De laatste loodjes staan op hun strepen. Geen spreekwoordelijke vervuiling. Ze zijn zwaar, willen dat blijven en wensen zo ervaren te worden. Mocht ik daar wat op tegen hebben, dan moet ik het maar anders zien op te lossen. Leuk bedacht, maar een beetje moeilijk uitvoerbaar. Of je wilt of niet, voor je verder kunt, heb je af te sluiten en bij dat afsluiten zijn het steeds die beruchte laatste loodjes, die je de weg versperren. Ik verdenk ze van een sadistisch inslag. Zou ik ze geen loer kunnen draaien? Zoiets als die Belg die zijn begrafeniskoffietafel houdt, voordat hij is gaan hemelen? Dit moet kunnen, maar hoe?
Hier moet over kaders heen gestapt worden. De platgetreden paden netjes links laten liggen. Kom op, dat zou niet de eerste keer zijn. Uitdaging. Opleving. Verleiding. Verrassen. Doen. Geen nachtkaars-gebeuren en weg met die irritante laatste loodjes. Laat ze gaar koken in hun eigen vet. Niets zo irritant als zelfingenomenheid. Tijd voor een eigen draai. Welke draai? Eigenlijk maakt dat weinig uit, als het maar een draai is en iets feestelijks heeft. Ook hier het initiatief terug waar het hoort. In eigen hand! En energie en gelegenheid gebruiken om er leuke dingen mee doen. Na bijna zeven jaar geleefd te zijn, wordt het tijd om die lijdelijkheid te bedanken voor bewezen diensten. Afscheid nemen, ook hier. Daarover zal ik onder de afwas mijn gedachten de vrije loop laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten