Het blijft iets prettigs hebben om in de ochtend uit de nasluimer van de slaap gerukt te worden door een stel concurerende hanen. Bevalt beter dan twee blaffende honden, moet ik bekennen. Al hebben beide de gemeenschappelijke voorkeur om ook op knap onmogelijke tijden de kracht van hun stembanden te testen. En na de ochtend mag voor mij de knop wel om bij die hanen, maar zo werkt dat dan weer niet.
Zo heb ik ook jaren het idee gehad, dat ik op het platteland woonde. Ik woon dan wel 'en plein campagne' maar toch meer in onverstoorde verlatenheid dan in de zo kenmerkemde bedrijvigheid, die me hier omringt. Kippen en koeien maar ook vlooien en ratten waarbij de meest drukke en storende factor de mens is. Dat schuift en klept maar, loopt overal in en uit, dwingt tot beleefdheid en gastvrij onthalen, plundert koelkast en/of drankvoorraad, bemoeit zich met alles wat je doet en verstoort waarmee je bezig bent. Welkom back in de wereld van de mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten