Alles

 Het onzalige van alles willen hebben, al verder kijken naar het volgende voordat het vorige genoten is, nooit genieten van een gevulde buik maar direct weer die zorgen om de dag van morgen, altijd gluren naar de kersen van de buren en de ander benijden om het mooiere groen van het gras. Ontevredenheid is net als luiheid een van de grotere krachten achter de vaart waarmee het mensenvolk voorwaarts schiet in z'n bestaan. Maar dan wel graag met de goede kant van de medaille in het zicht.

 Als het voortjagen naar tevredenheid tot doel op zich verwordt zonder dat de behoefte bestaat die tevredenheid ooit te bereiken, sterker nog, het stadium van tevredenheid steeds weer verder voor je uit te schuiven, die lat steeds weer opnieuw buiten je bereik te plaatsen, voordat je er überhaupt ooit bij bent geweest of van het bereiken hebt genoten, zit je jezelf aardig in de weg.

 Het doet me denken aan een stripje van lang, lang geleden. Iets van Gouda's Glorie of zo over een stel, een vis en een omgekeerde Keulse pot die als hun woonstede fungeerde. De vis vervulde hun wensen als dank voor de vrijheid, die hij terugkreeg na gevangen te zijn. Op aandringen van de vrouw ging het manneke steeds weer terug met een nieuw verzoek. De Keulse pot werd een huisje, een villa, een kasteel. De vis werd het een beetje zat en op een dag, na het overbrengen van het zoveelste verzoek, kwam de man thuis en trof een huilende vrouw aan op een krukje voor hun oude Keulse pot .....

 Het is een onzalige weg, die ik me stomgenoeg ook ooit heb laten opdringen, omdat ik me niet kon voorstellen, dat iemand nooit tevreden kon zijn met wat ze allemaal bereikt had in haar leven. Maar het kan en ik heb het de afgelopen jaren vaker om me heen gezien, die onmogelijkheid om water bij de wijn te doen en toch steeds meer, liefst alles te willen. Nu is dat water in die wijn ook erg zonde als het letterlijk gebeurd, maar in overdrachtelijke zin is het een weldaad, de smeerolie voor een soepel bestaan. Niet dat domme streven naar die laatste paar procenten extra of blind vasthouden aan wat je je ooit ergens in een in nevelen gehuld verleden hebt voorgenomen. Het zijn vreemd genoeg vaak mensen die hun mond vol hebben van "accepteren" en "los laten" ... maar ja, hoe was het ook weer? Het slechtste leidingenwerk treft je bij de loodgieter thuis, toch??