal geen reactie op. Het zij zo. Ondertussen zitten nog twee andere bezorgingen in de pijpleiding. Iets met kaastoestanden uit België en boeken uit Duitsland. Op die laatste wacht ik met spanning.

 

 De vervolgdelen van Ulla Hahn's tijdsbeeld van +/- mijn tijd waarin ik op ben gegroeid. Ik heb nog geprobeerd om het niet automatisch via Amazon.de te doen. Die Mayersche in Aken levert alleen in Duitsland of helemaal niet, dat weet ik niet meer. Onlangs nog Hugendubel geprobeerd, die richting de betaling veelbelovend kwam met een lijst van alle landen in de wereld, om een stap verder dan te melden dat ze in het door mij gekozen land niet leverden .... Zo spelen ze Amazon in de kaart.

 Maar Ulla Hahn's 'epos' dus. Het verhaal van Hildegard Palm. Aan het eind van het tweede deel is ze net op de universiteit aangekomen. Voor mij was dat 1974. Het boek gaat daar net een paar jaar aan vooraf maar is, zoals al een keer benoemd, heel herkenbaar. Maar niet alleen naar Hahn's boeken kijk ik uit. Ook de vier delen van Ferrante, de Napolitaanse romans, wil ik nu eindelijk eens nader beschouwen. Is het werkelijk zo interessant of is het Libelle-niveau. Iets om naar uit te zien. Misschien is dat nog wel de belangrijkste drijfveer in mijn leven.

Voorbodes

 Vandaag geen siësta voor het begin van de dag. Het gaat zo de tuin in Of ik het de hele dag ga volhouden is de vrg. Zou mooi zijn want het kwik gaat in het weekeinde weer door de dertig heen. Dan worden het weer ochtend- en avondsessies. We krijgen langzaam zicht op augustus en dat ziet er in de voorspellingen niet verkeerd uit. Na een beroerd begin doet de zomer inmiddels zijn best.

 

 Wat niet weg neemt dat de volgende seizoenswisseling al voelbaar in de lucht hangt. Na een paar zwoele nachten en dito ochtenden is 'fris' inmiddels bijna een eufemisme als ik met de honden aan de wandel ga. Het idee stuit me tegen de borst maar een bodywarmer was vanochtend geen luxe geweest. Alles is iedere ochtend weer zeiknat van de condens.

 Ook de ooievaars zijn bezig met de laatste voorbereidingen voor vertrek. Verschil tussen ouders en jonkies is er nauwelijks meer. Een dag of wat geleden van afstand een groot aantal ooievaars op de termiek in de hoogte zien klimmen. Een verzamelpunt? De eerste vertrekkers? Het waren er gauw tientallen en dus veel meer dan de zes of zo van Coves zelf, die er notabene nog zijn. Ze komen ook niet allemaal tegelijk aan, dus dat er vroege en late vertrekkers zijn mag niet verbazen, maar in de tweede helft van augustus zijn ze gegarandeerd allemaal naar zuidelijkere oorden vertrokken.

Reduceren

 Vroeg me vandaag af of ik nog zoekende ben. Zoekende naar wat ik wil. Niet zozeer met het leven als de concrete invulling hier ter plekke. Is niet de eerste keer, dat dit door mijn hoofd gaat. Enerzijds lijkt me dat stug. Anderzijds is het minder gek dan het lijkt. Het verklaart een beetje het heen en weer geren tussen alles en niets. Vanalles iets en van niets alles. Geen onbekende in mijn bestaan.

 Het zijn allemaal 'bedrijven' en al die bedrijven gaan tussen de bedrijven door. Terwijl dat eigenlijk alleen voor het huishouden zou mogen gelden. Komen we weer op het onderwerp 'afstoten', inperken, kiezen. Van de hoop om dingen parallel af te handelen komt weinig terecht. Het zou de meest prettige manier zijn om de selectie door te voeren. Afgehandeld, kan weggestreept. Minder concurrentie. Het is tot op heden meer theorie gebleken dan uitvoerbare praktijk.

 D'r zijn de nodige mitsen en maren aan te voeren, maar dat is weinig interessant. De feiten tellen. En die feiten zijn hard. Het streven is nauwelijks verder gekomen dan wat je een mislukking zou moeten noemen. Klinkt me te hard in de oren, maar meer is er niet van te maken. Die derde of vierde start in mijn leven gaat alles behalve op rolletjes. Laat ik het daarbij houden.

Verslapen?

 De dag vandaag begonnen met een siësta. Niet de eerste keer inmiddels, maar het blijft raar. Tegen twaalven, naar wat achteraf blijkt, definitief in de benen gegaan. Lunch als tweede ontbijt. en vervolgens de tuin in, waar ik al uren bezig had willen zijn. Van inhalen kan geen sprake zijn, verloren tijd is verloren, maar best aardig wat gedaan.

 Het gaat zo stilletjes aan op het winterklaar maken aan. Belachelijk om daar in july mee bezig te zijn. De aandacht in de tuin is niet meer op de planten gericht. Wat er nog in staat wordt natuurlijk in de gaten gehouden. Zoals de rode bieten, die bevrijdt van het meterhoge onkruid, zich aardig herpakken. De uien zijn laat gepoot, dus die mogen nog een maandje. De augurken beginnen net te bloeien en de aardbeienplanten vertonen meer en meer veelbelovend rood.

 Ook is er het kneuzenperceel nog met de planten die de broeibak hebben overleeft. Een paar pepers, die nog wat zouden kunnen geven, als het mooie weer aanhoudt. Een meloen met ielige blaadjes maar een hoop bloempjes. Een courgetteplant die in z'n eentje alweer meer produceert dan we weten te verwerken. En wat bonen.

 Ik werk me nu voor de zoveelste keer van begin naar einde en hoop bij de kasbak aangekomen met het vullen ervan te kunnen beginnen. Ter afronding van dit jaar waar we mee hadden willen beginnen. Het tekent een beetje het leven van de laatste 2-3 jaar. Alles gaat langzamer dan gepland en zeker langzamer dan gewenst. Hoop dat ik volgend seizoen, ik aarzel bij de blik vooruit, de boel beter op de rails heb, mn die van mezelf.

Droogte

 Geen zin om het weer over het weer te hebben. Geen gezeur over mezelf. Geen geërger over Covid of het klimaat. Niks nieuws over de tuin. Alles oké met de dames. Katten gaan hun gang. Mariana idem dito. Vanalles iets, bij elkaar niets. Waar het blog mee vullen? Bij mijn woordenstroom geen hoogwater. Dan maar verstandig zijn en zwijgen? Een gouden dag?

Ontspannen

 Het gaat langzaam soepeler. Niks geen psychologisch effect van het bezoek aan de huisarts. Dat wordt lange baan werk en heeft dus voor het moment letterlijk niks opgeleverd. Nee, het is alsof de aankomende ellende is afgeketst en het lijf verwondert uit de schuilkelders komt en de ontbrekende schade in ogenschouw neemt. Iets met smaak, kleur en zin.

 

 Hopen dat het er morgen ook nog is. Zin in een dagje tuin. Een beetje wind, geen blakerende zon maar gewoon een aangename versie. Prachtige voorwaarden om een hele dag in de tuin bezig te zijn. Met pauzes, zonder stress.

 Toch heb je bij zo'n vooruitzicht gelijk een beeld van hoe de tuin morgen aan het eind van de dag uit gaat zien. Ik laat het 'zou moeten uitzien' wijselijk weg. In feite moet het hele beeld weg. Op de langere termijn is natuurlijk het doel het belangrijkste, maar voor morgen beperk ik me tot het bezig zijn.

Eindspel?

 Met spanning wacht ik op het moment dat voldoende aardbeien rijp zijn om er meer mee te kunnen dan als gezonde snack te nuttigen tussen het werken in de tuin door. De vingers op twee handen zijn we in middels qua opbrengst gepasseerd. Het blijven wel solo resulaten, hooguit een keer twee tegelijk. Er zitten inmiddels voldoende bloemen in de planten en ook de nodige groene aardbeien. Nu die kilo tegelijkertijd rijp krijgen.

 De laatste peulen zijn erwten geworden en kunnen ergens komende tijd geoogst en de planten uit de grond getrokken. Eigenlijk op bodemniveau afgeknipt omdat erwten zowel als bonen meer voedingsstoffen in hun wortelstelsel achterlaten dan ze verbruikt hebben. Da's de theorie tenminste.

 Ergens de komende tijd ook de uien oogsten. Een schrale oogst. Zo dik als ze vorig jaar waren, ze klein zijn ze nu. En dan zijn we bijna terug bij af. Veel te vroeg. Dat is ook zoiets wat beter kan en moet. Maar voor dit jaar is het dat en blijft het daarbij.

Draaipunt?

 Moe, moe, moe maar wel om zes uur wakker als ik om twaalf uur onder het dekbed kruip. Volgens mij stapelt zich inwendig het nodige op en staat me binnenkort weer een uitglijder te wachten. Komt nooit uit, maar timing is deze keer minder beroerd dan anders. Stort me vandaag weer in het medische circuit. Zien wat het deze keer oplevert. Òf het iets oplevert èn of de gekozen behandeling iets structureels oplost of weer bij een tijdelijke symptoombestrijding blijft steken.

 Zin d'r in heb ik niet, maar het lijkt me wel slim of in elk geval verstandig. Al is het maar voor het psychologische effect, al hoop ik op meer. De tuin zou de komende weken een boost kunnen gebruiken. Ècht onkruidvrij en een begin maken met het vullen en misschien zelf opzetten van de kas. Het zou de katalysator kunnen zijn voor een hoop andere activiteiten, ook niet-tuin gerelateerde. Het zou het jaar goed doen. Daar kan ik geen terugval of gedwongen pas op de plaats bij gebruiken.

Traag

 Vanochtend in de tuin bezig kunnen zijn ondanks de voorspelling van een hele dag regen. Die regen kwam rond het middaguur en valt nog steeds. Heel gematigd. Niks te klagen. Morgen nog wat water en dan hebben we het volgens de voorspellers gehad tot ergens begin augustus. Zal wel niet, maar voor het moment is het een prettig vooruitzicht.

 De middag liggend (bed als bank), krant lezend en kokend doorgebracht. Het hangerige sfeertje wil nog steeds niet wijken. Voor mijn gevoel sleep ik mijn voeten achter me aan bij het lopen. Gelukkig is dat slechts een gevoel en geen werkelijkheid. Alles gaat in slowmotion en iets in mij weet dat af te dwingen. Soms is daar die neiging om gas te geven. Per saldo echter niet vooruit te branden. Ben bezig, dat is het probleem niet, maar in een tempo, waar ik me bij een andere groen en geel aan zou ergeren.

Schrik

 De schrik sloeg me bij het zetten van de eerste LM om het hart. Het was een perfecte cafe latte maar van het schuim wat het een Macciato had moeten maken was geen spoor te bekennen. Je zou die lui van de service-afdeling een derde maal moeten lastig vallen vanwege het niet naar behoren functioneren van het apparaat. Ik zou het haast niet durven.

 Niet direct in de mail gekropen. Even een paar dagen aanzien. Misschien is het ding na dagen uit de stroom geweest te zijn, gewoon niet warm genoeg geweest. Gelukkig ging het bij de tweede kop al een stuk beter. We bekijken het ons desondanks een paar dagen. Het ding moet gewoon doen waar het voor gekocht is.

Gemak

 Koffiemachine terug uit Boekarest. Hopelijk gaan de volgende 10K koffie weer probleemloos. Ff schrikken bij het opstarten ter controle van het functioneren. Het ding begon met de vrg naar welke taal ik wilde.en vervolgens bood de machine twee mogelijkheden: Expert mode of Snelle opzet. Had ik toch ff het idee, dat de settings terug waren gezet naar fabriekswaarde. Gelukkig werd mij op navrg verzekerd, dat dit niet het geval was. Taal kiezen en gewoon verder met de bestaande settings.

 Voor mijn koffie en de portie extra melk was het terugzetten geen probleem geweest. Die aangepaste hoeveelheden staan op schrift. Voor het verbruik zou het minder handig zijn. Zou vergelijkbaar zijn met het terugdraaien van de km-stand van een auto. Al de verbruiksaantallen op nul zetten zou de verkeerde indruk wekken. Of het wel of niet zo is, zal ik bij het eerst volgende gebruik controleren.

 De moka kan weer schoongemaakt en weggezet. Met een beetje geluk moet ik 4-5 jaar probleemloos mijn koffie krijgen op de druk van een knop. Misschien halverwege een servicebeurt. Zou dan wel prettig zijn, als ze direct ietsje verder kijken dan hun neus lang is en geen twee uitstapjes van de machine richting het servicepunt in Boekarest nodig zijn.

Vermoeiend

 Opzoek naar een begin van deze dag. De ochtendroutines zijn afgehandeld en nu stokt de machinerie. Weer is omgeslagen. Het heeft stevig geplenst vannacht en de temperatuur is een aardig end gezakt. Uitstekende werkcondities kortom. Wat ontbreekt is nog steeds het enthousiasme om aan de slag te gaan. Weinig alternatieven. Dat wordt straks een greep in het nekvel.

 Niksdoen valt niet goed en kan er het een en ander gedaan worden overheerst het verzet om ermee aan de slag te gaan. Kan het dwarser?? Je zult toch als mens met jezelf moeten leven ... Er zijn makkelijkere dingen in het leven.

Waanzin

 The green Deal ... Er zijn ook buiten de burelen van de (a.s.) Eu-dictatuur mensen, die vrolijk worden van het plan. Zie bijv. F. Kalshoven in de VK. Zeven vrolijk stemmende punten somt hij op, als ik me goed herinner. Wat mist is de zin en de te verwachten effectiviteit van dit pseudo vergroeningsstreven. Het is alsof de regering in Boekarest besluit, dat we tussen nu en 2030 allemaal ondergronds moeten leven. Slaat nergens op, maar er is best een stuk over te produceren dat bol staat van vermeende noodzakelijkheden.

 Dit kapitalen kostende en mogelijk armoe veroorzakende hersenspinsel van een tweetal Nederlanders gaat geen ene moer veranderen aan de verandering van het klimaat. Hooguit de boel versterken. Dit is luchtfietserij en het is de waanzin ten top, dat voor zoiets eenzijdigs ruimte wordt gemaakt. Het zelfs gepushed wordt als de enige mogelijke oplossing. Nou, zet die oplossing maar tussen dikke aanhalingstekens. Dit wordt een zeperd. Het enig mogelijke positieve effect is, dat de Eu uit elkaar zou kunnen vallen.

 

 Blind voor kernenergie met alle consequenties vandien zoals biomassa. Blind voor bijna alle denkbare consequenties op elk mogelijk terrein. Het moet, het moet, het moet. Het gedram van de linkse kerk. Een toekomst vol rampspoed. Mind my words. Helaas zal ik er tegen die tijd zeer ws niet meer zijn om de verantwoordelijken met de neus op de feiten te drukken.

'twilniet

 Hangerig sfeertje. Wil mijn lijf niet? Wil ik niet? Zit het weer de switch naar activiteit dwars? Niksdoen is maar niks. Mariana ligt al uren in het water, merendeels op een luchtbed en heeft daar blijkbaar geen moeite mee. Ik heb meer de neiging om een baan te zoeken. Slaat nergens op. Het zou mijn hangerigheid weten te camoufleren. Onweer hangt al sinds het middaguur in de lucht en laat het bij hangen. Geen gedonder, geen water. Dat loopt vandaag weer met een sisser af. Misschien dat het vannacht losbarst. Zou niet de eerste keer zijn.

 In Cluj-Napoca en ergens lokaal in het district Alba Limbergse tafelen. De stad, of tenminste een deel ervan stond gisteravond blank. 20 tot 30 cm water in de straten. In het dorp ergens in Alba zag het erger uit. Daar is een beek een meter of wat gestegen, heeft een boel meegesleept en huizen onder water gezet. Aanrecht hoog. Alles Facebook gerelateerd waar Mariana haar tijd mee doorbrengt als ze niet in of op het water ligt.

 De beek hier achter wil soms ook meer dan een meer stijgen in minder dan 24 uur. Voordat ie hier achter buiten de oevers treedt moet die stijging toch gauw meer dan 3 meter bedragen en dan is er iets van 100 meter akker en weiland met minstens een meter water op te vullen voordat het water in de kas staat. Altijd afkloppen, maar ik zie het hier niet zo snel gebeuren. Is in het verleden wel het geval geweest, maar daar is toen op diverse manieren tegen ingegrepen. Je wenst het trouwens niemand, ook niet jezelf, dat het water in de keuken staat.

Startperikelen

 Diep ademhalen en zien, dat we de keuken weer voor gebruik geschikt kunnen maken. Nwe week, oude kansen. Terug in het spoor en de motivatie erbij slepen. Klinkt erger dan het aanvoelt. Wat ontbreekt is iedere zweem van enthousiasme. Een paar waterige dagen voor de boeg, goed voor de tuin, om vervolgens de mnd zo zonnig af te sluiten als ie tot nog toe al geweest is. Niks geen reden dus om zo sikkeneurig te zijn. En toch ... helaas.

 Geen tijd noch zin om lang bij stil te staan. Het moet maar. Vooral geen ruimte geven. Afknijpen dat gemoed. Vanzelf afglijden is geen kunst. Dat omgekeerd echter niet. Da's werken en werken wilde ik niet meer. Ik had nu nog wel een bemoedigende koffie gewild. Het gedoe met de moka is me teveel werk en bederft bijvoorbaat de trek in het tweede bakkie. Tijd dat de Jura weer huiswaarts keert en naar behoren op knopdruk levert waar mijn verlangen naar uitgaat.

 Verstoring van bestaande regelmaat en tegenwerking van een probleemloos verloop van het gewenste, dat zijn de twee zaken waar ik de grootste hekel aan heb. En als het niet zo vlekkenloos verloopt heb ik alleen mezelf om tegenaan te mopperen of erger. Misschien is dat wel wat de kroon spant.

Chaos

 Onrust in mijn lijf. Geen idee waar het vandaan komt. Geen idee waar het heen wilt. Moeilijk kananliseren. Rommel stapelt zich om me heen op. De keuken is de beste indicator. Het aanrecht is een hindernisbaan waar een hamster slechts met de grootste moeite een weg zou weten te vinden. Ik mis mijn koffiemachine, voel me schuldig naar de tuin toe en vrg me bij iedere dwarsigheid, hoe klein ook, af wat met mijn lijf aan de hand is. Weet ondertussen niet wat ik wil. Start de Pc op om 'm vrijwel direct weer af te sluiten. Zou de bestelde boeken al in huis willen hebben. Tijd om aan het boekenrek te beginnen? Heeft het nog zin? Kan ik me niet beter met de overdracht bezig houden?

 Anderhalf uur geslapen vanmiddag. Het enige rustpunt vandaag ondanks de 12 potten jam, die tenslotte niet uit de lucht zijn komen vallen. Na de laatste pot de keuken bijna uitgerend. Alles uit mijn handen laten vallen en het ligt nog waar het terecht is gekomen. Niet op de grond. Zo'n ramp was het nou ook weer niet.

 De draad kwijt? Uit de rails geschoten? Controle verloren? Adem in, adem uit. Moet het weer? Heb dat gevoel de laatste tijd wel vaker. Probeer ik me die rust te gunnen en ga plat, dan slaap ik tegenwoordig ipv aan mijn adem toe te komen. Daal diep af en kan maar met moeite terugkeren. Rust levert het nauwelijks op.

Pech

 'Verheugen' is een te groot woord, maar ik had het volgen van de F1 vandaag wel ingepland. Start om 15:00 uur Britse tijd, dus 2 uur later hier op het scherm. Begint het eerst om 16:30 te onweren op een manier, dat het me verstandig leek om de Pc af te koppelen van stroom en internet. Als ik een uur of zo later alsnog de race probeer te volgen blijkt Verstappen in de eerste ronde van de baan te zijn getikt door z'n direct concurrent Hamilton. De eerste in de banden en naar het ziekenhuis. De tweede heeft nauwelijks schade, krijgt wat seconden tijdstraf, is verlost van zijn directe tegenstander, fierlefluit naar de overwinning en doet de puntenvoorsprong van Verstappen bijna teniet. Je zou toch bijna gaan denken ... Zoiets heeft Schumacher volgens mij ook eens geflikt.

 Ik neem aan, dat de 10 seconden tijdstraf nog een staartje krijgen, nu uit alle beelden blijkt, dat Hamilton gewoon heeft zitten klooien. Natuurlijk zijn de Nederlandse reacties weinig objectief, net zoals die van het Red Bull team, maar het is allemaal wel erg toevallig, dat het zo goed uitpakt voor de bedreigde wereldkampioen, als dit geen opzet is geweest.

Fata Morgana

 De klimaatheisa. Zijn we de afgelopen 1,5 jaar tot vervelends toe lastig gevallen door onbenullen, die de coronakaart tot op de laatste ml vaccin hebben uitgemolken, nu neemt het gebazel over het klimaat het over.  Mensen denken dat ze in 12 of 14 Europabrede wetten, waarvoor 12.000 pagina's tekst nodig zijn om die te omschrijven, het klimaat naar 's mensenshand kunnen zetten. Zo stoppen we de opwarming!!

 

 Het is blindelings met nergens op gebaseerde middelen, waarvan bovendien werking en gevolgen van die werking nauwelijks bekend zijn, pretenderen, dat het klimaat gestuurd kan worden. Dat lukt je misschien met het weer. Het klimaat is van andere orde van grootte.

 

 Dit wordt de zoveelste Europese duik in het diepe waarvan straks, ws als het te laat is, pas de gevolgen duidelijk worden. Waar dan het volgende megaplan tegenaan wordt gegooid om de zelfveroorzaakte ellende zoveel mogelijk te camoufleren. Maar ondertussen wel onvoorstelbare hoeveelheden geld uitgeven die voor een groot deel over de rug van de kleine man worden verworven, waar overheden tijdelijk mooie sier mee kunnen maken en de snelle jongens een dikke, wat vette boterham aan gaan verdienen.

 

 Voor de goede orde ... ik zeg niet, dat het klimaat niet veranderd. Dat verandert zelfs voortdurend maar dan op de geologische tijdschaal gezien. De mens overschat alleen zijn invloed daarop zowel in positieve als negatieve zin. De beste en enig werkbare oplossing is een gigantische reductie van de mensheid en complete vernietiging van bestaande infrastructuur. Kortom een ouderwets degelijke wereldoorlog, mondiaal. Dan kan de natuur zijn zaken naar eigen inzicht en in eigen beheer in alle rust afhandelen, zonder de irritante bemoeienis van de plaag die mensheid heet..

Uitgekakt?

 We kabbelen klampjes voort. Het tempo is er even uit. De tuin heeft een stapje terug gedaan. De plek is voor het moment door keukenactiviteit in beslag genomen. D'r borrelt vanalles in mijn hoofd zonder dat het concreet vorm wil krijgen. Misschien gaat dat vanmiddag lukken. De F1 is laat vandaag, wat me extra tijd laat.

 Ik loop maar wat te lullen. Het blog is het spoor bijster. De lijn is eruit. Het zat er aan te komen. Heeft nog best lang geduurd. De vrg is nu of het wederom een tijdelijke ontsporing betreft of dat het de vorm van een permanente staat aanneemt.

 

 Het leven heeft in feite zijn gangetje gevonden en daar zijn weinig spannende verhalen van te brouwen. Gelukkig ook niet veel ergernissen en al helemaal geen serieuze tegenslagen. Het nog aanwezige gepieker is lang en breed uitgekauwd. Oude balalast is nog steeds oude ballast en veel nieuws zit niet in de pijpleiding. Een bank, een tv en een bier zouden het plaatje van het huidige bestaan vervolmaken.

Gemis

 Zondag. Niks rustdag. Prutteldag. Jamdag. Vier soorten te gaan en een hoop geknoei met het ontpitten van de kersen. Had ooit zo'n handige ontpitter daarvoor. Gewoon een handding. Formaat knoflookpers. Geen idee waar het is gebleven. De keukenspullen zijn toch echt allemaal uit de dozen maar het ding ligt in geen enkele la. Ach ja.

Koopjes

 Frambozen, kersen (zure en gewone) en bosbessen (de échte!). Dagje markt. Mezelf werk bezorgd. 1, 1, 2, en 5 kilo. Mn voor het aanvullen van de jamvoorraad, die er dit jaar ineens snel doorheen is gegaan. Mocht ook wel na een jaar of 4-5. Van de bosbessen is ook sap de bedoeling voor een vitaminen-boost in de wintermndn. Een aanvulling op de vlierbessen, die we dit jaar ook weer hopen voldoende en zelfs meer te kunnen verzamelen. De sappan staat al op het vuur.

 

 Verder het steeds terugkerende riedeltje bij ons +/- maandelijks bezoek aan Sibiu. Hondenvoer bij Hornbach. Daar direct tegenover zit sindskort een Kaufland (Lidl-groep). Grote tent, uitgebreid assortiment maar helaas niet de dingen waarvoor we naar de andere kant van de stad in de Shopping City moeten zijn. Jammer. Dus ook vandaag naar de Auchan en Carrefour geweest, maar eerst natuurlijk geluncht.

 

 Op tijd terug thuis en eerst snapte ik niet hoe dat kon, omdat we met de markt in feite meer hebben gedaan dan anders. Maar het bloemenkoopseizoen is voorbij, tenminste Mariana's tuin zit vol, dus geen uren zoeken en wikken en wegen. Het was hondenvoer laden en wegwezen.

Heroverweging

 Een dag geen tuin en toch geleefd.

Nutteloos

 Wat maakt toch dat mensen onder zo ongeveer alle denkbare omstandigheden, slapen daar gelaten, met andere mensen willen kunnen lullen? Een multi-player was er allang, maar dan als externe toevoeging, een huid die je als het ware over het bestaande spel kunt heen trekken. Nu heeft ETS2 een eigen versie: Convoy. Je kunt groepjes vormen, open of besloten. Voorlopig voor max 8 personen tegelijkertijd. Kun je, zoals de naam al impliceert 'en group' ergens heen rijden. Update 1.41 en nog wat. Weer eentje die niet aan mij besteed is.

 Het heerlijke van het spel is net, dat je door niks en niemand gestoord op je relatieve dooie akkertje van A naar B rijdt. Iets aflevert, iets oplaadt en verder gaat naar C, etc. Geen gezeur of gezeik aan je kop, geen tegenstanders die verslagen moeten worden, niemand waar je rekening mee moet houden, geen stress.

 

 Vanmiddag ff geprobeerd wat het zou kunnen betekenen, als je je zo'n groepje aansluit. Behalve dat op de meeste groepen een slotje zat, begon direct het irritante scrollen van tekst in beeld en dat nog met geluid ook. Hier zit ik werkelijk niet op te wachten. Je zou het moeten kunnen uitschakelen. Misschien kan dat zelfs, maar dat is voor een andere keer.

Overlast

 Limburg en het klimaat. Overstromingen van Maas en Roer. En natuurlijk wordt daar de klimaatheisa met de haren bijgesleept, net als bij iedere pseudo-extremiteit vergeleken met niet meer dan dik honderd jaar regelmatige registratie. Het klimaat heeft een heel wat langere adem beste mensen. Blijkbaar heeft ook het klimaatwicht Greta haar vet over de situatie kunnen spuien. En de onnozele hals Timmermans zag het ongetwijfeld als koren op de molen van zijn a.s. door het Europees parlement te jagen 12.000 pagina's nwe wetteksten. Wie gaat dat allemaal lezen en waar zitten de adders weggestopt?

 Vooropgezet dat het allesbehalve leuk is als je huis onder water staat, het een ramp voor de familie en vrienden is als er doden vallen en de schade schrikbarend is (mn Duitsland), is en blijft het uitzonderlijk natuurgeweld waar op de keper beschouwd de mens voor een groot deel verantwoordelijk gehouden kan worden, maar dan niet via het klimaat maar domweg vanwege ingrepen in de natuur. Dit is niet de eerste keer. Zaken als kanalisatie, bebouwen van oude riviermeanders en uiterwaarden, ontbossing, verstedelijking, etc. Het water kan vaak al bij een stevige plensbui niet op een goede manier wegkomen, laat staan als de omstandigheden samen tegenwerken en het zo uit de klauwen loopt als de afgelopen dagen.

 Het klimaatgejank zal bij iedere gelegenheid ophuilen en breed uitgemeten worden. De Europese mens moet de gewenste kant op gemasseerd worden en het spel is al een tijdje geleden begonnen. Zg leiding geven aan Europa maar te dom om te poepen. Frans neem nog een taartje!

Hikje?

 Vanochtend pas om half acht ipv zes uur wakker. De boel een beetje overdreven de afgelopene dagen? Een pas op de plaats? Tempo is er ff uit na de koffie-shock van gisteren. Wil wel door, geef me zelfs niet de tijd om het blog fatsoenlijk bij te werken, en sukkel uiteindelijk een beetje door de dag heen om vervolgens in de avond geen zin te hebben om de blog-invallen verder uit te werken. Vandaag maar ff vrijwillig gas terug nemen. Huis en leven terug in het gareel brengen.

Wintervoorraad

 Aardappels gerooid. Genoeg voor wel twee winters en dat dank een 30-tal pootaardappelen, waar je geen fatsoenlijke stamppot van had kunnen maken. Rode, gele en gewone aardappelen, die laatsten werden oa aangeprezen met 'hoge opbrengst'. Nou, die opbrengst liet het tov die andere twee soorten mooi afweten. Maar goed ook, anders hadden we nog meer teveel gehad.

 Perceel leeg. Schoonmaakwerk te doen en iets van een nateelt misschien? Of leggen we er een lap worteldoek overheen. Gisteren al even mee bezig geweest en ik ben er nog niet uit wat het gaat worden.

Gevoelig ...

Rare reactie van Rutte. Dit staat er in de motie: 'constaterende dat het kabinet heeft beaamd dat in de beleidsstrategie met betrekking tot corona is gekozen voor het ‘gecontroleerd laten uitrazen’ van het virus: constaterende dat ‘gecontroleerd laten uitrazen’ betekent dat het virus zich dient te kunnen verspreiden zolang als de IC-capaciteit dit toelaat, met groepsimmuniteit als bijgevolg; constaterende dat niet het zoveel mogelijk indammen en het voorkómen van besmettingen het doel van de beleidsstrategie is; (...) roept de regering op met deze strategie te breken,' Waarom moet je daar nou gekwetst over doen, hij had gewoon kunnen zeggen dat dat niet de strategie was. Maar misschien had hij dan de vraag gekregen wat de strategie dan wel de hele tijd was.

grietmetgroenefiets | 15-07-21 | 10:58 | 2

 

 99.7% overleeft covid. Een steeds groter wordend deel van die 99.7% was toen ze besmet werden 2x gevaccineerd. Dus. Wat is eigenlijk het grote bezwaar tegen het virus (gecontroleerd) laten uitrazen? Waarom niet, zoals bij de griep, kwetsbare groepen extra in de gaten houden en de rest behandelen as ze ernstige klachten krijgen. Hiermee bijvorbeeld: www.isala.nl/nieuws/hydroxychloroquin... Dat het vaccin, waarvan we de langetermijngevolgen niet kennen, besmettingen niet lijkt te voorkomen, zou de discussie moeten verplaatsen of verbreden; dat het desondanks alleen maar over derde (of doorlopende) vaccinaties, vaccinatiepaspoorten en nieuwe lockdowns gaat is op zijn minst vreemd.

beetje.jammer.dit | 15-07-21 | 10:45 | 5

 

 Nu ik het filmpje nog eesn heb gezien heb ik wel moeite met Rutte's verhaal over vaccinaties bij jongeren organiseren. Eigenlijk zegt hij met andere woorden: we hebben jongeren eringeluisd om zich te laten vaccineren, want we waren bang dat ze dat niet gingen doen. Dat was een risicovolle keuze... Het lijkt me toch dat je als je zo'n strategie kiest en het verkeerd uitpakt dat je dan verantwoordelijkheid moet nemen. Want dit hadden onze OMT experts ze natuurljik wel duidelijk moeten kunnen maken. Want voor elke scheet ging men terug naar het OMT, maar dit was een beleidskeuze. Gemaakt door Rutte en De Jonge. Twee alfa's zonder enige wetenschappelijke kennis. Met z'n ventilators. Die gasten denken echt dat de bevolking volslagen achterlijk is.

BBRDWR | 15-07-21 | 11:06

 

 Ik vindt wel dat een politicus met integriteit en eergevoel uit zichzelf zou concluderen dat hij verantwoordelijk is geweest voor zwaar mismanagement van deze crisis en dat onder zijn watch dus 30.000 mensen mede daardoor zijn overleden. Iemand als Wim Kok trad voor minder af. Rutte niet, hij redeneert als een typische manager: “niemand is geholpen bij mijn vertrek”. Maar daar gaat het ook niet om Hr Rutte. U was verantwoordelijk. U heeft uw best gedaan maar desalnietemin is het een catastrofe geworden. Dus u moet aftreden en het landsbestuur aan anderen overlaten. Lekker een paar jaar als fractievoorzitter in de kamer.

Cherokee | 15-07-21 | 10:35

Prut

 Vanwege de afwezigheid van de koffiemachine weer terug gevallen op de aloude moka en apart opgeklopte warme melk. Integenstelling tot de inmiddels prettig ingesleten gewoonte van een druk op de knop en er verder niet bij te hoeven zijn, is het nu oppassen geblazen zowel voor de temperatuur van de melk als het opborrelen van de koffie in de moka. Bij dat laatste ging vandaag iets mis, goed mis.

 

 Melk kloppend en met een scheef oog de moka in de gaten houdend viel me op dat de koffiestroom wel wilde beginnen maar ook vrijwel direct weer stopte. Raar. Alsof het ding verstopt was. Wat kan daar verstopt raken? Ochtend, nog koffieloos dus niet de snelste schakelingen onder het schedeldak.

 

 Voor ik op het idee kwam om het vuur onder het ding uit te zetten, ontplofte de moka zowat en spoot zijn hele inhoud aan koffieprut en water door/over de halve keuken uit. In een reflex sprong ik naar achteren en zag tegelijkertijd de oorzaak van het euvel. Het metalen filter, dat de gemalen koffie hoort af te sluiten lag op het aanrecht ipv dat het in de moka zat. Lekker .... Wat een zooi. Wat een onnodig extra werk. En dat vóór de koffie!

Gered!

 Nu waren de Duvels op z'n plek geweest. Gata! Pronto. Finito. Done. Was ik de rest van de dag jolig maar verder nutteloos geweest. Het laatste reeds bewerkte perceel terug veroverd op het onkruid. Nu verder met minder overwoekerde plekken en paden. Een berg meer dan meterlang onkruid kan naar de composthoop. Vrg me af hoelang het duurt voordat het spul verteerd is. Zal meer dan een jaartje kosten.

 Kreeg gisteren de neiging om als tussendoortje de aardappels te rooien. Dat niet gedaan maar het is dus wel de tijd om de vroege en mediumvroege patatten uit de grond te halen. Ik heb het gecheckt. Leuk werkje. Oogsten. Graaien. Benieuwd hoeveel het gaat opleveren. Probleempje is, dat weer een perceel vrijkomt waar het onkruid zijn gaan zal gaan, als ik er niet op tijd bij ben. Ik moet daar iets mee. Worteldoek? Stro heeft geen zin. Misschien een laag tuinaard? Een groenbemester? Moet je weer oppassen op de vruchtwisseling. Ach, eerst die aardappelen maar eens uit de grond halen.

Vintage

 De aalbessen vandaag verwerkt tot gelei en jam. Meer zat er niet in. Wel sap gemaakt, maar dat was de basis voor de gelei. Je hangt dan wat in de keuken rond te hangen in afwachting van het aan de kook komen van het sap resp. de bessen. Suiker erbij en een extra geleermiddel om de hoeveelheid suiker te kunnen halveren.

 

 De potten steriliseer ik tegenwoordig een minuut of tien in de oven op 120ºC. Het is allemaal schoon weg gezet met de deksel erop. Geen mogelijkheid van vuiligheid binnenin. Twijfel ik, dan gaan ze eerst door een sodabad. Bij jam en zo lijkt me dat teveel van het goede.

 

 Vier kwartliterpotten van elke versie. Het teveel, beter iets teveel dan net te weinig voor pot vier, in een tweetal kommetjes gedaan en in de koelkast gezet na afkoelen. Morgen de smaak en consistentie checken. Smaak vanmiddag al voorgeproefd. Een bijna vergeten smaak. Moet decennia geleden zijn, dat ik de laatste keer zwarte bessen anders dan als crême de cassis in witte wijn heb geproefd.

Gewichtig

 Het heeft wat jaartjes geduurd, maar ik ben terug op mijn Franse eetpatroon. Weg met de regelmaat, een en al onregelmatigheid, eten wanneer je trek hebt. Weg met de meerdere maaltijden per dag, overmatige vleeshoeveelheden en standaard een halve ltr soep. Eerst denk je dat het netjes en misschien wel goed is om enige regelmaat aan te brengen. Maar met het klimmen der kilo's waren d'r al snel twijfels.

 

 Iets van regelmaat is nog wel gebleven. Eénmaal per dag een goede maaltijd. Òf met de lunch, of 's avonds. Ontbijt enkel koffie en de derde maaltijd een hapje van het een of ander. Nu bijna een jaar toegepast en eindelijk zijn die overtollige kilo's eraf. Ook bij Mariana begint het vruchten af te werpen. Zij had sinds de trouwerij aardig wat extra reserves opgebouwd. Een deel van de in die tijd gekochte kleren kunnen inmiddels weer gedragen worden.

 Voordeel van een dergelijk ritme, is dat je ook 'ns wat extra's tussendoor kunt nemen, zonder dat dat direct in vetvorm wordt opgeslagen. Terug bij 'Af' en daar graag blijven ook.

Naturel

 De schaapskazen, of wat het moet worden, liggen nu twee weken te rijpen. Drie zijn van een soort paraffine-laag voorzien. Was bij het aanbrengen al iets, waarvan ik dacht, dat het beter moest kunnen. Uiteindelijk beschermen ze ook niet voor 100% tegen schimmel. Nadeeltje extra: de schimmel zit onder de paraffine-laag en kan alleen verwijderd worden als ik de laag doorbreek of helemaal weghaal.

 Het vierde, onbehandelde kaasje heeft inmiddels een mooie natuurlijke buitenkant. Het is ff de schimmel bijhouden, met pekel verwijderen maar een volgende keer zeker geen paraffine meer. Misschien dat ik die coating uit Nederland nog ga proberen, maar zonder kan dus ook heel goed. Misschien is het zelfs beter. Die hele coating is meer tegen het te snelle vochtverlies dan het voorkomen van schimmel.

 

 Begin langzamerhand nieuwsgierig te worden naar het resultaat van het rijpingsproces. Nog twee weken te gaan en dan kunnen we stapsgewijs bepalen welke rijpingsgraad ons qua smaak het beste aanstaat.

Laatste

 De Duvels kunnen koud gezet, als ik ze nog had gehad. Nadat Mariana onbedoeld de ene had genomen, heb ik een dag of wat later die ander opengetrokken zonder aan het tuindoel voldaan te hebben. Maar het eind van het onmogelijke perceeltje komt in zicht. Moeilijk voorstelbaar wat van die 10-12 m2 aan onkruid af komt. De knoflook is daarbij gesneuveld. Het verschil met het onkruid was te minimaal. De rode bieten heb ik weten te redden. Nu is het aan de bieten om van die ielige achtergebleven, door het onkruid overwoekerde toestand nog iets eetbaars te produceren.

 Zo straks het laatste stuk en dan heb ik een kleine kuub aan onkruid. En die Duvels .... het onkruid in de rest van de tuin heeft natuurlijk geen pauze ingelast. We kunnen rustig door naar het volgens woekerdeel, maar het is overzichtelijker, geen jungle toestanden meer. Wat schoon was gemaakt, heb ik ook schoon weten te houden. De kas lonkt. Nog eventjes en dan kan ook daar aan de finale worden begonnen.

Gevogelte

 Vogeltje foetsch. Voor zevenen zat ie nog netjes in de doos, een uur later had hij/zij wederom de vleugeltjes genomen. Dom beest. Uit het nest vallen of proberen te vliegen als dat in feite nog niet kan. Het heeft het geluk gehad, dat wij het ding eerder vonden dan een van de honden of katten. maar ja, als het niet in de doos wil blijven zitten, wordt het wel erg ingewikkeld. Heb het gisterochtend al een keer uit de bek van Mopke moeten halen.

 Een kuiken, net uit het ei, zet je een bak met hardgekookt ei of iets anders voor z'n neus en het diertje pikt er lustig op los. De meeste andere vogeljonkies willen gevoerd worden, zo ook deze. Blijf dan in het nest, sukkel. De ouders vliegen hier rond en proberen het jong zo goed en zo kwaad als het gaat van wurmpies en ander eetbaars te voorzien. Maar nu .... waar is het ding? 

 Zo'n klein, donkergrijs, pluizig bolletje is nou niet bepaald een kleurrijke papagaai. Straks nog een keer kijken maar ik vrees, dat Mopke 'm eerder heeft dan ik, als ik de honden de binnenplaats op laat.

Bessen

 Na de peulen een tweede oogst die in kilo's gemeten mag worden. De aalbessen. De zwarte. De rode hebben het bij een half soepkommetje gehouden. Oogsten, na het groeien en bloeien (muv het onkruid!!) de tweede tuinbezigheid waar ik met plezier mee bezig ben. Lang geleden dat ik zwarte aalbessen of aalbessen überhaupt geplukt heb. Gold voor de kruisbessen trouwens ook.

 Nu bedenken wat ik ermee ga doen. Jam is één. En dan? Gelei? Kan ook. En sap natuurlijk. Voor alledrie is de hoeveelheid niet genoeg. Hoewel, morgen wegen. Met meer dan 3,5 kilo kan ik een hoop kanten op.

 Ik kan niet zeggen, dat ik zin in het kokkerellen heb. Verwacht dat dat morgen vanzelf komt.

Betrouwbaarheid

 Wederom een prachtige dag. De zomer werkt aan image-verbetering. Het weer schijnt bovendien te stabiliseren. Voorspellingen klaren verder op. Weer een week ipv nog maar twee dagen uitgebreid zon voor de boeg. Als ik dan aan die berg aarde achter in de tuin denk, breekt me het zweet al typende uit.

 

 Zin in een rondje tuin na de tweede, zelfgemaakte koffie-verkeerd. Machine staat voor de tweede keer in korte tijd klaar voor verzending naar het centrale servicepunt. Voor de zekerheid maar onderdelen vervangen na een x-aantal koppen koffie oogt misschien als geldklopperij. Een service/revisie-check die als enig resultaat oplevert, dat niks aan de hand is en vervolgens bij terugkeer direct met problemen begint is het ook niet. Het ding heeft in iets van 4 jaar 10K koffie afgeleverd. Hoe moet je dat vergelijken met de km-stand van een auto? 100K, 250K? Bij een auto vervang je ook het liefst voordat er problemen optreden zoals laatste, dat je midden in Sibiu staat en letterlijk geen kant meer op kunt.

 Als vandaag dan ook de ruitenwissermotor wel via de juiste koerier weet te arriveren, kunnen we weer een stuk vooruit qua voorruit. Zo zonder regen maakt het niks uit, maar dat zal geen mndn duren.

Viraal_81

 Daar gaan we dan. Het eerste schaap is over de dam. Weg vrijwilligheid, totale overheidscontrole. In Frankrijk vanaf 1 augustus de coronapas verplicht, zelfs als je naar je stamcafé wilt. Macron wil naar 100% dekkingsgraad. Testen niet meer gratis, etc. Benieuwd hoe de Fransen hierop reageren. En nog meer benieuwd of dit het begin van een olievlek is. Europa, dictatuur onder het mom van democratie.

Twijfelgeval

 Vanavond voor het eerst sinds ik weet ff niet meer hoelang, was het de laatste of de voorlaatste kerst dat we ineens niet meer welkom waren (?), Mariana's oud-collega en vrouw van de aannemer getroffen. Op uitnodiging. De eerste indruk viel me mee. Een gespierde spijker kan nog een hoop afvallen en toch redelijk hetzelfde uitzien. Haargroei was er weer een beetje en ook d'r kwebbel had niks aan drukte ingeboet. Zitten bleek in de loop van de korte avond een probleem en ook de reden om het bezoekje af te sluiten.

 Het verhaal tot op heden moet ik nog van Mariana krijgen, dat klonk me weinig goed in de oren, zonder er veel van te verstaan. Maar goed. Ze keert een beetje terug onder de mensen, dat alleen is al een vooruitgang. Verder is en blijft kanker en kankerbestrijding een ramp voor het lichaam.

Positievetje

 Het ging weer op z'n Roemeens, maar de aarde om de bak van de kas te vullen is gearriveerd en ligt waar ie moet liggen: naast de bak. Erin was natuurlijk nog net ietsje mooier geweest maar dan had het moeten gebeuren voordat het fundament opgetrokken was. Het is goed zo. Een beetje werk mag ik er nog wel aan hebben. Wacht, ik ga even mijn mond spoelen.

 Op z'n Roemeens dus. Al mndn bezig met de zoektocht naar de goede grond, om die in voldoende hoeveelheid op de juiste plek te krijgen en dan is er dat veelbelovende telefoontje en vrg je of het over twee dagen kan vanwege enkel noodzakelijke voorbereidingen. Een paar uur later gaat de telefoon nog een keer met de mededeling dat hij en het er aan komt.... Ach ja, wennen zal ik er wel nooit aan.

 De eerste indruk is 'goed spul'. Enige minpuntje zijn de nodige kluiten die met gemaak voor rotsblokken kunnen doorgaan. Mag hopen dat die klein te krijgen zijn en zich vervolgens als normale grond gedragen.

Vervoer

 De ene koerier staat zonder vooroverleg aan mijn deur om de koffiemachine (weer) op te halen, de andere koerier belt om te zeggen, dat Coves niet onder zijn bezorgingsbereik valt. Twee keer schouder ophalen. Twee keer niet mijn pakkie an. Alsof ik de koffiemachine hier al dagen ingepakt heb staan voor transport of naar Sighisoara of zelfs Mûres ga rijden om iets op te halen. Overleg en coördinatie, ondanks al die moderne middelen haperen die toestanden met regelmaat.

 

 Bel of stuur een bericht, zonder tegenbericht geen actie ondernemen. En dat iemand belt om te zeggen, dat hij niet in Coves bezorgt, is helemaal van de dolle. Het zal mij een worst wezen. Adres is bij de aankoop een vereiste, dus als dat ergens fout gaat corrigeer het dan. Geen idee over hoeveel schijven zo'n online bestelling gaat van een soort marktplaatswebsite voor auto-onderdelen. Baia Mare is een klere end weg maar dat is Boekarest ook en daar vandaan arriveert het bestelde spul soms binnen 24 uur. Bij de ruitenwissermotor naderen we de week inmiddels. En één fout krijgt vaak gezelschap. Ik begin voor erger te vrezen.

Ciao

 Nog drie dagen en ik mag het Italiaanse interesse definitief tot het verleden rekenen, denk ik. Een mnd is het dan dat de laatste keer uit die hoek op het blog is gekeken. Uitgekeken, dus. Ik kan me er vanalles bij voorstellen. Het gewone leven is geen zak an tenslotte en om dan ook nog eens over het geworstel ermee door een ander te lezen, is in feite een rare bezigheid. Trending zal ik ook nooit worden. Mis de neppe uitstraling van een 'influencer'. Een typisch fenomeen, dat mensen achter mensen aan lopen (volgers) die je een wereld voorspiegelen waar het geconstrueerde van af spat. Maar ja, het is in ieder geval niet meer van hetzelfde van wat je al hebt.

 

 Kortom we duikelen deze mnd van dik 2000 naar iets van 600 pageviews naar beneden. Terug met beide beentjes op de grond.

Terugkomst

 Tegen middernacht was ik eindelijk weer een beetje mens. Beroerde timing. Gelukkig niet direct barstend van de energie en een goede nacht met werkelijke rust achter de rug. In al het gedroom vannacht is me opgevallen, dat de kaas mijn droomwereld heeft betreden. Nw element in het leven, nw in de nacht. Of, en zo ja welke betekenis ik daar aan moeten hechten zou ik niet weten. Niet direct van belang ook. Het is een prachtige dag en de duffe afkeer van activiteit is tot hanteerbaar ongemaak gezakt. De tuin roept alweer en ik ga daar zo een paar uur aan toegeven. Daarna zie ik de rest van de dag wel. Lijkt me stug, dat ik het bed weet te omzeilen, maar wie weet.

Doods

 Weer een dag verkloot. Een zondag heeft vaak al iets hangerigs. Als je jezelf meer dweil dan mens voelt, is d'r helemaal niks aan. Mag hopen, dat hier binnenkort paal en perk aan gesteld wordt. Het was al een ramperig jaar, het hoeft niet op de spits gedreven te worden.

 

 Het totale desinteresse om iets aan te pakken is het ergste. De situatie, dat ik aangeduwd moet worden, is me bekend. Dit is een slag erger. Het idee om iets aan te pakken staat me niet alleen tegen, het is ook een en al sloomheid, dufheid en een algeheel leeggetrokken gevoel. Het geloof, dat ik iets langer dan een paar minuten kan volhouden, ontbreekt. Een schroevendraaier optillen is als idee al vermoeiend.

 Gelukkig verdwijnt de mentale afkeer en het fysieke onvermogen ook weer. Ineens kan het dan weer. Eerst voor een korte tijd, maar al snel voor steeds langere perioden. Wonderlijk heen en weer gezwalk.

Slaperig

 Nav de 'ingedroogde herinneringen' bedacht ik me, dat ik geen autobiografische aspiraties heb anders dan de waan van de dag. Ben ook geen liefhebber van autobiografieën. Zelfpijperij op papier. Een biografie zou nog kunnen. Ook die laat ik vrijwel altijd links liggen als ik in een boekenwinkel loop te neuzen. Mijn stukjes komen letterlijk en figuurlijk ter plekke tot stand. Ik 'schrijf' in het moment.

 

 Momenten die aardig wisselend zijn en vandaag is het weer niks. Minder dan gisteren. Het meest irritante van dit ge-'op en neer' is dat het iedere keer weer mijn motivatie om bezig te zijn weet te slopen. Enkel slapen zit er in eerste instantie nog in. Dat heb ik vanochtend alweer drie uur extra gedaan. Had van de week ff het idee dat de siësta's krompen maar dat is niet van lange duur geweest.

 Ga me vandaag buigen over een soort scenario-beschrijving van de hele heisa en dat vertalen. Kan ik dat morgen de huisarts onder zijn neus duwen ipv het verhaal in Engels en Frans over de bühne proberen te laten komen. Zien wat het nu weer gaat opleveren.

Energiegebrek

  Een dag van klusjes en dutjes. Ongeveer 2:1. Twee klusjes, een dutje. Een variant op twee stappen vooruit en een terug. Maar bezig geweest, niet mopperen kortom. Ondertussen weer moe. Dat wordt op bed de hondenronde afwachten. Dit soort dagen moet geen gewoonte worden.

Rustdag?

 Latertje. Weekend, zullen we maar zeggen. Wederom een prachtige dag. De weersvoorspelling houdt voorlopig woord.Van allerhand verschillende en niet te combineren dingen van  plan. Zien wat het wordt. Voel wel wat voor dat boek onder de parasol, maar of ik daar de rust voor heb? Voor een paar uur onkruid trekken in de tuin is het in feite al te laat. De ochtendsessie heb ik verslapen. Daar kan ik me beter na zessen over buigen.

 Ik kan zo wel de aardbeien achter de vodden aan zitten. De afgelopen tijd zijn er diverse veelbelovende bloempjes zichtbaar geweest maar ik zie nog steeds geen massaal rode verkleuring. Ik word op de folter gespannen. Pestdingen. De augurken doen het daarvoor heel veelbelovend. Van de tweede zaaironde zijn de meesten opgekomen, zodat er een gewenst vol perceel in het vooruitzicht ligt. Het verschil in grote tussen de eerste en tweede ronde is groot. Ik hoop, ga er van uit, dat dat verschil voor een groot deel zal worden ingelopen.

 

 Hoe een tuin je bezig kan houden. Ook als niet alles meezit zijn er delen, die wel doen wat ze gedacht waren te doen. Eilandjes van voldoening. Het lijkt het leven wel.

Opgedroogd?

 Een eind weg schrijven zou ik nu wel willen. Van de hak op de tak associëren. Van het een naar het ander of natuurlijk iets met een lijn erin. Waar bij menig schrijver het ene na het andere boek uit de computer rolt, ontbreekt het mij aan inspiratie. Het lijkt er meer op, dat de bodem van mijn inspiratiebron zichtbaar begint te worden. Het is meer schrapen dan scheppen.

 Nu ben ik om te beginnen geen schrijver, voel het ook niet zo, maar schrijven wil ik wel, dat is namelijk een erg prettige bezigheid. Beetje op die toetsen rammelen, opslaan en publiceren. Dat laatste is een groot woord voor het op het internet gooien van het woordbreisel. Dat ik op het ogenblik nauwelijks iets meemaak zou je als oorzaak kunnen zien, terwijl het net een reden zou moeten zijn voor alles wat in mijn grijze massa ligt opgeslagen aan dromen, gedachten, fantasiën, bedenksels, overwegingen, etc om in beweging te komen, het voetlicht op te zoeken. Helaas is het schraalhans. Vrees voor de spotlights? Alles een beetje tè zorgvuldig opgeborgen cq weggestopt? Ik vrg het me weleens af.

 Als ik het van mijn herinneringen moet hebben, mag ik die eerst wel opweken. Ingedroogde herinneringen. Nemen minder plaats in beslag. Ik zou me er toe in staat achten. Voorbij is voorbij, geweest is geweest. Maar dan hebben of hadden we altijd nog zoiets als fantasie. Waar is die gebleven? Verleerd? Kan dat? Wat een vrgn allemaal. Misschien eens mee bezig zijn.

Viraal_80

 De deur is in Nederland ff op een kier geweest en nu wordt ie weer met kracht dichtgeslagen. Het voorspelt weinig goeds voor het najaar. Ik kan me beter met de situatie hier bezig houden. De informatievoorziening in Nederland lijkt met regelmaat op een circus, hier daarentegen is het zoeken, navragen en inschatten.

 

 Voor hier geldt meer het algemene verhaal. Zoals van de week gezegd werd, dat de vaccinatie ws voor een veel langere periode beschermt. En net vandaag of gisteren krijg je de verhalen over een derde inenting vanwege het extra beschermende effect. Extra beschermen als het ws sowieso voor veel langer lijkt te beschermen???? De farmaceuten weten niet wat ze willen of hebben ze zulke voorraden geproduceerd, dat ze niet weten hoe het kwijt te raken?

 Zo zijn er nog steeds tegenstrijdige verhalen over vrijwel alle facetten van deze vaccins en het hele vaccineringscircus. Het blijft moeilijk inschatten wat de feitelijke waarde van deze hele heisa is, nog afgezien van de vrgtkns bij de centrale registratie.

Opgebruikt

 Doorgezet en afgeknapt. Drie-en-een-halfuur bezig, van inspanning geen sprake, en twee uur van de wereld. Moe? Nee, het is meer dat bezigheden me in recordtempo weten te vermoeien. En dan heb ik het niet over houthakken of greppels graven. Gewoon maaien met een bosmaaier, hetgeen betekent dat je een apparaat van links naar rechts bijna over de grond beweegt en ook weer terug. Bepaald geen slopende bezigheid en zeker niet als je het krap 45 minuten doet. Ik heb dat wel eens hele dagen gedaan en dat in de volle zon.

 Als afronding een grote kom peulen geplukt. Weer dik een half uur bezig maar nu helemaal absoluut inspanningsvrij. En toch, toch om half elf afgebrand. Op mijn wenkbrauwen ging het. Daar is geen lol aan en dus maar weer plat. Druk gedroomd. Geëindigd met mijn eerste vlam. Een vlam op afstand. Geen terug in de tijd maar +/- nu, kortom op leeftijd, maar goed geconserveerd, die me gerust probeerde te stellen, dat nu alles in orde komt .... Wat daar in orde ging komen werd mij niet duidelijk.

Zomerdienst

 Eindelijk ontstaat er iets als een zomerschema. 's Morgens tuin, 's avonds tuin en tussendoor het huishouden en ander klussen. Bovendien maken we van het 'iedere dag iets' de variant 'iedere dag naast de tuin iets anders'. Zometeen beginnen met in de maai-outfit kruipen en een goed uur lawaai maken. Het is een ander, vele malen prettiger zicht nu het veelal ruim twee meter hoge onkruid is gekortwiekt tot op een cm of 20. Het is dan wel geen deel van de tuin, maar de eigenaar zal het verder een worst wezen. Zij woont een paar huizen verderop en kijkt over andere velden uit.

 Het was ff wachten totdat het gras was gemaaid om te weten welk deel, vergeven oa van brandnetels zou blijven staan. Nu heb ik weer weids zicht en geen onkruidmuur waar ik al werkende in de tuin tegenaan kijk. Vandaag verder op eigen terrein. Het onkruid doet niet aan pauzes of vakantie. De groentes zouden moeten groeien in het tempo van het onkruid. Dan zou ik inmiddels basketbal-grote kolen kunnen hebben en al 3x menig kilo aardbeien hebben kunnen plukken. De enige groente die daar een beetje meehoudt zijn de peulen. Die moet ik vandaag niet vergeten, ander kan ik er beter erwten van laten worden.

 Gisteren ook de eerste opbrengst van de beide kruisbesstruiken geoogst. Ik tel die ene bes van vorig jaar maar ff niet mee. Het is net iets meer dan nodig om een holle kies te vullen. Ook maar eens achteraan  hoe die behandeld wensen te worden. De struikjes groeien nu ook voor het eerste sinds twee jaar. De bessen zouden groter mogen. Het lijken nu qua formaat eerder witte aalbessen. Als ik de hoeveelheid vergelijk met de uitbundigheid van de zwarte aalbessen aan de betreffende struiken, die op hetzelfde moment zijn geplant, zou ik me als kruisbes schamen. Van de voor mij minst interessante bes ga ik de grootste opbrengst krijgen .....

PRV

 Over doden niks dan goeds, zegt men in het algemeen. Schijnbaar kan deze zegswijze opgerekt worden tot slachtoffers van een aanslag, die net niet zijn gaan hemelen of in dit geval eerder hellen. De beste man die in A'dam onlangs is neergeschoten was volgens mij nou niet bepaald de populairste peer, die er te vinden was. Zelden zo'n met zichzelf ingenomen kwast meegemaakt. Denken overal verstand van te hebben, het altijd beter menen te weten, etc. Maar ineens blijkt het een baken van rechtvaardigheid te zijn, een rots in de Neerlands criminele branding. Zo lust ik er nog wel een paar.

 Afgezien van het feit dat een ander het leven nemen of proberen te nemen volstrekt ontoelaatbaar is, heb ik me in dit geval enkel verbaasd over het feit, dat het niet eerder is gebeurd. Zijn banden met de onderwereld waren bekend en berucht. Beveiligd wilde hij niet worden. Zijn mond houden of uit de publiciteit blijven ook niet.

 D'r zit toch een stevig scheut 'Eigen schuld, dikke bult' in dit verhaal. Toegeven en wegduiken voor het criminele circuit is natuurlijk ook niet de bedoeling. Maar daar hebben ze een heel apparaat blauw voor, die zich misschien eindelijk iets meer moeten inspannen bij de boevenjacht ipv info doorspelen naar de onderwereld of overtreders van de avondklok opjagen.

 Update (11-07-2021): "Hij ging in een paar kogels van luis in de pels naar heilige." (Feynman, GS, 10-07-21)

 

 Update (15-07-2021): Overleden.

Pasvorm

 Drie uur lopen kloten om het pop-up mechanisme van een autosleutel te vervangen. Een hele tijd geleden een soort demo-model van de dealer gekregen, omdat hij het maken van een nwe sleutel, alleen omdat dat mechanisme was gebroken, belachelijk duur vond. Sympathiek gebaar, maar de man kent duidelijk de variatie in de desbetreffende mechanismen van z'n eigen merk niet.

 Om te beginnen al een hele tijd moeten pielen, ondanks ondersteuning via YT om de sleutel open te krijgen. Nadat die horde was genomen, na 10x op en neer lopen naar het gereedschapshok, moest het pop-up systeempje van het demo-model overgezet worden naar de betroffen sleutel. Een hoop gedoe met een combi van 3 onderdelen waarvan eentje 'n veer. Ik zag de bui al hangen, maar de veer gaf wonderwel weinig problemen.

 Mis ging het bij de voet van de sleutelbaard waarin de veer zat. Eenmaal in elkaar gezet wilde die sleutelbaard niet op ploppen als je op het daarvoor bestemde knopje drukte. Na diverse her-demontages bleek dat een ingefreesde rand van het demo-onderdeel een net iets kleinere doorsnee had dan het origineel en daardoor niet paste op de verhoging in het omhulsel van de sleutel, waarover die moest draaien bij een druk op de 'pop-up'- knop. Ik denk nog geen halve mm maar hard plastic enerzijds en metaal anderzijds. Nog wel geprobeerd iets van het plastic weg te krabben.

 Uiteindelijk deed het pop-up mechanisme het weer redelijk maar wilden de beide helften van het sleutelomhulsel niet meer lekker sluiten. Geen zin meer om daarvoor de boel nog weer een keer uit elkaar te halen. Een nieuw omhulsel met oude printplaat en sleutelbaard schijnt iets van 2 tientjes te kosten. Had ik mooi iets zinnigers kunnen doen vanmiddag.

Ontluistering?

 Een schep er boven op vandaag. Dat is de bedoeling. Prachtige dag wederom. Je zou er zo vakantiekriebels van kunnen krijgen. In dat speciale mediterrane ochtendlicht, de frisheid van de nacht vermengd met de warmte van de zon een ontbijt op een terras. Natuurlijk de melk-met-koffie, verse broodjes, boter, alleen in de vakanties boter, en liefst kaas, maar jam mag ook. Glaasje verse jus en wat vers fruit. Een zware terrasdag voor de boeg verlangt een stevig ontbijt.

 Ik hoef maar een fractie van een seconde stil te staan bij de heisa die reizen vandaag de dag met zich mee brengt en het aantrekkelijke plaatje valt in duizende stukjes uit elkaar. De lol, de onbevangenheid is weg. Vakantie verwordt zo tot een must waar je een aardig berg flauwekul voor over moet hebben. Niet aan mij besteed. Als het moet, dan moet, maar vakantie moet niet. Dan maar de maaier gepakt en in de tuin te keer gaan wat al dagen geleden had gemoeten. 'Moeten, moeten, moeten', ik moet daar eens van af, geloof ik. Ik zou ook onder mijn eigen parasol met een zelf ingeschonken glaasje koude witte wijn in een boek kunnen wegdromen.

Conserveren

 'Op stoom' is teveel gezegd, maar we komen weer op tempo. Had na de maaltijd nog de tuin in willen gaan. Het leek me bij nader inzien slimmer om niet direct te willen overdrijven. Hoe verre de feitelijkheid voor mijn gevoel ook van overdrijving verwijderd was. Daarvoor het internet afgestruind naar info over kaas maken van schapenmelk. En dan niet de zg 'verse kaas' maar kaas die moet liggen rijpen. Duidelijk minder voor de hand liggend dan voor de versie van de koe.

 Inmiddels zijn me wel wat verschillen duidelijk geworden. Je hebt maar de helft van de melk nodig om een kilo kaas te maken èn de wrongel hoeft maar één keer gewassen te worden. Voor de rest allemaal procedure dingetjes. Alles bij elkaar is het dan misschien een simpel proces, d'r komt genoeg bij kijken.

 Vandaag mijn eerste probeersels 'gecoat' maar wat ik daarvoor had aangeschaft, is het duidelijk niet. Dat was direct duidelijk toen ik het spul zag. Gewoon een soort was, zeg kaarsenvet. Nadeeltje van bestellen op vreemdtalige websites. Roemeense website, zelfs amazon.bieden enkel die wasversie aan. Dan moet het spul dus weer uit Nederland of België komen. Het is niet de stroop (al zelf gemaakt), hagelslag of drop maar kaascoating, die ik uit de Lage Landen aangevoerd moet zien te krijgen.