Geen fanfare, geen vlaggen maar stilzwijgend voort in de zijlijn. Overduidelijk minder zwart. Weer oog voor de 'stukjes blauw'. Ik ga me niet verder bezig houden met het waarom. Niet met het waarom van de afzwaaier en niet met het waarom van de hervonden koers. Moeilijk want irritant dat dingen gebeuren waar je nauwelijks invloed op hebt. Iets wat niet willen wennen en dat ook nooit zal gaan doen. Bovendien eerst maar eens volhouden cq zien hoelang we er van mogen genieten, voordat weer rechtsomkeerd wordt gemaakt.
Maar soit, voorlopig terug in de baan. Het wordt anders wakker in de morgen, loopt anders door de dag en kruipt met een ander gevoel 's avonds terug in het nest. Nu stap voor stap de kar trachten te belasten. Een delicate bezigheid. Luistert nauwer dan het pakken van een kever voor een gezin met 5 kinderen en vier weken campingvakantie. Zeker als je het ook nog prettig vindt, dat de boel niet uitziet als een 'Marokanenbak', als je dat woord tegenwoordig vergelijkenderwijs mag gebruiken.
De eerste kerstboom gisteren ging net. Had voordien al de nodige andere zaken gedaan, maar gaande het ruimen voelde ik gewoon, dat het nut van mijn bezigheid me langzaam ontglipte. Standje teruggeschakeld, doorgegaan en het aftuigen afgemaakt. Het opruimen van de tierlantijnen en boom nummer 2 echter doorgeschoven naar vandaag. Het pakken idem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten