Hhmmmmm, zin in. Het zat er al wat langer aan te komen, maar als de weersvooruitzichten niet abrupt omslaan, ga ik in de tweede helft van de week maar ff de biezen pakken. Misschien moet ik 'mijn biezen' schrijven, maar over het algemeen ga ik niet op stap met andermans biezen, laat staan die van een vrouw. De stad trekt. De terrassen, het tafelen, het struinen door de straten en als het kan langs kades, neuzen in winkels, je laten verbazen door onvermoede plekken, mensen, gebeurtenissen en het liefst door alles bij elkaar.
Donderdag heen, zondag terug. Mooi een paar drukke dagen meepikken en aansluitend in alle rust terugrollen naar de stilte. Ik geloof dat na lang dubben en twijfelen het bezoeken van de stad me vanuit het platteland beter bevalt dan de trip naar de campagne vanuit de stad. Enerzijds slokt de stad me vele malen gretiger op dan het platteland ooit in staat zal zijn. Anderzijds heeft de rust en ruimte van het buiten zijn iets wat de stad me op geen enkele manier kan geven. Zelfs de afstand tussen beide staat me niet tegen.
Het lijkt een beetje op een van mijn vele baantjes, die ik heb gehad. Het was iets met mestverwerking ergens in een gehucht in de buurt van Eindhoven. Volstrekt oninteressant maar de dagelijkse rit heen en terug fungeerde als een geaccoordeerde overgangsfase van het ene leven naar het andere. 's Morgen verliet ik Utrecht en liet ook werkelijk alles wat met die stad en mijn leven daar te maken had op het spoor achter. Meestal al voor Den Bosch, soms pas net voordat de trein het station van Eindhoven binnen schuurde. Op de weg terug gebeurde het omgekeerde en eenmaal in Utrecht had ik de hele dag gehad, verwerkt, aan de kant gezet en kon ik me open en onbelast in de avond werpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten