Wanneer is het weer omgeslagen? Drie weken geleden? Vier? Alles is stil gevallen en hoewel het bezig zijn hier niet meer tot mijn favoriete hobby's behoort, wordt de gedwongen pas op de plaats langzaam vervelend. Het is met het weer altijd weer of te weinig of teveel. Mocht het komende week opklaren en vooral droog worden, kan ik er niet van genieten maar moet als de sodemieter en met zwaarder materieel dan gewenst tegen het gras aan gaan. Dan piept snel Nederland ergens om de hoek en voor je het weet is het juni.
Het voorjaar heeft iets onevenwichtigs. Of dat alleen hier is of ook elders zo verloopt, zou ik niet weten. Terugdenkend aan mijn diverse moestuinen, lijkt het een algemener verschijnsel. Het is hollen, veel hollen of duimen draaien en tandenknarsend toezien. Je ziet de bomen met de dag verder verdwijnen achter het blad en het gras groeien terwijl je erbij staat.
De echte kei of verplichte loonslaaf zou nu op de steiger staan en aan de daken doen wat gedaan moet worden. Die tijd, heb ik voor mezelf besloten, heb ik gehad. In storm en ondanks de bliksem dwars tegen het neerplenzende water vanaf een gammele steiger of gezeten op de nok een zeil over het dak trekken, de boel strak trekken en zo goed en zo kwaad als het kan verankeren. Ik heb het gedaan, maar doe het niet meer. Morgen weer, of volgende week als het het weer eindelijk behaagt zich iets droger te presenteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten