Overdrijven is een vak, misschien wel een kunst. Een kunst die (of vak dat, dus) wel aan mij besteed is, maar je kunt het ook overdrijven. Dus nu niet in één ruk die afwas, die ik dus weldegelijk weer mooi zelf moet doen, aan de kant werken. Driekwart van de klus is geklaard en in overleg met mezelf, heb ik besloten dat een kleine pauze op z'n plaats is. Welke plaats? In de zon natuurlijk. Glaasje erbij en ...... tsja, dat mensen kijken zit er niet in. Zo zie je maar weer, dat niks perfect is en overal water bij komt kijken. Soms moet het (Pastiche), soms is het verstandig (wijn) en meestal wordt je niks gevraagd (alle andere gevallen).
Ondertussen ben ik wel bezig. Waarvan acte! De ene verrijzenis is niet de andere. Hardlopers zijn doodlopers. Niet dat langzame lopers uiteindelijk niet ook de pijp uitgaan, maar zo zal dat wel weer niet bedoeld zijn. Laat ik enige bescheidenheid aan de dag leggen en morgen afwachten voor de feestvreugde met fanfare. Het voelt dan wel aan als lente, maar iets wat op een zwaluw lijkt, heb ik nog niet voorbij zien komen.
Klik-klak. Prachtig als het zo, als een donderslag bij heldere hemel kan wisselen van nacht naar dag. Toch zou enige controle over het mechanisme me niet verkeerd uitkomen, al is het maar, om het omgekeerde hetzelfde gemak te onthouden.
Update: Afwas gedaan, incl. fornuis. Handtekeningen na sauna en massage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten