zondag 22 april 2012
I Salari
In het felle licht van de opkomende zon dampte de omgeving van het huis als een pan versgekookte pasta. De nattigheid van gisteren zal niet lang stand houden. Waarschijnlijk zijn voor zevenen al de meeste sporen verdwenen. De natuur heeft nog een kleine twee uur om van die vochtige openheid te genieten. Alles wat bewegen kan beweegt, kruipt, zoemt, zuigt, vliegt of fladdert, geniet van de weldaad van deze paradijselijke ochtend. De schapen blaten een eind weg, een slang ligt al op een stapel stenen in de zon. Kevers, mieren, motten, vlinders, vliegen, bijen, bijna alles maakt geluid, alleen de krekels zwijgen.
Een buurman liep een half uur geleden brommend langs me in het steegje waar de voordeur op uitkomt en dat de hele dag in de schaduw blijft liggen. Steeds als de ochtend nat en vochtig is loopt de buurman omhoog naar een verwilderde helling met lang gras en een hoop struiken in de schaduw van wat bomen en de huizen van het gehucht. Een paar uur later komt hij naar beneden met twee van die eindeloos uitrekkende boodschappennetjes. Beide bomvol met slakken. Tevreden over het resultaat of eindelijk wakker is hij dan een stuk vrolijker en bied me vaak een portie van z’n vangst aan in de wetenschap dat ik zijn aanbod beleefd maar resoluut afwijs. Wat hij niet met mijn borrel doet. Die neemt hij gretig aan en klokt ‘m in een teug naar binnen zonder staan te blijven. Hij tikt aan z’n pet en loopt glibberend over de keien het steegje verder naar beneden.
Ik had vanochtend de deur opengezet om de laatste benauwdheid van gisteravond de ruimte te geven en de frisse ochtend binnen te laten. In de aanloop naar de eerste regendruppels tussen de razende donder en felle bliksemflitsen leek het gisteravond alsof ik met huis en haard werd platgedrukt tegen de helling. Deuren en ramen opengooien had net zo weinig effect als het knopje van je boord losmaken in een ongemakkelijke situatie. De daarop volgende tropische ontlading keerde de beweging om. In de eerste paar minuten zoog alles de frisheid van de lucht en het water op als een spons. Maar al snel was het teveel, liep het water over het oppervlak naar lagere delen en moest ik de deuren en ramen sluiten voor ze uit de voegen werden geslagen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten