Duits

 "Marmerstein und Eisen bricht, aber unsere Liebe nicht. Damm, damm..." *traantje wegpinkt*  (@toon1953) .... ontlokte me een glimlach en laat me voor het eerst een link leggen tussen de wereld van het twitteren en die van het bloggen en raar maar waar doe ik dat hier en niet op Twoggen.

 Ik zou zonder overdreven moeite mijn jeugd kunnen verwoorden in een aaneenrijging van schlagertitels. Van de wat algemenere, door mijn ouders bepaalde onderwerpen uit de jaren vijftig en begin jaren zestig via de liefdesperikelen van enige jaren na de Franse '68 revolutie naar de wat verlate existentiële teksten eind jaren 70. Ergens in die zeventiger jaren heeft het Engelstalige in de muziek de overhand gekregen zonder het Duits volledig uit te kunnen vlakken. In de loop van de 21ste eeuw ben ik tenslotte het spoor van de popmuziek kwijt geraakt. Het spreekt me niet meer aan, ik luister geen radio, heb een hekel aan live-optredens ... kies maar. Zo af en toe loop ik onverwachts tegen iets nieuws aan, zoals de Française ZAZ of alweer ruim een jaar geleden een mooie Cd van Max Raabe met werkelijk haast poëtische teksten, waarmee het Duits weer is teruggekeerd in het muzikale deel van mijn bestaan.

 Een selectie onder de titel "Van Du tot Dadada" heeft oude verlangens wakker gemaakt en me op de sporen van mijn herinneringen gezet: Reinard May, Freddy Quin, Roy Black, Trude Herr, Caterine Valente, Peter Maffay, Hildegrad Knef, Peter Orloff, Rex Gilo ..... ach ik kan zo minstens een pagina vullen. Het ene plaatje herinnert aan een moment, het andere drijft simpelweg op z'n tekst of heeft een melodie, die je maar moeilijk uit je hoofd krijgt.

 Nu ik de top-2000 voor mezelf door een filter heb gehaald, mijn sporen in de Blues heb gezocht en gevonden, Gospel herondekt, Johnny Cash helemaal heb uitgevlooid, qua Cuba ritmes, fado en mevr. Evora aan mijn tax zit, wordt het tijd dat ik, naast de permanente verleiding van een mooie vrouwenstem, de deur open gooi voor die oudere muziekherinneringen ...