Ben ik de feeling met Frankrijk verloren? Half zeven en ik wil eten. Dat is me de afgelopen 25 jaar niet overkomen. Natuurlijk geen enkel restaurant open. Waarom ook? Een normaal mens eet pas na achten. Dat wordt vanaf morgen anders. Ongeacht de tijd van de dag kun je overal alles krijgen, drank, maar dat is ook in Frankrijk, èn eten"!! Tien uur in de ochtend, vier uur 's middags of acht uur's avonds, het maakt niet niet. En je kunt het niet alleen krijgen, je ziet mensen ook op de raarste tijden eten. Raar volk, maar dat zijn Fransen ook, om over de Nederlanders maar te zwijgen.
Allez. Zin in uiensoep. Dat doet de Franse hoop herleven. Dat er hier geen huisgemaakte verse versie met een scheut droge sherry gereserveerd wordt, verbaast me niet. Maar of de kok de volgende keer tenminste ff de tijd wil nemen om de gedroogde ingrediënten uit het groothandelsblik op z'n minst geheel te laten opweken .... Dat hoort niet pas in mijn maag te gebeuren.
Volgende gang. Het wordt tijd, dat rundvlees weer echt van runderen komt, die geleefd hebben ipv een beetje aan het leven hebben gelebberd. Dit entrecôte is gewoon kalfsvlees, een contradictio in terminis... Maar de frites, daar is niks mis mee. Goed spul èn goed gebakken. Nou voor de koffie naar Italië en aansluitend ergens waar ze aangenaam weten te masseren. Nee, niet Thailand, geen masochisme vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten