De burgemeester, de aannemer, de loodgieter en zijn zoon, de oude buurman, de beheerder van het recycle-park en zowaar de huisarts is in de kroeg verdwaald. Iedereen de hand gegeven, wat kinderen gezoend en gelukkig geen vrouwen in de tent. Dat laatste scheelt een hoop onduidelijkheid over wel of niet zoenen en zo ja, hoe vaak. De barman begroet, mijn drankje voor me neus geschoven gekregen en de zondagseditie van de FAZ ernaast. Wat Nederlandse kranten maar niet wil lukken, presteert deze Duitse krant nu al jaren zonder één enkele misser. Iedere week aanwezig en stipt op tijd!
Na de uitwisseling van wat beleefdheden laat men me met rust. Ik heb door de jaren heen een paar keer geprobeerd om aan die zondagochtendgesprekken deel te nemen, maar merkte al snel, dat ik daarmee de snelheid van het gesprek en de aard van de onderwerpen geen goed deed en beperk me tot 1 op 1 gesprekken. De barman begon weer over mijn oude auto en voor de 27ste keer sinds begin augustus heb ik hem in alle vriendelijkheid duidelijk gemaakt, dat ik die niet wilde verkopen, zelfs niet als hij me een nieuwe 508 cadeau wilde doen. Met een vriendelijk glimlach, waarmee hij duidelijk maakte, dat hij zich nog niet gewonnen gaf, draaide hij zich om naar de slager, die net handenschuddend binnenkwam en een rondje wilde geven. Na mijn tweede glas met de krant onder mijn arm vertrokken. Een algemeen bedoel 'Prettige middag' is dan gelukkig voldoende. Iedereen kijkt even op, wenst me hetzelfde en gaat verder met het doden van de tijd tot moeders klokslag twaalven de zondagse maaltijd op tafel heeft staan. Vijf over twaalf is de kroeg uitgestorven. Het einde van de laatste ronde.
(Restant reünie-blog)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten