Het is dat de honden er zijn, anders ….. Ja, anders wat? Het lijkt een beetje op het gelul van al die mensen met kinderen, die hun leven zouden willen veranderen en maar wat blij zijn, dat ze de kinderen als belemmerende factor ten tonele kunnen voeren. Nee, hoe vaak honden ook met kinderen vergeleken worden, de vergelijking gaat mank. Kinderen groeien op en behalve een enorm aanpassingsvermogen, kiezen ze ook nog eens voor een eigen leven ..... of je trapt ze gelegitimeerd de deur uit op hun 18e. Honden zijn kleuters en blijven dat. Heeft voordelen, maar ook nadelen. De permanente verantwoordelijkheid is een van de mindere punten. Je haalt ze uit een nest en als je fatsoensnormen kloppen, ben jij het ook, die ze in het graf stopt.
Anders dus dan kinderen, maar .....anders zou het een mooi moment zijn om de hele boel de boel te laten en voor een tijd er tussen uit te wippen. Barcelona, lopen, Ferentillo, weg, vooral weg. Los van wat is geweest, ruimte voor verandering. Het zou Gvd tijd worden. Hier blijf ik vastzitten in verroeste patronen, opgezadeld met ongewenste overblijfsels en omgeven met nog veel meer andere belemmerende zooi. De fuik van het bestaan. Van bezit. Van zinloze bezigheden. Van inhoudsloze pretenties. Van belemmerende verplichtingen. Van maatschappelijke dwang.
Nog grootse gebaren op gevorderde leeftijd?? Waarom kan het niet gewoon anders?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten