Voor achten plat en in zeer korte tijd weg in een comateuze slaap. Negen uur de wereld de wereld gelaten. De wereld had kunnen vergaan zonder het te beseffen. Weer zo'n herkenbaar element in de cyclus van fysiek ongemak. Het is vrijwel van begin af aan, dat is inmiddels zeker 3 jaar geleden, duidelijk dat ergens iets suddert, dat langzaam opbouwt naar een climax, dan uitdooft maar niet verdwijnt, waarna het riedeltje weer van voor af aan begint.
Zoals altijd weer kan niet gezegd worden dat de nachtrust, hoe diep ook, iets van fitheid opgeleverd heeft. 'Fit' is een woord, dat meer en meer z'n betekenis verliest. Wanneer zou het voor het laatste van toepassing zijn geweest? Dat je met een energieke, enigszins verende pas door het leven stapte? Komt het ooit nog terug na alles wat men van plan is? Het zou de duik in het diepe enige zin geven waarvan die nou geheel gespeend is.
Hoe dan ook wordt het langzaam tijd om de boel aan het rollen te brengen in de hoop dat al het getwijfel en gedub achteraf gezien voor niks is geweest .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten