Een welverdiende pas op de plaats. Hoewel links en rechts wat kraakt en piept en ook bepaalde bewegingen al eens soepeler zijn verlopen, is de eerste serieuze lichaamsbeweging in 2012 zonder kleerscheuren doorstaan. Na drie dagen pogen de grenzen van mijn conditie te bereiken, laat ik me vandaag verzorgen door mijn Franse ouders. Na tweemaal de uitnodiging in het midden gelaten te hebben, ben ik bij de laatste reebout door de knieën gegaan.
Ik moet bekennen, ik aarzelde. De kok gaat ergens de komende weken onder het mes. Voor hen een reden mij uit te nodigen, voor mij een reden om terughoudend te zijn. Gisèlle klaagt met enige regelmaat over haar knieën en vooral heupen maar blijft vrolijk doorlopen. En ... ach, dat koken is geen enkel probleem. Zo groot is de keuken niet, dus dat lopen valt wel mee. Wat moet je dan? Precies, straks om kwart voor twaalf is het weer raak en I love it!
Wel ff ergens bloemen scoren en de Champagne niet vergeten.
Mijn beeld is zo'n Franse huiskamerkeuken met een kleedje over de wasmachine. Hij schenkt de glaasjes en zij scharrelt rond en kookt.
BeantwoordenVerwijderenFoto's?
Beeld klopt aardig maar keuken en huiskamer zijn gescheiden en als ik er ben, wordt gedekt in de kamer. En hoewel hij na ruim vijftig jaar rondom-verzorging zijn best doet om meer te doen dan glaasjes inschenken, doet zij het meeste loopwerk. Haar verhaal klopt dus niet zo, maar ja.
BeantwoordenVerwijderenEn wat die foto betreft ... als je ze niet maakt, hoef en kun je er ook niks mee. Inkoppertje, maar kon het niet laten.