Vanmiddag werd weer een nieuw brok afgeleverd. Altijd weer spannend om die lange oplegger met mee-draaiende achterwielen te zien manoevreren op het niet daartoe geschikte paadje. De kolos werd als gewoonlijk zonder problemen gedropt. Ik had mijn hamer en beitel al in aanslag voor de nieuwe uitdaging met het wegzakken in de modder was gestopt.
Niet gelijk slaan. Eerst een stapje achteruit. En nog een paar. Een vorsende blik van de ene naar de andere kant en langzaam glijdend rondom. Nog maar een stapje terug en ff een snelle vooruit. Nee, geen barst maar een ader. Heeft de vorm een boodschap? De massa een gepredestineerde vorm?
Ik duw 'ns. Klop en klap. Veeg wat plekken schoon en krab links en ook rechts. Weer die stap terug. Een diep inademing en bij het loslaten van de lucht zet ik de beitel op de onvermijdelijke plekken. Hak, breek, vloek, kraak en tenslotte zucht. Bijna twee uur werk en het resultaat? We zullen over een paar dagen zien of het wat zou kunnen gaan worden. We laten eerst in alle rust het stof bezinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten