(29/01/2009) Zit ik mezelf dwars? Is dit het laatste stukje tot op de bodem en moet ik er gewoon effe door? Ik zit nu op drie dagen zonder kalmeringsmiddel, drink niet of nauwelijks alcohol, slik allerlei voedingssupplementen en ben bezig (als ik het moet geloven) met een grote schoonmaak van de lever. Zoveel gezondheid, zoveel zorgvuldigheid en het levert mij (nog) niet dat ene kleine stukje extra energie op, het fysieke steuntje in de rug, waardoor ik wat gemotiveerder in mijn leven sta, de dingen makkelijker aanpak ipv alles maar ongeïnteresseerd te laten lopen. Het steeds maar vol blijven houden, mezelf moed in praten, tot geduld manen, oppeppen, dom doorzetten en steeds weer de dag beëindigen met lege handen, zonder serieuze vooruitgang. Het is zo ontmoedigend.
‘Tuurlijk zie ik de kleine dingen, dwing me die te zien, dwing me daar bij stil te staan. ‘Tuurlijk sta ik niet meer, waar ik een jaar geleden stond, op een slagveld, met stomheid geslagen, kreperend van de pijn en volkomen gedesoriënteerd. Nee, gelukkig, maar als ik het slagveld al verlaten heb, sta ik hooguit aan de rand, me vertwijfeld afvragend of ik terug ga naar waar ik vooraf vandaan ben gekomen of verder ga of ik doorga of beter/net zo goed kan blijven of ik bereid ben de strijd (met het leven) weer aan te gaan of me ervoor verstop. Het is geen mooie stemming, waar ik sinds mijn recente inzicht in verzeild ben geraakt. En wist ik nou maar waarom, -door dat zo is. Door het verkregen inzicht? Door het stoppen met het kalmeringsmiddel? Door de bezem die door mijn lijf gehaald wordt? Gewoon door het proces waarmee ik bezig ben? Wie het weet, mag het zeggen!
Ondanks het feit dat ik me fysiek steviger en emotioneel stabieler voel èn ben, is er iets wat me weerhoudt om daar mijn voordeel mee te doen. Steeds weer het gevoel alsof ik niet verder mag, alsof dit niet meer voor mij bedoeld is, alsof dit alles me niet toekomt….. Ik kan zo moe van mezelf worden. Soms word ik d’r een beetje gek van. De afgelopen dagen is d’r weer met enige regelmaat de neiging om te huilen. Kon ik die kraan maar open zetten en dan, zoals de verhalen gaan, er vanaf zijn …… Lijkt me heerlijk. Weer beweging, actie, lol, bezig zijn, zin, motivatie. Allemaal simpele, kleine, voor de hand liggende dingen, die mij maar niet gegund worden ..... door mezelf (?).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten