Gezeten op een kei je gedachten de vrije loop laten. Ze mee laten deinen met de rimpels op het meer. Traag vervloeien en tot slot verliezen in de leegte. Wat zou het handig zijn om je op die manier van je gedachten te bevrijden. Niet van alle en misschien ook niet voor altijd, maar wel de groep, die je bezighoudt, zonder dat je er iets mee kunt. Laten ze de wereld in trekken en terugkeren als ze het bijpassende antwoord zijn tegengekomen.
Loop je op een ochtend nietsvermoedend je hondenrondje langs het meer en in je linkerooghoek zie een rimpeling in het wateroppervlakt die je verwondert. De kringbeweging gaat naar binnen ipv naar het niets. De golfjes worden golven en ineens, pats klapt een verloren gewaande gedachte je voor je kop. Ik zou, geloof ik, wel effe godverren. Hopelijk weet zo'n gedachte snel duidelijk te maken dat de terugkeer niet met lege handen is.
Een soort flessenpost waarvan je nooit weet wanneer en van waar je antwoord krijgt. Mag wel hopen dat antwoorden binnen een redelijke termijn gevonden worden anders mogen de gedachten wat mij betreft hun eigen leven gaan leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten