Ontdaan van alle denkbare camouflerende middelen van illusies via hopen tegen beter weten in tot zoiets simpels als een beetje zon, blijft van het bestaan niet eens een uitgeklede versie over. Nee, dan blijkt het bestaan gefileerd en meer dan dat. Dan kijk je wat vreemd tegen een skelet aan en vraagt je af hoe je ooit al dat vlees en spek erop bedacht hebt gekregen. Dan kom je tot het inzicht dat een zinloos ritje naar het 10 km verderop gelegen regio-nest je meer geeft en zegt dan de met veel moeite opgeruimde en toonbaar gemaakte voormalige eetruimte, een perfect georganiseerde administratie of het vooruitzicht van een lekvrij dak.
Heb je net het met tegenzin hervonden weekdierstadium verlaten en ben je blij met de rudimentaire aanwijzigingen voor het ontstaan van zoiets als een ruggegraat, trakteert je eeuwig en altijd analyserende geest je op dit magere kadootje. Helaas is het nog waar ook, alleen oninteressant zolang niet die ene allesbevrijdende oplossing uit mijn grijze massa omhoog plopt of van buitenaf wordt aangedragen.
Vanmiddag dus maar weer kalm dat geraamte optuigen met de gewenste en vooral rustgevende versiering en de ogen sluiten voor inzichten die niet bijdragen aan het verteerbaar houden van die taaie appel, waar ik nog steeds voor kies om doorheen te bijten. Een smeuiige cocktail, witte streepjes of hallucinerende blaadjes hebben me nooit getrokken. Ik beperk mijn shot maar weer tot een welgemikte trap onder mijn kont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten