Opruimen

 Je zou het van je af willen werpen, wegslaan, losbikken, netjes opvouwen en wegbergen, maakt niet uit, maar je zou van die onvoorspelbare overvallen af willen zijn, ze een plekje in je verleden geven en de leukere verrassingen overhouden voor de dagen en tijden die komen. Maar wel echt los, echt weg, echt afgehandeld niet slechts gecamoufleerd en met pretentie overdekt. "Smiling till dying" is ook een manier maar geen oplossing.

 Na de overval is het altijd weer ff goed uitrammelen, doorblazen en afstoffen. Daarna gaat het weer en snel ook steeds beter. Eerst blijf je er nog mee bezig. Je wilt het oplossen of minimaal voorkomen. Maar uiteindelijk vergeet je die nare verrassing en alles gaat verder alsof niks aan de hand is noch ooit is geweest. Tot op een onverwacht moment op je deur wordt geklopt, je nietsvermoedend open doet en vol een knal voor je kanes krijgt. Zo onverwacht, dat er zelfs geen tijd is voor een "O ja!"

 Daar helpt geen loslaten, geen accepteren noch een eindeloos gewroet naar de roots van het eeuwig dooretterende "waarom". Daar is maar één adagio en dat is: incasseren!!