Rare dagen die laatste weken en het heeft een tijdje geduurd, voordat ik begreep wat gaande was. Bezig met vanalles en nog wat, druk zelfs en niet alleen in vergelijking met de afgelopen jaren en toch steeds een onbestemd gevoel dat de boventoon bleef en blijft voeren. Geen vreemd gevoel in feite, dat gebrek aan bestemming als je erbij stilstaat. Ik ben nu uiteindelijk, tegen alles in wat ik wilde na de dood van Yoland, gewoon weer bezig met leven hier.
Alles wat ik doe, roept vragen op. Hoe wil ik het? Waar wil ik het? Wat mag het kosten? Wat wil ik ermee? Wil ik er iets mee ..... Nee dus, maar zonder een antwoord geen doen, zonder doen nog meer rotzooi en dat wil ik niet meer. Dat is de enige reden geweest om aan de slag te gaan. Cosmetisch, enkel voor de indruk, opmaak, nep, fake, pretentie, noem het op, allemaal van die foute zaken, alles waar ik een pesthekel aan heb.
En ondanks alle denkbare dubbelheden, inwendig verzet en dagen dat de hele zooi in de blubber mag zakken voelt het niet verkeerd. Ik ben in grote lijnen lekker bezig, weet redelijk afstand te houden, relativeer alle noodzakelijke kanten op, blijk het genieten niet verleerd en beloon me indien gewenst ruimschoots met die andere bezigheden, die er vroeger stelselmatig bij inschoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten