Yak, weg schone schijn. Onder al dat stof, vet en haren komt de harde werkelijkheid weer te voorschijn, dat wat je niet wilt weten en geen zin meer hebt om iets aan te doen. Weg ineens, die mooie egale grijsgrauwe samenbindende filter die rustte over het weinig aantrekkelijke interieur. Dat wordt weer maanden tandknarsen en nagelbijtend jezelf afhouden van de neiging er iets leuks van te maken cq. alles eruit gooien. Alsof ik al niet genoeg tegenstrijdigheden aan mijn kop heb.
Nu heeft schoon wel wat. Het is niet het eindresultaat dat me tegen borst stuit, het is het gegeven dat het over twee weken weer uitziet alsof ik allergisch zou zijn voor schoon en schoonmaakmiddelen. Was het rondje toiletten, douches, keuken en al die andere kamers in een dagdeel te doen, zoals ik ooit mijn vierkamerflat in een ochtend aan de kant kreeg, zou het een volstrekt ander verhaal zijn. Wil je dit stofdweilen goed doen, en daar gaat toch stilletjes mijn voorkeur naar uit, is het een dagtaak voor meerdere dagen per week.
..... en dan vergeet ik iets, geloof ik. Oja, er liggen nog wat andere dagtaken, die ieder voor zich zo zonder problemen een slordige werkweek weten te vullen. Terrein, gebouwen, auto's, tractoren, maai-, zaag- en hakapparatuur om de eerste de beste te noemen, die me te binnen schieten. De meer gewenste zaken laat ik gemakshalve maar buiten beschouwing.
Niks zo frustrerend als een achterstand wegwerken, laat staan als het wegwerken voor jouw gevoel iets overmatig onnodigs, zelfs overbodigs heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten