Foei, foei, foei. Wat ondankbaar om te verdwijnen zonder een spoor van woorden achter te laten. Kan ik dat maken? Domme vraag want de feitelijkheid heeft de hypothese al ruimschoots achter zich gelaten. Verontschuldigingen lijken me wat overdreven, maar een onsje beterschap kan er wel vanaf. Morgen, altijd pas morgen weer meer. Het hoofd aarden en zien in welke modder mijn voeten terecht zijn gekomen. Met een beetje geluk weet ik de inspiratie te benutten voor ik erin verzuip. Misschien is het een idee om 'm in beton te gieten. Past bij het moment en sluit aan bij de misplaatste degelijkheid, waar ik alweer enige dagen mee geconfronteerd word.
Maar morgen dus, want de kippen zijn al zeker twee uur op stok en voor het geval die wetenschap nog niet tot me doorgedrongen was, zit de hele goegemeente bijna in koor te geeuwen. Wie staat er ook om zes uur of eerder op. Ik niet in elk geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten